"Εύχεσθε υπέρ αλλήλων"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν είμαστε πλασμένοι να ζούμε μόνοι χωρίς τους άλλους ανθρώπους και χωρίς το περιβάλλον. Εξαρτιόμαστε από τους άλλους ανθρώπους, από τα ζώα, τα φυτά, τον αέρα, το νερό, το κλίμα. Ο άνθρωπος δεν είναι ύπαρξη από τον εαυτό του και για τον εαυτό του.

Θα μου πείτε, όχι, εγώ ζω σε τεχνητό περιβάλλον και δεν χρειάζομαι όλα αυτά που λέτε. Αλλά και στο τεχνητό περιβάλλον ζει κανείς όπως είναι φτειαγμένος από την μάνα του. Και το ίδιο το τεχνητό περιβάλλον λειτουργεί, όπως είναι φτιαγμένο από τη μάνα του.

Αυτό που ισχύει για το σώμα ισχύει και για την ψυχοπνευματική μας υπόσταση. Ο εγωισμός κι η υπερηφάνεια είναι άγνοια η οποία εμποδίζει την ποθητή ολοκλήρωσή μας. Η άγνοια μας καθηλώνει σε χαμηλό στάδιο, στο οποίο επαναλαμβάνονται οι δοκιμασίες. Ο εγωιστής κι ο υπερήφανος συναντούν συνεχώς εμπόδια και προσβάλλονται και υποφέρουν με το παραμικρό.

“Σήμερα οι άνθρωποι καταλήγουν, από την πολλή μελέτη, να είναι μαγνητόφωνα...”

~ Σήμερα οι άνθρωποι καταλήγουν από την πολλή μελέτη να είναι μαγνητόφωνα και να γεμίζουν τις κασσέττες τους με περιττά πράγματα. ”Η άνευ πράξεως” όμως “διδασκαλία” είναι κατά τον Αββά Ισαάκ “παρακαταθήκη εντροπής”.

Βλέπεις, πολλοί που ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό διαβάζουν αθλητικά περιοδικά ή εφημερίδες και κάθονται. Μπορεί να είναι σαν τα μοσχάρια, αλλά θαυμάζουν τους αθλητές: « Α, καταπληκτικός αυτός, λένε, μπράβο! Ω!… ». Δεν χύνουν όμως λίγο ιδρώτα ούτε χάνουν κανένα κιλό βάρος. Διαβάζουν - διαβάζουν αθλητικά και ξαπλώνουν. Έτσι δεν ωφελούνται. Μένουν με την ευχαρίστηση του διαβάσματος.