Λαρισινά Δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Προχθές το βράδυ είδα αυτό το όνειρο. Ήμουνα μέλος του πληρώματος ενός φορτηγού αυτοκινήτου που έπαθε βλάβη μέσα στα νερά. Ο οδηγός του που ήταν ένας μάστορας αντί να διορθώσει τη βλάβη τσαλαβουτούσε στα νερά τραγουδώντας κάποιο τραγούδι που μου θύμισε το τραγούδι του Θεοδωράκη, που τραγουδάει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, «Στράτα τη στράτα, σου τόχω πει / φεύγουν τα νιάτα σαν αστραπή./ Σ’ αυτό το δρόμο, που κίνησες να πας,/ κοίτα να προλάβης τον καιρό, / πούναι σαν το κύμα τ΄ αρμυρό.»
Απ’ την αρχή του τραγουδιού και του ονείρου μέχρι το τέλος ακουγόταν μέσα στο πλατάγισμα των νερών, ο ήχος ενός κροταλία. Ο κροταλίας έπαιζε σόλο, που στο όνειρο σήμαινε ότι κρατούσε το πάτημα του τραγουδιού, τη βάση του τραγουδιού από το ομηρικό «σέλλω» που θα πει «ορμώ», «σείω».
