Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Αυτό που ζούμε δεν είναι οικονομική κρίση. Είναι εθνική παρακμή.

Φίλοι μας, αυτό που ζούμε τώρα, δεν είναι απλά κάποια οικονομική δυσλειτουργία, που προσπαθούμε να επιδιορθώσουμε. Είναι η παρακμή ενός λαού και ενός ιστορικού έθνους. Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα περιμένουμε το θάμα. Έχουμε μπει σε ένα θανάσιμο σπιράλ παρακμής και πέφτουμε συνεχώς, πλήρως αδρανοποιημένοι, μέχρι το ιστορικό μας τέλος.

Πρέπει να αφυπνιστούμε, να πιαστούμε από κάτι. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε ομαδικά τόσο πολύ παραιτημένοι, τόσο πολύ απογοητευμένοι. Δεν μπορεί δεν είναι δυνατόν το μοναδικό μας όραμα να είναι πλέον να μην χάσουμε την εξάρτησή μας από τους δανειστές, να υπογραφεί μια συμφωνία, ό,τι και να ΄ναι, για να γίνει η επόμενη εκταμίευση, προκειμένου να πληρωθεί η επόμενη δόση ξανά στους δανειστές, ώστε να μην μας πετάξουν από το ευρώ!!! Είμαστε ένας εξαρτημένος λαός ο οποίος φοβάται μην χάσει την καλοπέραση που είχε. Και τελικά θα χάσει τα πάντα.

Χρειάζεται πνευματικός οδηγός στην πνευματική ζωή

Σήμερα το πιο απαραίτητο είναι να βρουν οι άνθρωποι έναν πνευματικό, να εξομολογούνται, να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον συμβουλεύονται.

Αν έχουν πνευματικό και βάλουν ένα πρόγραμμα με προσευχή και λίγη μελέτη, εκκλησιάζονται, κοινωνούν, τότε δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν σ’ αυτήν την ζωή.

Η ψυχή πρέπει να παρακολουθείται από τον πνευματικό, για να μη λαθέψει τον δρόμο της. Μπορεί να βοηθάει στον αγώνα λ.χ. και η πνευματική μελέτη, αλλά, αν κανείς δεν έχει πνευματικό οδηγό, μπορεί να δίνη δικές του ερμηνείες σ’ αυτά που διαβάζει, και να πλανηθεί.