Δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και να μη χαίρεται!

Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ἠ μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά είναι απόλυτα ουσιώδης επειδή, δίχως αμφιβολία, αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού. Δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και να μη χαίρεται. Μόνο σε σχέση με τη χαρά, ο φόβος του Θεού και η ταπείνωση είναι σωστά, γνήσια και καρποφόρα. Έξω από τη χαρά, όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της ενοχής: τα πάντα είναι πειρασμοί και παγίδες – όντως πολύ δυνατοί, όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και μέσα στην Εκκλησία. Οι «θρησκευόμενοι» άνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τη χαρά με υποψία.

Το νόημα της φτώχειας και του θανάτου

Λαρισινά Δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

«Το μυστήριον της πτωχείας και του θανάτου»

«Εκεί, άνθρωποι ανικανοποίητοι πασχίζουν να ζήσουν και πεθαίνουν χωρίς να μάθουν γιατί υπέφεραν» (Ρίλκε)

Το νόημα της φτώχειας και του θανάτου απασχολεί, μέρα και νύχτα, το μυαλό μας, τον δύσκολο αυτόν καιρό. Εφιαλτικά όνειρα ταράσσουν τον ύπνο μας. Ένα παρόμοιο όνειρο με παρακινεί να γράψω τις γραμμές που ακολουθούν:

Βρίσκομαι σε αριστοκρατικό προάστιο μιας άγνωστης πόλης. Μπροστά μου αστραφτερές κατοικίες πλουσίων. Μα δεν υπάρχει πουθενά ψυχή. Κι εγώ δεν έχω καθόλου χρήματα.

Η επανάσταση, δι' αρχαρίους...

Επανάσταση χωρίς συνειδητοποίηση (του προβλήματος), δεν γίνεται...
Όταν όμως επιτύχεις την συνειδητοποίηση, έχεις ήδη κάνει την μισή επανάσταση!

Ωστόσο είναι λάθος όταν λέμε "επανάσταση" να μας έρχονται στον νού αίματα, κομμένα κεφάλια, εμπρησμοί ανακτόρων, και άλλα τέτοια φρικτά, πλην ορισμένες φορές και κατά την επιταγή των καιρών, αναπόφευκτα...

Κάθε μέρα γίνονται πολλές μικρές και μεγαλύτερες επαναστάσεις. Επαναστάσεις αναίμακτες αλλά πετυχημένες. Προσωπικές, οικογενειακές, εργασιακές, διαπροσωπικές, επιστημονικές, τεχνικές...
Και όλες έχουν ένα κοινό σημείο: την συνειδητοποίηση της αιτίας.
Αυτή η αιτία πρέπει να αποτελέσει και τον στόχο της επανάστασης: την κατάργηση ή την αδρανοποίησή της.