Μόνον ο Θεός γνωρίζει πόσους κρυφούς δούλους έχει!

Ανέβηκε ο αββάς Δανιήλ από τη Σκήτη, μαζί με τον μαθητή του, στην άνω Θηβαΐδα, όταν γιόρταζαν τη μνήμη του αββά Απολλώ. Εκεί έτρεξαν να τον συναντήσουν οι πατέρες που απείχαν μέχρι και εφτά μίλια και ήταν περίπου πέντε χιλιάδες. Και μπορούσε να τους δει κανείς να προσκυνούν πεσμένους πάνω στην άμμο, σαν να ήταν τάγματα αγγέλων, τα οποία με φόβο υποδέχονται τον Χριστό, γιατί άλλοι έστρωναν τα ρούχα τους μπροστά του, άλλοι τα κουκούλλια τους, και έβλεπες τα δάκρυά τους να τρέχουν σαν πηγές που ανάβλυζαν. Βγήκε ο προϊστάμενος του κοινοβίου και πριν πλησιάσει τον γέροντα τον προσκύνησε εφτά φορές και αφού ασπάστηκε ο ένας τον άλλο, κάθησαν. Τότε παρακάλεσε τον γέροντα να πει κάτι, γιατί δεν μιλούσε εύκολα στον καθένα. Καθώς λοιπόν κάθησαν έξω πάνω στην άμμο, γιατί δεν τους χωρούσε η εκκλησία, λέγει ο αββάς Δανιήλ στον μαθητή του· «Γράψε· Αν θέλετε να σωθείτε, να επιδιώκετε την ακτημοσύνη και την σιωπή, γιατί απ’ αυτές τις δύο αρετές κρέμεται όλη η ζωή του μοναχού». Ο μαθητής του παρέδωσε αυτά που έγραψε σε κάποιον από τους αδελφούς, ο οποίος τα μετέφρασε στα αιγυπτιακά. Όταν διαβάστηκαν στους πατέρες, έκλαψαν όλοι και ξεπροβοδούσαν τον γέροντα. Κανένας δεν τολμούσε να του πει «Μείνε μαζί μας».

Το ΠΑΣΟΚ είναι (και) εδώ!

Όπως και να το κάνουμε, αν καταστείς, επί δεκαετίες ολόκληρες, αιχμάλωτος κοινωνικού, οικονομικού, πολιτισμικού και αισθητικού πολέμου, το παθαίνεις το σύνδρομό σου. Πώς έγιναν οι Αμερικανοί φαντάροι που έπεσαν στα νύχια των Βιετκόνγκ κι έβγαιναν μπροστά στις κάμερες και ομολογούσαν ότι είναι κομμουνιστές;

Το φρενοκομείο του δωσίλογου θράσους…

Έχει υπογραμμιστεί επανειλημμένα:
«Ένας από τους πιο παραγωγικούς τομείς των κατοχικών δυνάμεων είναι αυτός του ασύδοτου και ασύστολου εμπαιγμού μας και των ευρηματικών εκβιαστικών διλημμάτων.
Πολλαπλασιάζουν και εμπλουτίζουν τα τρομοκρατικά, εκβιαστικά τους διλλήματα, με τέτοια συχνότητα και τόση αυθάδεια που σου φέρνει παραζάλη.
Το «ευρώ ή χάος», των τελευταίων εκλογών, ήταν το στρατηγικό εύρημα της απάτης και του εμπαιγμού μας.
Η «ευρηματικότητα», όμως του δωσιλογισμού τους δεν έχει όρια: Σε κάθε νέα συμφορά «εμπλούτιζαν» το λεκτικό οπλοστάσιο των εκβιαστικών τους διλημμάτων...».