Το δωράκι στους «νταβατζήδες» και η… κορδέλα!

Από τη στιγμή που βγήκε ο Κεδίκογλου κι έκανε εκείνο το περίφημο «διάγγελμα» για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ήταν προδιαγεγραμμένο πως την τελική λύση κάποια στιγμή θα την έδιναν τα ΜΑΤ. Συνεπώς η αστυνομική έφοδος που έγινε τα ξημερώματα για την «ανακατάληψη» του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ προφανώς και δεν είναι έκπληξη. Μάλιστα, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων η απόφαση ελήφθη από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. Καλό είναι να σημειώνονται αυτά, καθώς ο ιστορικός του μέλλοντος – σε μια ελεύθερη Ελλάδα, πρώτα ο Θεός – θα έχει υλικό για να κάνει ενδιαφέρουσες αποτιμήσεις για το ρόλο των εν λόγω προσώπων στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Αίμα, τιμή, Καθημερινή!

13 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ…

Η Ευρώπη ακολουθεί

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Στην κινηματογραφική ταινία "Ιμπραήμ" ο ήρωας τον οποίο υποδύεται ο Ομάρ Σαρίφ, είναι ένας γερο-μπακάλης στο Παρίσι, που περιμαζεύει ένα εγκαταλειμμένο ορφανό Εβραιόπουλο.

Στο αεροπορικό ταξίδι που κάνουν οι δυο τους στην πατρίδα του, το αεροπλάνο περνάει πάνω από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και πάνω απ΄ την Ελλάδα.

Ο Ιμπραήμ, πάνω από κάθε χώρα που περνάνε, λέει στο Εβραιόπουλο: "Εδώ κάνουν τυριά", "Εδώ κάνουν ρολόγια"... Όταν περνάνε πάνω απ΄ την "Ελλάδα, ο Ιμπραήμ λέει: "Εδώ οι άνθρωποι συζητούν"!

Τηλεοπτικό παρακράτος...

Τί έγινε ρε παιδιά;
Ξεχάσατε να μας ενημερώσετε;

Πριν κάνα μήνα δεν μας είχατε πρήξει μ' όλες εκείνες τις γιάφκες με όπλα και οπλισμούς του ακροδεξιού κόμματος;

Δεν έβγαινε τρέμοντας από ιερή αγανάκτηση εκείνη που Τρέμει να μας πεί ότι βρήκανε κι άλλη γιάφκα;
Δεν έβγαινε ο Περδεντέρης και έκανε καταμέτρηση όπλων, σφαιρών, μπαζούκας και διηπειρωτικών πυραύλων;

Πού πήγαν όλα αυτά; Χάθηκαν; Ήταν αλήθεια ή "πυροτεχνήματα"; Γιατί δεν μας "ενημερώνει" πιά κανείς;

Έχει τύχη η δημοκρατία σήμερα;

Εκείνο που δεν έχουμε υπολογίσει, όσοι θέλουμε περισσότερη δημοκρατία, είναι ότι η ίδια η επιταχυνόμενη δύναμη της παγκοσμιοποίησης, απαιτεί όλο και πιο ισχυρές κεντρικές κυβερνήσεις που να παίρνουν γρήγορα αποφάσεις. Αυτό οδηγεί αναπόφευκτα στην υποβάθμιση του Κοινοβουλίου και φυσικά και της έννοιας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στο σύνολό της.

Αυτή η ανάγκη για ισχυρές κυβερνήσεις μέσα στο νέο συγκρουσιακό πολιτικό δίπολο «Παγκοσμιοποίηση – Έθνος», οδηγεί αναπόφευκτα σε δύο πολιτικά στρατόπεδα. Από το ένα μέρος θα έχουμε τις συμβιβασμένες με τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης παλιές πολιτικοοικονομικές ολιγαρχίες, που γίνονται πλέον νεοταξίτικες και από το άλλο, αριστερά, φασιστικά και εθνικιστικά κινήματα που επανεμφανίζονται και θα ομνύουν είτε στο όνομα του λαού είτε στην προστασία του Έθνους. Όλα αυτά τα ολοκληρωτικά – υπερσυγκεντρωτικά κινήματα επανεμφανίζονται πάλι, γιατί ταιριάζουν απόλυτα με την ανάγκη ισχυρής εκτελεστικής εξουσίας και υπόσχονται προστασία των λαών. Δυστυχώς όμως, ενώ θα ισχυρίζονται ότι μάχονται για το λαό, στην ουσία θα εκτελούν κι αυτά τις εντολές των νεοταξιτών της διεθνούς ελίτ.