Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Ησυχο, ήσυχο το ποταμάκι...

Αριστερά ο Θανάσης Βέγγος. Δεξιά δεν βρίσκεται ο Στέλιος Ράμφος, αλλά ο Γιώργος Ξύδης (ο γιατρός στην ταινία «Τρελός παλαβός και Βέγγος»)

Το ιστορικής σημασίας ποίημα της ταινίας «Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο» είναι κατά τι ανώτερο των νεφολογιών του Ράμφου


Προσέξτε στιχοπλοκή: «Ησυχο, ήσυχο το ποταμάκι, αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι και τραγουδάει την αγάπη τη χρυσή, μια κι ήρθες, αγαπούλα μου εσύ». Τι έχουμε εδώ και είναι σημαντικό; Πάνω απ' όλα το γεγονός ότι στην ταινία παίζει ο Θανάσης Βέγγος. Δεύτερον, οι στίχοι έχουν ειρμό. Ενα ήσυχο ποτάμι αργοκυλάει (άρα δεν έχουμε απότομη πλαγιά, για να κατεβαίνουν τα νερά με χλαπαταγή). Ο ερωτευμένος παρατηρητής στο κελάρυσμα των υδάτων του ποταμού ακούει τη μελωδία της πολύτιμης, χρυσής αγάπης του. Αυτό είναι ένα απότοκο του χαρμόσυνου γεγονότος του ερχομού του αντικειμένου του πόθου του. Αν δεν ερχόταν η αγαπημένη, ο ήχος των υδάτων θα ήταν ένα απλό τσιρ-τσιρ-πλιτς και όχι ουράνιες μελωδίες και μέταλλα χρυσά. Η ταινία προβλήθηκε πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1963 και ακόμη αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και αιτία χαράς για τους φίλους του ελληνικού σινεμά. Το ποταμίσιο ποίημα έχει αποδειχθεί διαχρονικό.

Ο πλανήτης "υπερθερμαίνεται"(;), αλλά τα πιο πρώιμα χιόνια των τελευταίων 100 ετών εμφανίστηκαν στις ΝΑ ΗΠΑ.

Στις 2 Νοεμβρίου η Διακυβερνητική Ομάδα του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) έδωσε στην Κοπεγχάγη στη δημοσιότητα άλλη μια έκθεση, που αποτελεί σύνθεση προηγούμενων εκθεσεων, χωρίς ουσιαστικά να προσθέτει κάτι νέο σε σχέση με το Σεπτέμβριο 2013. Η έκθεση προειδοποιεί ότι έρχεται μεγάλη υπερθέρμανση του πλανήτη κι αν δεν κάνουμε πλήρη "απανθρακοποίηση" του ηλεκτρισμού μέχρι το 2100 θα μας βρουν "σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί".

Εντελώς "συμπτωματικά" η έκθεση βγήκε ακριβώς πριν τις εκλογές στις 4 Νοεμβρίου στις ΗΠΑ για το Κογκρέσο και τη Γερουσία, καθώς η Κλιματική πολιτική του Ομπάμα δέχεται πυρά απ' τους Ρεπουμπλικανούς. Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι καθαρή ήττα του Ομπάμα, που θα έχει μια δύσκολη συνέχεια στο υπόλοιπο της θητείας του: οι Ρεπουμπλικανοί εξασφαλίζουν τουλάχιστον 52 από τις 100 έδρες στη Γερουσία έναντι 45 των Δημοκρατικών (οι υπόλοιπες είναι ακόμα αμφίβολο πού καταλήγουν). Εξασφαλίζουν επίσης τον έλεγχο με 246 έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων, τις περισσότερες από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.