Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου

Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς

“Ἡ Ἐλπὶς Πὰντων”

Θεοτὸκος “Ἡ Ἐλπὶς Πὰντων”,
16ος αἰ. Άντιβουνιὼτισσα,
Κὲρκυρα.

Φώτης Κόντογλου: “Μονάχα στην Ελλάδα προσκυνιέται η Παναγία με τον πρεπούμενο τρόπο ήγουν με δάκρυα με πόνο και με ταπεινή αγάπη. Γιατί η Ελλάδα είναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος από κάθε λογής βάσανο. Κι’ από τούτη την αιτία το έθνος μας στα σκληρά τα χρόνια βρίσκει παρηγοριά και στήριγμα στα αγιασμένα μυστήρια της ορθόδοξης θρησκείας μας, και παραπάνω από όλα στο Σταυρωμένο το Χριστό και στη χαροκαμένη μητέρα του, που πέρασε την καρδιά της σπαθί δίκοπο.

Σε άλλες χώρες τραγουδάνε την Παναγία με τραγούδια κοσμικά, σαν νάναι καμιά φιληνάδα τους, μα εμείς την υμνολογούμε με κατάνυξη βαθειά, θαρρετά μα με συστολή, με αγάπη μα και με σέβας,σαν μητέρα μας μα και σαν μητέρα του Θεού μας. Ανοίγουμε την καρδιά μας να τη δει τι έχει μέσα και να μας συμπονέσει. Η Παναγία είναι η πικραμένη χαρά της Ορθοδοξίας, «το χαροποιόν πένθος», «η χαρμολύπη» μας, «ο ποταμός ο γλυκερός του ελέους», «ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και η δωδεκάτειχος πόλις».

Γιατί συνεχίζουν να έρχονται οι λαθρομετανάστες σε μία χώρα που καταστρέφεται;

Και όμως, οι λαθρομετανάστες συνεχίζουν να εισρέουν στην Ελλάδα, χωρίς να μειώνουν καν τον μέσο μηνιαίο αριθμό εισόδου τους!!! Τι συμβαίνει και η Ελλάδα έχει γίνει το «μέλι» που έλκει εκατοντάδες λαθρομετανάστες χιλιάδες οι οποίοι ετησίως αποπειρώνται (πάντα επιτυχώς) και εισέρχονται στην χώρα;

Πριν από ένα ή δύο χρόνια, η Ελλάδα ήταν -ακόμη- μία χώρα παράδεισος, η οποία τραβούσε το ενδιαφέρον όλων εκείνων των «κατατρεγμένων» από την Αφρική και την Ασία, οι οποίοι έβλεπαν στην πατρίδα μας την μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσουν ένα δικαίωμα για μία καλύτερη ζωή. Οι εντός (ή και εκτός της Ελλάδας) ΜΚΟ που ασχολούνται με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» είχαν εργαστεί επί σειρά πολλών ετών, προλειαίνοντας το έδαφος για την υποδοχή των λαθρομεταναστών αλλά και για την ανοχή (κυρίως από κυβερνητικής άποψης) των δραστηριοτήτων τους εντός της Ελληνικής Επικράτειας.

Το Βατερλό ενός λαού

Το κείμενο δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2008, στο Περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ-24.
Σαν να γράφτηκε σήμερα…

Του Ηλία Σιαμέλα