Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
"Υπάρχουν πολλοί δρόμοι σωτηρίας. Την ασθένειαν ηρετισάμην" (Υπάρχουν πολλοί δρόμοι σωτηρίας, την ασθένειαν επέλεξα).
Να είναι ευλογημένες οι ταλαιπωρίες, τα αγκάθια και τα τριβόλια και οι παγίδες, γιατί μόνον με τις δυσκολίες θυμούμαστε το Θεό. Αφαίρεσε τις παγίδες, λέει ο Αγιος Αντώνιος, και κανένας δεν σώζεται. "Μέσα απ΄ τον πόνο θα ευλογήσεις το Θεό" Στάρετς Ζωσιμά προς τον Δημήτρη Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι.
Ανάλογα με το τί πιστεύεις ότι είναι ο Θεός και ποια είναι η σχέση σου με το Θεό, καταλαβαίνεις και τις Γραφές. Αν πιστεύεις ότι η σχέση σου με το Θεό είναι σχέση υποταγής καταλαβαίνεις αλλιώς τις Γραφές και αν πιστεύεις όπως οι Χριστιανοί πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας όλων των ανθρώπων, όπως αποκάλυψε ο Ίδιος, καταλαβαίνουμε τη Γραφή διαφορετικά.
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015
Και τα σχολικά βιβλία αρνούνται την Γενοκτονία. Γιατί σιωπούμε;
Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκίς
Στο εξαιρετικό βιβλίο του Χρήστου Αγγελομάτη «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας», στις σελίδες 183-184, περιέχεται μια επιστολή του Θεοδ. Μουτσούλα, υποναυάρχου του Λιμενικού Σώματος ε.α., ο οποίος αναφέρεται στον πατέρα του, ταγματάρχη πεζικού Κωνσταντίνο Μουτσούλα. (Έχω στην κατοχή μου την 3η έκδοση της «ΕΣΤΙΑΣ», του 1972).
Διαβάζω: «Είχεν αρχίσει ο κλονισμός του μικρασιατικού μας μετώπου, ότε ο τότε στρατιωτικός διοικητής Φιλαδελφείας ταγματάρχης του πεζικού Κων. Μουτσούλας, διά να εξοντώσει τους ανά τα ορεινά της περιφερείας του ενοχλούντος τον ελληνικόν στρατόν τσέτας, έκαυσε τας καλύβας, που χρησίμευαν ως ορμητήριά των. Ο διαβόητος Στεργιάδης, διά να προσελκύση την συμπάθειαν των εχθρών της Πατρίδος, παρέπεμψεν επειγόντως τον εκπληρώσαντα το καθήκον του στρατιωτικόν διοικητήν εις το στρατοδικείον επί εμπρησμού ξένης περιουσίας. Βεβαίως, όμως, οι αποτελούντες το στρατοδικείον εν Σαλιχλί, Έλληνες αξιωματικοί ηθώωσαν και επήνεσαν τας ενεργείας του Έλληνος στρατιωτικού διοικητού, του οποίου το στήθος εκόσμη και το απονεμηθέν, εν ώρα μάχης, Αριστείον της ανδρείας και συνέστησαν όπως παρουσιασθεί εις τω εν Σμύρνη στρατηγείω και ζητήση διαταγάς.
Στο εξαιρετικό βιβλίο του Χρήστου Αγγελομάτη «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας», στις σελίδες 183-184, περιέχεται μια επιστολή του Θεοδ. Μουτσούλα, υποναυάρχου του Λιμενικού Σώματος ε.α., ο οποίος αναφέρεται στον πατέρα του, ταγματάρχη πεζικού Κωνσταντίνο Μουτσούλα. (Έχω στην κατοχή μου την 3η έκδοση της «ΕΣΤΙΑΣ», του 1972).
Διαβάζω: «Είχεν αρχίσει ο κλονισμός του μικρασιατικού μας μετώπου, ότε ο τότε στρατιωτικός διοικητής Φιλαδελφείας ταγματάρχης του πεζικού Κων. Μουτσούλας, διά να εξοντώσει τους ανά τα ορεινά της περιφερείας του ενοχλούντος τον ελληνικόν στρατόν τσέτας, έκαυσε τας καλύβας, που χρησίμευαν ως ορμητήριά των. Ο διαβόητος Στεργιάδης, διά να προσελκύση την συμπάθειαν των εχθρών της Πατρίδος, παρέπεμψεν επειγόντως τον εκπληρώσαντα το καθήκον του στρατιωτικόν διοικητήν εις το στρατοδικείον επί εμπρησμού ξένης περιουσίας. Βεβαίως, όμως, οι αποτελούντες το στρατοδικείον εν Σαλιχλί, Έλληνες αξιωματικοί ηθώωσαν και επήνεσαν τας ενεργείας του Έλληνος στρατιωτικού διοικητού, του οποίου το στήθος εκόσμη και το απονεμηθέν, εν ώρα μάχης, Αριστείον της ανδρείας και συνέστησαν όπως παρουσιασθεί εις τω εν Σμύρνη στρατηγείω και ζητήση διαταγάς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)