Να μην απελπίζονται όσοι βρίσκονται μέσα στον κόσμο

Να μην απελπίζονται όσοι βρίσκονται μέσα στον κόσμο, όταν είναι κυριευμένοι από πολλά πάθη και η φύση τους είναι άτακτη και τρέχει με ορμή στην κατηφόρα, αλλά να ελπίζουν στην παντοδυναμία του Θεού και να στρίψουν το τιμόνι της γερής τους μηχανής στο δρόμο του Θεού, της ανηφόρας, και πολύ γρήγορα θα προσπεράσουν άλλες βραδυκίνητες μηχανές που τρέχανε μπροστά από πολλά χρόνια στο δρόμο του Θεού.

Γέρων Παΐσιος

Ώ, ρε μεγαλεία ο δήμαρχος

...Πήρε γραμμή για τις επόμενες κινήσεις του.

κλικ για μεγέθυνση

Η φιλία αξίζει περισσότερο

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η φιλία αξίζει περισσότερο απ’ την οικονομία! Είναι ωραίο να νιώθεις πως ο κόσμος έχει τη διάθεση να είναι φίλος και να ζει ανάμεσα σε φίλους. Πολλοί πιστεύουν πως η φιλία είναι πιο δυνατή κι από τον έρωτα. Αλλά πώς γινόμαστε φίλοι; Στην αρχή βέβαια έχουμε την διάθεση να είμαστε φίλοι. Οι αρχαίοι θεωρούσαν δοκίμιο της φιλίας την πίστη. Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη οι φίλοι ο ένας στον άλλο, δεν έχουμε φιλία.

Τώρα και στη χώρα μας ζούμε όπως την εποχή του Τσαουσέσκου ή των άλλων κομμουνιστών στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε κλίμα αμοιβαίας καχυποψίας. Ας θέλουμε τουλάχιστον να είμαστε φίλοι.

Γιατί η απεργία των εκπαιδευτικών «εκτελέστηκε» τόσο ακαριαία και ψυχρά;

Ίσως να μην υπάρχει στην ιστορία των εργατικών αγώνων τόσο ακαριαία, ψυχρή, αλλά και πανικόβλητη εκτέλεση μιας απεργίας, σαν και αυτή που έγινε με τους εκπαιδευτικούς.
Δείχνει και αυτό ότι βρισκόμαστε σε μια μαύρη, κατοχική περίοδο που τα πάσης φύσεως και χρώματος ανδρείκελα ΕΚΤΕΛΟΥΝ, χωρίς ενδοιασμούς και περιστροφές τα «συμβόλαια θανάτου» που τους έχουν ανατεθεί από τα αφεντικά τους…
Βεβαίως, οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, αυτοί οι κατάπτυστοι εργατοπατέρες (όλων των χρωμάτων) πάντα έπαιζαν με κάποια επιτυχία το παιχνίδι του μεταμφιεσμένου Ιάγου: Υπονόμευαν και πρόδιδαν τους δυναμικούς εργατικούς αγώνες μέσα από ποικίλες μανούβρες, ελιγμούς και ντρίπλες…

Εξάλλου αυτός είναι και ο ουσιαστικός ρόλος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, καθώς και της σοσιαλδημοκρατικής και σταλινικής: Από τη μια, ΦΩΝΑΧΤΑ και υστερικά να είναι με το μέρος των εργαζομένων και από την άλλη ΥΠΟΓΕΙΑ, με «κόλπα» και ελιγμούς να τους υπονομεύουν τους αγώνες τους.

Άντε παιδιά να ξεπουλήσουμε!!!

Η χρονιά του δράκου!!!

Φως στο τούνελ περιμένουν να δουν οι Έλληνες, και την ανάπτυξη να κατεβαίνει από το μονοπάτι του Θεού, να γυρίζει τηνη πλάτη στους ευρωπαίους και να στρογγυλοκάθεται στην Ελλάδα.

Και γιατί όχι, ωραίο κλίμα έχουμε, παραλίες μοναδικές, ήλιο, θάλασσα, ωραίο φαγητό, κρασάκι, τι άλλο θέλει δηλαδή;

Φως στο τούνελ και τις επενδύσεις να έρχονται από τον δρόμο του μεταξιού αργά και στοχευμένα. Τί θέλουν οι Κινέζοι φίλοι μας για να κατσικωθούν στην Ελλάδα;
Να έρθουν με αεροπλάνα, τρένα και καράβια οι ορδές των επενδυτών; Να φέρουν τα ωραία τους γουάν και να πλημμυρίσει η Ελληνική αγορά;