Περίπτωση Kίμωνα Κουλούρη: Η χώρα βυθίζεται, το σύστημα ζει!

Mια χώρα "δύο ταχυτήτων ακόμα" και την ώρα που βουλιάζει. Μια χώρα όπου αν ανήκεις στο "σύστημα ΠΑΣΟΚ ή της Αριστεράς", όπως ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος έχει παραδεχθεί δημοσίως, έχεις ασυλία και διαβατήριο για να πας ψηλά, αλλά και για να γλιτώνεις από καταστάσεις, όπως αυτή στην οποία ενεπλάκη ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κίμωνας Κουλούρης, ο οποίος εν ψυχρώ πριν λίγο, μιλώντας σε τηλεοπτικό δελτίο, παραδέχθηκε ότι:

-Ναι, πέρασα με κόκκινο δύο φανάρια

Δύο εκατομμύρια για .... φωτοτυπίες!

Το απίστευτο χρηματικό ποσό των 2 εκατομμυρίων ευρώ καλείται να χορηγήσει σε 159 δήμους της χώρας το υπουργείο Εσωτερικών για την κάλυψη των αναγκών σε φωτοτυπίες λόγω της έλλειψης των σχολικών βιβλίων.

Χαρακτηριστικά το μεγαλύτερο κονδύλι πιστώνεται στον Δήμο Χανίων (93.118,96 ευρώ) ενώ ακολουθούν ο Δήμος Αθηναίων (76.425,01 ευρώ) και ο Δήμος Καλαμάτας (55.770,95 ευρώ).

Ξοδέψαμε δηλαδή (για να φωτοτυπήσουμε τα πρώτα κεφάλαια των βιβλίων) όσα χρήματα πήραμε από την Κύπρο στην οποία πουλήσαμε φέτος, για πρώτη φορά, τα κανονικά βιβλία...

Δεν έχει νόημα ένας ακόμη γύρος περικοπών και εσωτερικής υποτίμησης

Δεν έχει νόημα να πάμε ένα ακόμη γύρο περικοπών και εσωτερικής υποτίμησης. Το κάναμε στις 6 τελευταίες δόσεις και όμως συνεχίσουμε να φουσκώνουμε τα ελλείμματα και το χρέος, συνεχίζουμε να κουράζουμε την διεθνή κοινή γνώμη και εξ αυτού να απομακρυνόμαστε από το ευρώ.

Η πολιτική του «κάνω ότι μου πουν για να μείνω στην παρέα» φτάνει σε τέλμα δεδομένου ότι κάνουμε ότι πας είπαν και μένουμε πίσω.

Βεβαίως αυτό έχει προβλεφτεί ότι θα συμβεί. Και αφού έχει προβλεφτεί από εμάς τους μικρούς bloggers έχει προβλεφτεί και από την Μεγάλη Γερμανία.

Τι κοινωνικοί εταίροι μωρέ;

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Αυτές οι γιορτές που κύλησαν μέσα σε μια αδιόρατη ψυχικά λάσπη, ένα επίστρωμα συγκρατημένης μελαγχολίας στην καλύτερη περίπτωση, αφήνοντας τη γεύση που έχει όχι απλώς το πολυδιαφημισμένο και ανακριβές «τέλος εποχής» αλλά το πραγματικό τέλος των ψευδαισθήσεων, κάτι από τη γλυκόπικρη γεύση του τελευταίου τσιγάρου που παραχωρείται ως ανθρώπινο δικαίωμα στους μελλοθάνατους, είχαν και μια εξίσου αδιόρατη δημιουργικότητα. Μας προετοίμασαν καλά, καθώς περίσσεψε λίγος ανθρώπινος χρόνος ξεκούρασης, για την επανέναρξη και μάλιστα πανηγυρικά των εχθροπραξιών του ήδη μαινόμενου πολέμου.

Η σκέψη, αναγκαστική άμυνα σε συναισθηματικές φορτίσεις (πως να μην τις έχεις όταν άνθρωποι δίπλα σου πεθαίνουν κυριολεκτικά σαν τα σκυλιά στ' αμπέλι, χωρίς περίθαλψη, συχνά και χωρίς καμιά αξιοπρέπεια, γονείς να καταρρέουν στην προσπάθεια να γεμίσουν ένα τραπέζι γιορτινό με τα στοιχειώδη, νέοι έτοιμοι να λακίσουν από τη ζωή γιατί δεν έμαθαν να κοιτάνε πέρα από τ' ακροδάχτυλά τους...) ήρθε και φόρτωσε το 2012 στις πλάτες μας χωρίς μεν πανικό, αλλά ως πλήρες αδιέξοδο στην όψη.