Αυτοκρατορίες εναντίον ελληνικής πόλεως

«Η χριστιανή Δίρκη».
Έργο του 1897 από τον Ρώσο
(πολωνικής καταγωγής) ζωγράφο
Henryk Hektor Siemiradzki (1843 – 1902).
Εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο
της Βαρσοβίας.

«Δεν ανησυχούν πια τους Ρωμαίους οι νοσταλγικές περιπλανήσεις των Ελλήνων στα κλέη της κλασσικής εποχής. Αντίθετα τις ευνοούν, γιατί η παρελθοντολογία αποπροσανατολίζει τους υπόδουλους, μετατοπίζει την προσοχή τους στο όνειρο προκαλώντας νοσταλγική αδράνεια και αποχαύνωση. Οι ίδιοι οι αυτοκράτορες ιδρύουν νέες σχολές, χρηματοδοτούν έδρες και παραχωρούν ‘ατέλειες’.. Η διδασκαλία της σοφιστικής είναι χρήσιμη. Αποκοιμίζει τους Έλληνες και στερεώνει τη ρωμαϊκή εξουσία που ελέγχει τον πνευματικό βίο των ελληνικών πόλεων και δημιουργεί στελέχη πιστά για τη διοίκηση. Οι Έλληνες διδάσκαλοι της σοφιστικής είναι αφοσιωμένοι στον ξένο κυρίαρχο και εκφράζουν παντού και πάντοτε τη ρωμαϊκή ιδεολογία».
Κυριάκος Σιμόπουλος, «Ξενοκρατία, μισελληνισμός και υποτέλεια», εκδόσεις Στάχυ, σελ. 206

Η μετάνοια αναδημιουργεί τον άνθρωπον

Το να πέσωμεν και να τραυματισθώμεν, τούτο έξεστι τοις ανθρώποις, εφ’ όσον και αν μία ημέρα εστίν η ζωή του ανθρώπου επί της γης, έγκειται η διάνοια αυτού επί τα πονηρά εκ γεννήσεως αυτού, αλλά το να πέσωμεν και να μείνωμεν εν τω πτώματι, τούτο ουχί ανθρώπινον.

Η μετάνοια αναδημιουργεί τον άνθρωπον, αύτη εδόθη, ίνα θεραπεύη την ψυχήν μετά το βάπτισμα, και εάν αύτη έλειπεν, σπανίως θα εσώζετο άνθρωπος. Δια τούτο η αρετή της μετανοίας δεν έχει τέλος εφ’ όσον υπάρχει πνοή ζωής εν τω ανθρώπω, διότι έξεστι και τοις τελείοις να σφάλλουν.