Τι είναι ταπείνωση

Αλλά τι είναι ταπείνωση; Η απάντηση σʹ αυτή την ερώτηση μπορεί να φανεί παράδοξη γιατί είναι ριζωμένη σε μια περίεργη διαβεβαίωση: Ο Ίδιος ο Θεός είναι ταπεινός! Για ‘κείνον που γνωρίζει το Θεό, που Τον ατενίζει μέσα στη δημιουργία Του και στις σωτήριες ενέργειες Του, είναι φανερό ότι η ταπείνωση είναι πραγματικά μια Θεία ποιότητα, είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο και η λάμψη της δόξας από την οποία, όπως ψέλνουμε στη Θεία Λειτουργία, είναι «πλήρης ο ουρανός και η γη». Μέσα στην ανθρώπινη διανοητικότητά μας έχουμε την τάση να μη μπορούμε να συμβιβάσουμε τη «δόξα» με την «ταπείνωση» — αφού μάλιστα η ταπείνωση θεωρείται ψεγάδι ή ελάττωμα. Ακριβώς όμως η άγνοιά μας και η αδεξιότητά μας είναι εκείνα που μας κάνουν ή θα έπρεπε να μας κάνουν να νιώθουμε ταπεινοί.

Γιατί κατεδικάσθη η Ελλάς εις θάνατον;

Άρθρον του ΝΙΚΟΛΆΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΎΛΗ
-φιλολόγου-

Η απομάκρυνσις από το πνεύμα του ελληνικου πολιτισμού και από το ήθος του χριστιανισμού και της ορθοδοξίας επέφερεν την απώλειαν. Ταύτα όμως δεν φαίνεται να εγένοντο άνευ της υποκινήσεως ανθρώπων.
Κατόπιν του θαύματος του Λαζάρου συνεκάλεσαν οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι εις σύσκεψιν τα μέλη του συνεδρίου και έλεγον:
- Τι θα κάμωμεν; Ο κίνδυνος που μας παρουσιάζεται είναι μεγάλος, διότι αυτός ο άνθρωπος ενεργεί πολλά θαύματα. Εαν αφήσωμεν αυτόν ελεύθερον, όπως τον είχομεν ως τώρα, όλοι θα πιστεύσουν εις αυτόν ότι είναι ο μεσσίας και επόμενον είναι να γίνη κάποια επανάστασις. Και τότε θα έρθουν οι Ρωμαίοι και θα μας πάρουν και τον τόπον του ναού τον άγιον και την ανεξαρτησίαν του έθνους μας θα καταλύσουν. (κατά Ιωάννου,ΙΑ,47 κε).

Οι Προβοκάτορες.....

Μετά την βαρβαρότητα που βίωσε η Αθήνα την νύχτα 12-13/2/2012 με την συστηματική καταστροφή και πλιάτσικο της πολιτιστικής της κληρονομιάς βγήκαν οι διάφοροι δήθεν που αγωνίζονται για τον “λαό” να απλοποιήσουν την βαρβαρότητα με μία λέξη προβοκάτορες.

Η ξεχαλινωμένη αριστερά κρύφτηκε πίσω απο μία λέξη. Ζητάει το συγχωροχάρτι. Η συντρόφισσα Παπαρήγα και τα ορφανά της KGB με γνήσια περισσιότικια γλώσσα “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” και λενινιστική διαλεκτική ότι πάντα φταίνε οι άλλοι. Ο σύντροφος Τσίπράς και οι καρικατούρες του ξέχασαν το ημερολόγιο της «Αυγής» με 70 φωτογραφίες που πρόβαλλε τη δράση των κουκουλοφόρων, δηλαδή την καταστροφή και τη διαρπαγή καταστημάτων, φλεγόμενους αστυφύλακες, το κάψιμο και το χάος της Αθήνας τον Δεκέμβρη 2008. Ο Λαφαζάνης με θυμώδη βλακεία μας μίλησε για πράκτορες ξένων δυνάμεων. Θα είδε τον Τζέρυ Καρμαεσίνη εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA επικεφαλή ειδικής μονάδας του αμερικανικού πενταγώνου να πετάει μολότοφ. Οι κακομήρηδες σύντροφοι και συντρόφισσες νομίζουν ότι με την λέξη “προβοκάτορες” θα διαγράψουν απο την μνήμη των Ελλήνων την μεταπολιτευτική βάρβαρη αριστερά.

Το “Δραχμή ή ευρώ” κρύβει το πρόβλημα

Με αυτούς τους πολιτικούς η δραχμή σήμερα σημαίνει ολοκληρωτικός αφανισμός.

Με αυτούς τους πολιτικούς η παραμονή στο ευρώ σημαίνει αφανισμός σε σλόου μόσιον καθώς μια υποχρέωση συνδρομής προς την Ελλάδα την αισθάνονται κάποια τμήματα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.

Άρα το μέγιστο πρόβλημα είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας για χιλιάδες λόγους που έχουν γραφτεί εκατομμύρια φορές σε δισεκατομμύρια στήλες.

Κύριε Πετσάλνικε, εδώ ο κόσμος χάνεται και εσείς.....

Μην κάνεις οικονομία, για να κάνεις οικονομία! Ξόδεψε, για να κερδίσεις!

Όταν είπε· «Κάνετε φίλους για τον εαυτό σας», δε σταμάτησε μέχρις εδώ, αλλά πρόσθεσε· «από τον άδικο μαμμωνά» (Λουκ. 16,9), για να είναι δικό σου το κατόρθωμα. Και εδώ δεν εννοεί τίποτε άλλο, παρά την ελεημοσύνη. Το περίεργο είναι ότι δεν ομιλεί καθαρά για την περίπτωση, που δεν θα αδικήσουμε. Διότι λέει περίπου τα εξής: Απέκτησες άδικα κέρδη; Ξόδεψέ τα καλά. Συγκέντρωσες χρήματα από αδικίες; Σκόρπισέ τα δίκαια.

Τί αρετή, όμως, είναι αυτή, να δίνεις από τα άδικα κέρδη; Ο Θεός, που είναι φιλάνθρωπος, φθάνει και σε αυτό το σημείο της επιεικείας ακόμη. Κι αν κάνουμε έτσι, μας υπόσχεται πολλά αγαθά. Αλλ’ εμείς έχουμε σκληρυνθεί τόσο πολύ, ώστε να μην ελεούμε, ούτε και από τα άδικα κέρδη μας, αλλά ενώ αρπάζουμε πάρα πολλά, νομίζουμε ότι τα ξοφλήσαμε όλα, αν δώσουμε ένα μικρό μέρος.