«Παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι για τη χώρα μας … Είμαστε ενωμένοι απέναντι στις επιθέσεις … Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε κάθετι για να μην κινδυνεύσει η χώρα». Αυτά είπε ο ΓΑΠ στις 07.05.11, στο Μεγανήσι, συνεχίζοντας τον ανηλεή εκβιαστικό και εκφοβιστικό πόλεμο σε βάρος των πολιτών. Μόνος σύμμαχος του ΓΑΠ πλέον ο φόβος: «Παραμονεύουν κίνδυνοι – είμαστε ενωμένοι απέναντι στις επιθέσεις».
Πώς ερμηνεύει τις δηλώσεις ο απλός πολίτης; «Φοβάμαι και πρέπει να φοβάμαι, γι’ αυτό ας κατεβάσω το κεφάλι και ασμένως να δεχτώ την κακή μου τη μοίρα, την κακομοιριά μου».
Αυτό θέλουν! Αλλά δε θα τους περάσει! Ούτε σε αυτούς, ούτε στα υποπόδια του παρελθόντος τους που εσχάτως ανακάλυψαν ότι … έκαναν λάθος! Και το ενισχύουν. Το Λάθος τους.
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Οι μυθικές-θρυλικές διαστάσεις των εγκαινίων μιάς πόλης...
Είχε μείνει μόνος του. Τους είχε κερδίσει όλους. Ο τελευταίος του αξιόλογος αντίπαλος ο Λικίνιος είχε ηττηθεί εδώ και μερικούς μήνες. Ο Κωνσταντίνος γύρισε στην Ρώμη κτίζοντας την αψίδα του θριάμβου του και εκεί το 326 γιόρτασε την επέτειο των 20 χρόνων από την αρχική του αναγόρευση σε Αύγουστο.
Το κλίμα στην Δύση δεν ήταν όμως το ιδανικότερο. Έτσι ακολουθώντας την τακτική του Διοκλητιανού- που ειχε αναγορευσει σε πρωτεύουσα την Νικομήδεια και του Γαλέριου που ειχε επιλεξει την Θεσσαλονίκη-, ο Κωνσταντίνος βάζει τον θεμέλιο λίθο στην πρώην μεγαρική αποικία του Βυζαντίου, εκεί όπου ο Βόσπορος χύνεται στην Προποντίδα και η Ευρώπη προσεγγίζει την Ασία. Έτσι λοιπόν στις 4 Νοεμβρίου του 328 ιδρύεται η Νέα Ρώμη και ξεκινά μία αυτοκρατορία που μέλλει να αντέξει μέχρι το 1453.
Το κλίμα στην Δύση δεν ήταν όμως το ιδανικότερο. Έτσι ακολουθώντας την τακτική του Διοκλητιανού- που ειχε αναγορευσει σε πρωτεύουσα την Νικομήδεια και του Γαλέριου που ειχε επιλεξει την Θεσσαλονίκη-, ο Κωνσταντίνος βάζει τον θεμέλιο λίθο στην πρώην μεγαρική αποικία του Βυζαντίου, εκεί όπου ο Βόσπορος χύνεται στην Προποντίδα και η Ευρώπη προσεγγίζει την Ασία. Έτσι λοιπόν στις 4 Νοεμβρίου του 328 ιδρύεται η Νέα Ρώμη και ξεκινά μία αυτοκρατορία που μέλλει να αντέξει μέχρι το 1453.
Η κουρασμένη πορεία της ανυπακοής
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΓΛΑΣ
Πριν από δέκα χρόνια, όταν διαδηλώναμε στο κέντρο της Αθήνας για την απόσυρση του επικείμενου νόμου Γιαννίτση, ο οποίος θα συρρίκνωνε εργασιακά δικαιώματα που κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες, στο βωμό της «ασφαλιστικής εξυγίανσης», είναι σίγουρο ότι κανένας από μας δε μπορούσε να φανταστεί τι θα συνέβαινε σήμερα.
Το σκληρότερο πρόσωπο της ασυδοσίας των αγορών και της κρατικής παραίτησης, μαζί με την πλήρη αποθράσυνση των ευρισκομένων στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, έχουν αλυσοδέσει πνιγηρά το λαιμό εκατοντάδων χιλιάδων χαμηλόμισθων και συνταξιούχων, παρουσιάζοντας το θανατηφόρο τούτο βρόχο ως τη μόνη διέξοδο από την κρίση.
Πριν από δέκα χρόνια, όταν διαδηλώναμε στο κέντρο της Αθήνας για την απόσυρση του επικείμενου νόμου Γιαννίτση, ο οποίος θα συρρίκνωνε εργασιακά δικαιώματα που κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες, στο βωμό της «ασφαλιστικής εξυγίανσης», είναι σίγουρο ότι κανένας από μας δε μπορούσε να φανταστεί τι θα συνέβαινε σήμερα.
Το σκληρότερο πρόσωπο της ασυδοσίας των αγορών και της κρατικής παραίτησης, μαζί με την πλήρη αποθράσυνση των ευρισκομένων στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, έχουν αλυσοδέσει πνιγηρά το λαιμό εκατοντάδων χιλιάδων χαμηλόμισθων και συνταξιούχων, παρουσιάζοντας το θανατηφόρο τούτο βρόχο ως τη μόνη διέξοδο από την κρίση.
Απογραφείτε...
Μια ωραία ιδέα έριξε ο archaeopteryx.
Για όσους φοβούνται τις... συνέπειες ή για όσους έχουν διάθεση για... χαλάρωση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)