Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, διηγείται κάποιος, ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας.
Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά. Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα "νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε". Εκείνη με διόρθωσε: "Όχι", μου είπε, "υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας".
Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση μεγαλώνοντας. Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες έχει, έτρεξα στη μητέρα μου μάλλον σίγουρος αυτή τη φορά, και της είπα, "μάλλον είναι τα μάτια μας που βλέπουμε, το σημαντικότερο μέρος στο σώμα μας".
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016
Εἶμαι ῥατσιστής;
εἶμαι ῥατσιστής πού θέλω «τακτοποιημένους» τούς ἰθαγενεῖς μου καί μετά ὅ,τι μπορῶ νά κάνω καί γιά τούς ἄλλους;….
εἶμαι ῥατσιστής πού ἀγωνιῶ γιά τήν ὑγεία τῶν παιδιῶν μου;….
εἶμαι ῥατσιστής πού θέλω νά ξέρω τήν ταὐτότητα αὐτῶν πού φιλοξενῶ;…
εἶμαι ῥατσιστής πού θέλω μιά ὁμαλή ἔνταξη στήν κοινωνία μου, αὐτῶν πού ἀπεφάσισαν νά μείνουν γιά πάντα στήν Χώρα μου;…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)