Η τελευταία στιγμή της ζωής μας

Anthony Bloom

Ο απόστολος Παύλος λέει πως πρέπει να ζήσουμε «επωφελούμενοι του χρόνου, διότι οι μέρες είναι πονηρές» ο καιρός είναι απατηλός. Και μήπως όντως δεν είναι έτσι;

Δεν ζούμε κάθε μέρα της ζωής μας σαν να γράφουμε πρόχειρα και βιαστικά το προσχέδιο του βίου που κάποτε θα καθαρογράψουμε; Δεν ζούμε σαν να προετοιμαζόμαστε απλώς να χτίσουμε, συλλέγοντας καθετί που αργότερα θα μεταμορφωθεί σε ομορφιά, αρμονία και νόημα;

Έτσι ζούμε, χρόνο με το χρόνο, χωρίς να πραγματοποιούμε πλήρως και τελειωτικά, χωρίς να ολοκληρώνουμε αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε, διότι «έχουμε καιρό μπροστά μας», αργότερα θα πετύχουμε κάτι, αργότερα θα γίνει ότι μπορεί να γίνει, κάποια μέρα αργότερα θα αρχίσουμε να «καθαρογράφουμε». Τα χρόνια περνούν και ποτέ δεν το κάνουμε. Δεν τα κάνουμε όχι μόνο επειδή έρχεται ο θάνατος και μας αφανίζει, αλλά και επειδή σε κάθε περίοδο του βίου μας δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε αυτό που η προγενέστερη περίοδος θα μας είχε επιτρέψει: δεν μπορούμε στα χρόνια της ωριμότητάς μας να πετύχουμε μια όμορφη και νοηματοδοτημένη νεότητα, δεν μπορούμε στα γεράματά μας να αποκαλύψουμε στο Θεό και στον κόσμο αυτό που θα μπορούσαμε να ήμασταν στα χρόνια της ωριμότητάς μας. υπάρχει ένας καιρός για όλα τα πράγματα, άπαξ και παρέλθει, αυτά δεν μπορούν πλέον να πραγματοποιηθούν.

Φοροκάρτα και ατομικά δικαιώματα

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μετά το newspeak (η χρεοκοπία να ονομάζεται αναδιάρθρωση, κούρεμα, επιλεκτική, ελεγχόμενη η οργανωμένη και τέλος αποκάθαρση – refining) τώρα μπήκαμε βαθύτερα στον Οργουελικό εφιάλτη. Με την ‘φοροκάρτα’ συνθλίβεται απόλυτα το προσωπικό μας απόρρητο. Το κράτος – μεγάλος αδελφός θα έχει πλήρη στοιχεία για το καταναλωτικό μας προφίλ, για τις συνήθειες, τις αγορές η και τις αδυναμίες μας. Ποιούς γιατρούς επισκεπτόσαστε, τι θεραπεία ακολουθούμε (με βάση τα φάρμακα που αγοράζουμε), τι τρώμε το πρωί και που συχνάζουμε τα βράδια και τόσα άλλα θα αποτελούν δημόσιο κτήμα.
Δυνατόν να πωληθεί με τεράστια κέρδη σε ενδιαφερόμενους παράγοντες των αγορών και να αξιοποιηθεί κατά το δοκούν από διάφορες δημόσιες υπηρεσίες. Θα ξέρουν πόσα δαπανούμε αλά και που τα βρίσκουμε (ρευστοποίηση ιδιωτικής περιουσίας, δανεισμός, χρέος κλπ).

Αληθινές και ψεύτικες ανάγκες (Η ψευδοανάγκη της δημοσιότητας)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Φίλη αναγνώστρια μου έστειλε αυτό το μήνυμα:

"Προσπαθώ νά μπώ στό Επιμελητήριο Εικαστικών τεχνών Ελλάδος, θέλετε νά μού πήτε τή γνώμη σας;"

Απάντησα αμέσως στο μήνυμά της φίλης αναγνώστριας με το μικρό αυτό σχόλιο που ακολουθεί και με κάποιο σχετικό μικρό δοκίμιο για τις αληθινές και για τις ψεύτικες ανάγκες. Το εν λόγω δοκίμιο με τίτλο "H ψευδοανάγκη της δημοσιότητας" τo αντέγραψα απ΄ το βιβλίο "Ο Θεός του θερισμού".

Παραθέτω το μικρό σχόλιο στο μήνυμά της και το δοκίμιο για την ψευδοανάγκη της δημοσιότητας, επειδή πιστεύω ότι σε μια εποχή που η διάκριση των αναγκών είναι απαραίτητη για την επιβίωση, ίσως βοηθήσει κάποιον όπως βοήθησε κι εμένα όταν το έγραφα:

Πριγκιπικός θυμός

Tου κ. Στεφάνου Κασιμάτη

Η Α.Β.Υ. Πρίγκιψ Νικόλαος των Παπανδρέου - Μινέικο τα βάζει με τον Τρισέ. Σε άρθρο του στην «Οικονομική Επιθεώρηση», γράφει: «Η απόφαση για μια τέτοια Κεντρική Τράπεζα είναι καθαρά πολιτική: Πρέπει να δώσει “εντολή” ο σκληρός πυρήνας της Ευρώπης ώστε να πάρει το μήνυμα και να σώσει την κατάσταση. Αυτό σημαίνει ή ότι αλλάζεις τον Τρισέ ή ότι τον κοπανάς στο κεφάλι με ένα βαρύ -γερμανικής πάντα προέλευσης- λουκάνικο (μεγάλου μεγέθους) ώσπου να ξυπνήσει και να συμφωνήσει κάνοντας στροφή 180 μοιρών, κάτι που απαιτεί επειγόντως η εποχή μας». Διερωτώμαι μήπως ο Νικόλαος καλοβλέπει τη θέση που πρόκειται σύντομα να αδειάσει ο Τρισέ, δεδομένου ότι η Α.Β.Υ. αναζητεί εργασία αντάξια των προσόντων του εδώ και τουλάχιστον τριάντα χρόνια...