Το γλωσσικό… μνημόνιο

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος-Κιλκίς

«Φωνάζω ελληνικά κι ούτε που μ’ αποκρίνεται κανείς» (Οδ. Ελύτης)

Στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821, στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας συνέβη το εξής περιστατικό.

Οι πληρεξούσιοι, όπως έλεγαν τότε τους βουλευτές του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, συνεδρίαζαν στα χωράφια και τα περιβόλια, όπως οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Όλοι τους κάθονταν σταυροπόδι, κάτω στο χώμα, και μόνον ο Κολοκοτρώνης ήταν σκαρφαλωμένος στη διχάλα μιας λεμονιάς. Κάποτε, λοιπόν, ήθελαν να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο και μερικοί πληρεξούσιοι πρότειναν να κοπεί στο κείμενο του νομοσχεδίου η φράση «εν αυτή». Ο Πρόεδρος της Συνελεύσεως προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήταν σωστό να περικοπούν οι δύο αυτές λέξεις, η φράση «εν αυτή», γιατί θα αλλοιωνόταν όλο το νόημα του σχετικού άρθρου. Κάποια στιγμή δύο πληρεξούσιοι σηκώθηκαν οργισμένοι από τις «θέσεις» τους και άρχισαν να φωνάζουν προς το προεδρείο:

Απόσβεση δημοσίου χρέους

Κρίμα δεν είναι να ταλαιπωρούμεθα 10.000.000 νοματαίοι για κάποια νουμεράκια που βγάζουν στα μπλιμπλίκια τους (τους υπολογιστές) οι πιστωτές μας; Αδικο δεν σας φαίνεται να μπορούμε να τη σκαπουλάρουμε και να παιδευόμαστε μετρώντας τις μπουκιές του γέρου και τα σουσάμια στο κουλούρι του απλήρωτου μισθωτού, του ανέργου και του φαλιρισμένου επιχειρηματία; Μια θεραπεία-σοκ χρειάζεται η αρρώστια μας για να γιάνουμε. Χωρίς πολλά πολλά, αναστολές, φιοριτούρες, δισταγμούς και σούπα μούπες. Να βγάλουμε στο σφυρί πολίτες! Κι όχι όποιους όποιους, αλλά τους καλύτερους. Εκείνους που είναι αναγνωρίσιμοι στο εξωτερικό και θα μοσχοπουληθούν πριν προλάβεις να τους βάλεις στον πάγκο. Για το ήσσονος σημασίας τεχνικό ζήτημα (απαγορεύεται η δουλεία) δεν πρέπει να ανησυχούμε. Το έχουν λύσει εκείνοι που θα εκποιηθούν για να αποπληρώσουμε το δημόσιο χρέος. Θα αντιγράψουμε το σκεπτικό των αλληλοδιάδοχων νομοθετημάτων τους, το σύνθετο της διατύπωσής τους και τις πονηρές παραγράφους τους για να κάνουμε το ψάρι κρέας και να μετατρέψουμε το δουλεμπόριο σε «απελευθέρωση» της αγοράς του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Πιο ωραίο, κομψό και εύπεπτο δεν ηχεί έτσι;

Μόνος, λιγότερο μόνος!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Πασκάλ έλεγε πως η τραγωδία της ανθρωπότητας οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει, λίγα λεπτά, μόνος, δίχως να κάνει τίποτα.

Τί εννοεί ο Πασκάλ; Μήπως εννοεί ότι πολλοί μαζεύουν τον πλούτο της γης και τη δύναμη της εξουσίας για να έχουν γύρω τους ανθρώπους και να μην είναι μόνοι ούτε λίγα λεπτά της ώρας;

Θυμάμαι, πριν χρόνια, στην Κάλυμνο, είχα πει στο φίλο μου το Ρομπέρτο, πως φοβάμαι που είμαι μόνος. Σηκώνομαι τις νύχτες και φοβάμαι που βλέπω το άδειο δωμάτιο. "Κι εγώ σηκώνομαι τις νύχτες" είπε "και φοβάμαι μήπως δεν είμαι μόνος και είναι κάποιος στο δωμάτιο".

Η παρερμηνεία της «καταδίκης του εθνοφυλετισμού»

Του Μοναχού Αρσένιου Βλιαγκόφτη*

Οι ποικιλώνυμοι «προοδευτικοί», που ευκαίρως - ακαίρως αναφέρονται στη «συνοδική καταδίκη του εθνοφυλετισμού» και του τοπικισμού υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πιθανώς ή δεν έχουν διαβάσει το κείμενο της συνοδικής αποφάσεως, οπότε δεν δικαιούνται να ομιλούν ή το έχουν διαβάσει και από άγνοια ή σκοπίμως το παρερμηνεύουν, για να πλήξουν είτε το αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Ελλάδος, είτε τον υγιή πατριωτισμό, τον οποίο ταυτίζουν με τον εθνοφυλετισμό, δηλαδή με τον ρατσισμό.