Παπάδες είναι ο παπα-Πεύκος κι ο παπα-Κέδρος...

Ανέτειλε το έαρ

Έχω την ιδέα πως κι ένας που είναι τυφλός και κουφός, θα νιώσει την άνοιξη που ήρθε, δίχως να βλέπει και δίχως να ακούει τίποτα απ' όσα τη μαρτυρούν. Γιατί ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται από μέσα του τον ερχομό της.

Σε μένα, όπως και σε κάθε Έλληνα που αγαπά τη θρησκεία μας, όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι δεμένα με το μυστήριο της Εκκλησίας και πιο πολύ η άνοιξη, που γίνεται πνευματική με την Ανάσταση του Χριστού.

Άν μπορούσε κανένας να βγάλει από μέσα μου το γλυκό σκίρτημα της θρησκείας, ξέρω πως δε θα' νιωθα τη φυσική ομορφιά όπως τη νιώθω τώρα,δίχως τον κρυφό ενθουσιασμό, δίχως την αγιασμένη αγαλλίαση που αισθάνομαι τώρα που τα νιώθω όλα συνταιριασμένα με την ευωδία της θρησκείας.

Η ποιότητα της φτώχιας.

1965, δεκατεσσάρης τότε, πήγαινα σχολείο, κάναμε μόνο απόγευμα, γιατί το γυμνάσιο μας στεγαζόταν με νοίκι σε ένα ιδιωτικό δημοτικό, γύριζα σπίτι, και την άλλη μέρα πάλι το ίδιο.

Ο πατέρας μου, τη μόνη κοινωνική υπηρεσία που χρησιμοποίησε στη ζωή του ήταν το ΙΚΑ. Το πλήρωνε, κι εκείνο τον περίθαλπτε και τον συνταξιοδότησε.

Κάθε μέρα, ξεκίναγε για τη δουλειά, χαμάλης ήτανε, περιμένοντας ότι όλο και κάποιος θα θέλει να κουβαλήσει πράγματα, και έτσι θα κάνει κι αυτός μεροκάματο.

Άλλες μέρες ερχόταν με πολλά, σχετικά λεφτά, άλλες χωρίς ούτε μία δραχμή.

Πέρασε 35 χρόνια δουλειάς, χωρίς ούτε μία μέρα να είχε τη σιγουριά ότι αύριο θα έχει μεροκάματο.

Αποκλειστικό: Ζητάει και τα «ρέστα» η Τουρκία. Δεν είχε ενημερωθεί η Ελληνική αποστολή;

Αποχώρησε η ελληνική αποστολή από τους Παγκόσμιους Αγώνες Παίδων που διοργανώνονται στην Άγκυρα όταν εμφανίστηκε με πολυάριθμη αποστολή και σημαία η «Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» δηλαδή το ψευδοκράτος από τα κατεχόμενα.
Το ψευδοκράτος είναι προσκεκλημένο στο «Kids Festival» μέρους του οποίου ήταν και οι αθλητικοί αγώνες.
Η δήμαρχος Άγκυρας Melih Gökçek σε γραπτή της δήλωση ανέφερε:
«Δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε μια τέτοια νοσηρή και θλιβερή συμπεριφορά που καθιστά τα παιδιά εργαλείο πολιτικής».

Η Gökçek είπε επίσης ότι: « η συμπεριφορά της Ελλάδος είναι πλήγμα κατά της παγκόσμιας ειρήνης και φιλίας».

Αλλοτρίωση και αμαρτία

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η λέξη αλλοτρίωση δεν έχει την ίδια δύναμη με τη λέξη αμαρτία, όπως έχει παραδοθεί μέσα απ΄ την Αγία Γραφή. Η αμαρτία μας αποξενώνει όχι μόνο από τον εαυτό μας , αλλά και από τους άλλους, από τον κόσμο, απ΄ το Θεό. Είναι λάθος να αντικαθίσταται η έννοια της αμαρτίας με την αλλοτρίωση. Η βιβλική έννοια της αμαρτίας, μας απαλλάσσει από κάθε παραπλάνηση στην οποία μπορεί να μας οδηγήσει η απλή χρήση της λέξης αλλοτρίωση. Το πάν δεν εξηγείται με μια κατάσταση ατέλειας παροδικής του ανθρώπου την οποία η πρόοδος της ιστορίας και της κουλτούρας θα μπορέσουν να καλύψουν. (Bernard Lambert).

Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής. Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες των παθών των ανθρώπων, που ο Χριστός τους ονομάζει ελαχίστους. Στους διωκόμενους και στα θύματα βρίσκεται ο Ιησούς. Ό,τι κάνετε σ΄ αυτούς, είπε, σε μένα το κάνετε. Συμμετέχουμε στα πάθη των ανθρώπων στους οποίους βρίσκεται ο Ιησούς; Η παρηγοριά και η ενθάρρυνση που νιώθουμε είναι ανάλογη με τη συμμετοχή μας.

Όλα ήταν προσχεδιασμένα

Επί δεκαετίες, η Ελλάδα ήταν αυτή που όλοι (οι κάπως παλαιότεροι) ξέραμε. Ψωροκώσταινα, και σε γενικές γραμμές ταυτισμένη πατροπαράδοτα με τη στέρηση και τη μιζέρια. Μέχρι πριν 20-25 χρόνια, για να αγοράσεις ένα Φιατάκι, θα έπρεπε να πουλήσεις χωράφι.

Μικρή αστική τάξη, μεγάλος αριθμός μικρογεωργών, και μια μικροσκοπική, στρεβλά αναπτυγμένη μεγαλοαστική τάξη, που η ΕΟ 7Ν πολύ ορθά ονόμασε ΛΜΑΤ (Λούμπεν μεγαλοαστική τάξη). Οι πιο πλούσιοι εξ ημών ήταν χθεσινοί, με την έννοια ότι έγιναν πλούσιοι τα τελευταία 60-80 χρόνια, εκμεταλλευόμενοι κατοχές, χουντοδάνεια, γρηγοράδες, κλπ. Δεν έχουμε ούτε είχαμε ποτέ παραδοσιακή μεγαλοαστική βιομηχανική τάξη, και αυτή που υπήρχε τον 19ο αιώνα, διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη.

Το «όχι» της επιβίωσης

Του Δημήτρη Καζάκη
Οικονομολόγου – Αναλυτή

Η χώρα έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Ο λαός με κομμένη την ανάσα βιώνει καθημερινά την ολοκληρωτική ανατροπή του οικογενειακού και προσωπικού του βίου. Αντιμετωπίζει την ισοπέδωση των δικαιωμάτων του και των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών. Οι πολιτικές που επιβάλλονται τον οδηγούν με βίαιο τρόπο στην απόλυτη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Ο εργαζόμενος χάνει μέρα με τη μέρα όλα τα εχέγγυα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή, ενώ ο μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας καταστρέφεται κυριολεκτικά. Όσο συνεχίζεται η ίδια πορεία, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολα αναστρέψιμη, ακόμη και στα πλαίσια μιας άλλης ριζικά διαφορετικής πολιτικής.

Πήρε την ελληνική υπηκοότητα ο Σταύρος Λάλας

Επιτέλους και μία ευχάριστη είδηση, μέσα στην μαυρίλα η οποία δείχνει να έχει πλακώσει την χώρα μας τις τελευταίες ημέρες. Ο Σταύρος Λάλας, ο άνθρωπος ο οποίος πέρασε τόσα χρόνια στην φυλακή, επειδή επιχείρησε να βοηθήσει την χώρα μας, πήρε την ελληνική υπηκοότητα, την προηγούμενη εβδομάδα, ανήμερα την Μεγάλη Δευτέρα.
Βέβαια, το να "πανηγυριζουμε" για τα αυτονόητα, είναι χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο βαίνουν τα πράγματα στην χώρα μας, αλλά όπως είπαμε καλό είναι να έχουμε και καμία ευχάριστη είδηση.
Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι η "αναστολή" της ποινής του Σταύρου Λάλα, από τις αμερικάνικες φυλακές, έληξε τον περασμένο Ιούνιο. Ο ελληνικός λοιπόν γραφειοκρατικός μηχανισμός, χρειάστηκε έναν περίπου χρόνο για να δώσει την ελληνική υπηκοότητα σε έναν άνθρωπο που θυσίασε τόσα για την χώρα μας, την ίδια στιγμή που μοιράζει απλόχερα "ιθαγένειες" δεξιά και αριστερά. Και ένας χρόνος, υπό την πίεση χιλιάδων Ελλήνων οι οποίοι κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν, με όποιον τρόπο μπορούσαν τον Σταύρο Λάλα, σε κάθε επίπεδο.