Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
1. Μονοκομματικό κράτος υπάρχει όταν ο μηχανισμός του κράτους ανήκει σε ένα πολιτικό κόμμα που έχει στόχο του την διαρκή παραμονή του στην εξουσία.
2. Η προσφιλής μέθοδος του κόμματος για την διαρκή παραμονή του στην εξουσία είναι η γενική καχυποψία και το αίσθημα ασφαλείας, όταν οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε στο κράτος, ούτε μεταξύ τους.
3. Όσο πιο προκλητικό είναι το μονοκομματικό κράτος τόσο καλύτερα διότι εμφανίζεται ότι είναι άτρωτο και αποτρέπει την ενότητα των πολιτών.
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012
Αλαφούζος: Ο κανιβαλισμός και η «στημένη» βλακεία σε παράκρουση
Στο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα όλα αυτά τα κανιβαλικά κρούσματα έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο: Εδώ έχουν αλωθεί τα πάντα από «μαφιόζους» και «νονούς» και τα μίσθαρνα δημοσιογραφικά τους όργανα. ΟΙ πρακτικές τους, συχνά, ξεπερνούν και τον επαρμένο κανιβαλισμό των πωρωμένων γκάνγκστερ…
Με πολιτικούς όρους: Εδώ έχουμε την ακρότατη και πλέον μοχθηρή έκφραση του ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ παρασιτισμού…
Το ρεύμα και το νερό είναι "κοινή ωφέλεια"
http://omadeon.wordpress.com/2012/12/18/electric-catastroika/
Μικρές, ή σαλαμοποιημένες, "ΔΕΗ" δεν είναι χρηματοδοτήσιμες αφ' ενός (εξ ου και το χρηματοοικονομικό ρίσκο των μεγάλων πυρηνικών, που τα καθηλώνει ακόμα και με κρατικούς προϋπολογισμούς – και σπρώχνουν τώρα μικρά), και αφ' ετέρου, ο “μικρός” παραγωγός χρεώνει συνολικό κόστος και όχι οριακό κόστος. (Κάτι σαν το δανέζικο "κεφαλοτύρι" που σκοτώνει το ελληνικό — δεν είναι μόνο ντάμπινγκ, ή φτηνό γάλα, είναι χρέωση σε οριακό, έναντι χρέωση σε συνολικό, κόστος.)
Σημειωτέον ότι αυτές οι απόψεις δεν είναι δεξιές ή αριστερές. Είναι στοιχειώδη μικροικονομικά. Δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί σε utility pricing, ούτε χρειάζεται να είσαι αριστερός ή δεξιός για να ξέρεις ότι το νερό είναι κοινή ωφέλεια. Δοκίμασε να μην πιείς νερό 1-2 μέρες, και το καταλαβαίνεις. Το ρεύμα γίνεται κοινή ωφέλεια από ανάγκη (μεγέθους) και από ανάγκη ενιαίου δικτύου.
Μικρές, ή σαλαμοποιημένες, "ΔΕΗ" δεν είναι χρηματοδοτήσιμες αφ' ενός (εξ ου και το χρηματοοικονομικό ρίσκο των μεγάλων πυρηνικών, που τα καθηλώνει ακόμα και με κρατικούς προϋπολογισμούς – και σπρώχνουν τώρα μικρά), και αφ' ετέρου, ο “μικρός” παραγωγός χρεώνει συνολικό κόστος και όχι οριακό κόστος. (Κάτι σαν το δανέζικο "κεφαλοτύρι" που σκοτώνει το ελληνικό — δεν είναι μόνο ντάμπινγκ, ή φτηνό γάλα, είναι χρέωση σε οριακό, έναντι χρέωση σε συνολικό, κόστος.)
Σημειωτέον ότι αυτές οι απόψεις δεν είναι δεξιές ή αριστερές. Είναι στοιχειώδη μικροικονομικά. Δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί σε utility pricing, ούτε χρειάζεται να είσαι αριστερός ή δεξιός για να ξέρεις ότι το νερό είναι κοινή ωφέλεια. Δοκίμασε να μην πιείς νερό 1-2 μέρες, και το καταλαβαίνεις. Το ρεύμα γίνεται κοινή ωφέλεια από ανάγκη (μεγέθους) και από ανάγκη ενιαίου δικτύου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)