Αυτές οι συνθήκες της καταρράκωσης των πάντων και της καθυστέρησης των νέων επαναστατικών πλημμυρίδων δημιουργούν ένα τεράστιο κενό Ιδεών και Πολιτικής.
Αυτό το κενό επιχειρούν να το καλύψουν ποικίλες σοφιστείες, προερχόμενες κυρίως από τον παρακμάζοντα ατομικισμό της «αριστερής» διανοητικής οκνηρίας και από διάφορους ακαδημαϊκούς.
