Τί σημαίνει βλέπω απευθείας πρόσωπο με πρόσωπο;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποτε είχα αυτήν την απορία, γιατί χαμογελώ σε ανθρώπους που δεν μου χαμογελούν! Όταν έβλεπα ότι το χαμόγελό μου δεν εύρισκε ανταπόκριση κι έμοιαζε σαν να χαμογελούσα στον αέρα, αναρωτιόμουνα με κάποια δυσαρέσκεια, τί στην ευχή χαμογελώ σε όλους. Στην αρχή βρήκα μια απάντηση, αλλά όχι ικανοποιητική, γιατί ήταν απάντηση εκ του αποτελέσματος, ενώ εγώ αναζητούσα την αιτία.

Η απάντηση, πως όταν με βλέπουν να χαμογελάω στον αέρα, δεν θα πουν ότι χάζεψα, γιατί θα νιώσουν χαρά, στη σκέψη ότι τουλάχιστον δεν κηρύχθηκε ακόμα ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος! Δεν ήταν η καλύτερη απάντηση, γιατί δεν εξηγούσε πώς χαμογελάμε σε όλους, ακόμα και στους σκυθρωπούς και στους αγέλαστους.

Θέλουμε «σκολειά για να γιομίζη ο μαθητής προκοπή και αρετή»

Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκίς

«Μη Θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι Βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα εκπολιτίσθησαν, επροόδευσαν και αυτοί. Συμβαδίζουν με τα άλλα έθνη».
(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Λαμπριάτικος Ψάλτης»).

Συνόψισε, ο μεγάλος μας διηγηματογράφος, σε λίγες αράδες, το συνομήλικο με το νεοελλαδικό κράτος πρόβλημα: είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, το υποτιμητικώς λεγόμενο Βυζάντιο, δεν είναι ελληνικό κατόρθωμα. Εξάλλου έτσι πρόκρινε η κοραϊκή πεφωτισμένη διανόησις. Ο Κοραής επιδαψιλεύτηκε με τον υπέροχο τίτλο «δάσκαλος του Γένους», αλλά στην ουσία υπήρξε απλώς ένας άνθρωπος, με έντονα αντικληρικαστικά στοιχεία. Άγευστος του μεγαλείου της καθ’ ημάς Ανατολής έφτασε στο σημείο να θεωρεί σκλαβιά των Ελλήνων την μακεδονική και βυζαντινή αυτοκρατορία.