Ο Αθανάσιος Α΄ διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 1289-1293 και 1304-1310.
Όπως συνέβαινε και σε προηγούμενους αιώνες, έτσι και τώρα αρκετοί πατριάρχες όπως ό Ιωσήφ Α.' (1268-75, 1282-- 83), ό Γρηγόριος ΒΓ της Κύπρου (1283-89), ό Ιωάννης ΙΒ.' Κοσμάς (1294-1303) και ό Αθανάσιος (1289-93, 1303-09) καθώς και άλλοι, όχι μόνο συμμετείχαν ενεργά σε κοινωνικά θέματα αλλά και υποστήριζαν την κοινωνική δικαιοσύνη με κηρύγματα κατά των διεφθαρμένων πολιτικών αξιωματούχων, καταδίκαζαν τούς μαυραγορίτες, μεσολαβούσαν στους κανονισμούς του εμπορίου κι έκαναν ότι ήταν δυνατό για να ανακουφίσουν την κατάσταση των λαϊκών τάξεων. Αν το πνεύμα και ή ζωντάνια ενός οργανισμού αντικατοπτρίζεται στο έργο των ηγετών του, τότε άνετα μπορούμε να πούμε ότι ή όψιμη βυζαντινή Εκκλησία επέδειξε πνευματική και κοινωνική δραστηριότητα αλλά και «στείρο συντηρητισμό.»
Σάββατο 25 Ιουνίου 2011
Η δυσκολονόητη και παράξενη παραβολή του κακού διαχειριστή
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η παραβολή του κακού διαχειριστή, ευγενικέ αναγνώστη, δεν θα σου φαινόταν παράξενη και δυσκολονόητη, αν σκεφτόσουν ότι ο Κύριος σου λέει με αυτήν περίπου κάτι τέτοιο: "Μακάρι να είχες την ίδια σπιρτάδα και εξυπνάδα στα πνευματικά, που έχουν εκείνοι που κυνηγούν τα υλικά πράγματα."
Έτσι δεν θα σου φαινόταν παράξενο πως ο Κύριος φέρνει ως παράδειγμα προς μίμησιν έναν κακό διαχειριστή και πως συνιστά στους μαθητές Του, να κάνουν φίλους από τον πλούτο της αδικίας (μαμωνά).
Προσπαθώντας να μπω στο νόημα της παραβολής του κακού διαχειριστή θυμήθηκα αυτό που πιστεύουν στη Δεσκάτη Γρεβενών για τον νοικοκύρη. Στη Δεσκάτη δεν θεωρούν κάποιον νοικοκύρη, αν δεν έχτισε σπίτι. Ο ανέστιος ή ο σώγαμπρος δεν είναι νοικοκύρης. Ίσως σ΄ αυτό οφείλεται ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει δικό του σπίτι, πράγμα που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου. Οι Έλληνες ξέρουν την αξία της εστίας. Δίχως εστία ο άνθρωπος δεν είναι κύριος του εαυτού του, αλλά είναι σκλάβος των πραγμάτων που κατέχει. Πολλά ζευγάρια επίσης δεν χωρίζουν, γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν την εστία. Θέλουν τα παιδιά τους να έχουν μια εστία.
Η παραβολή του κακού διαχειριστή, ευγενικέ αναγνώστη, δεν θα σου φαινόταν παράξενη και δυσκολονόητη, αν σκεφτόσουν ότι ο Κύριος σου λέει με αυτήν περίπου κάτι τέτοιο: "Μακάρι να είχες την ίδια σπιρτάδα και εξυπνάδα στα πνευματικά, που έχουν εκείνοι που κυνηγούν τα υλικά πράγματα."
Έτσι δεν θα σου φαινόταν παράξενο πως ο Κύριος φέρνει ως παράδειγμα προς μίμησιν έναν κακό διαχειριστή και πως συνιστά στους μαθητές Του, να κάνουν φίλους από τον πλούτο της αδικίας (μαμωνά).
Προσπαθώντας να μπω στο νόημα της παραβολής του κακού διαχειριστή θυμήθηκα αυτό που πιστεύουν στη Δεσκάτη Γρεβενών για τον νοικοκύρη. Στη Δεσκάτη δεν θεωρούν κάποιον νοικοκύρη, αν δεν έχτισε σπίτι. Ο ανέστιος ή ο σώγαμπρος δεν είναι νοικοκύρης. Ίσως σ΄ αυτό οφείλεται ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει δικό του σπίτι, πράγμα που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου. Οι Έλληνες ξέρουν την αξία της εστίας. Δίχως εστία ο άνθρωπος δεν είναι κύριος του εαυτού του, αλλά είναι σκλάβος των πραγμάτων που κατέχει. Πολλά ζευγάρια επίσης δεν χωρίζουν, γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν την εστία. Θέλουν τα παιδιά τους να έχουν μια εστία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)