Πολιτικοί. Πραγματικοί εξουσιαστές ή αναλώσιμα πιόνια του συστήματος;

Παλιότερα, ο εξουσιαστής είχε ταυτόχρονα ο ίδιος και οικονομική δύναμη. Ασκούσε δηλαδή εξουσία στο προσκήνιο και γνώριζες που ακριβώς απέβλεπε η άσκηση της εξουσίας του. Οι συγκρουσιακές διαδικασίες ήταν πιο καθαρές και πιο ειλικρινείς.

Μετά την εμφάνιση όμως του κοινοβουλευτισμού αυτό άλλαξε. Η οικονομική δύναμη (οικονομικό σύστημα) διαχωρίστηκε από την πολιτική εξουσία (πολιτικό σύστημα), η οποία ονομάστηκε κοινοβουλευτική «δημοκρατία», με μόνη τη συμμετοχή του λαού στην επιλογή, μέσω της ψήφου, μεταξύ των πολιτικών υποψηφίων που προεπιλέγει και προβάλει το οικονομικό σύστημα. Η άσκηση πλέον της εξουσίας παραπλανά για τους πραγματικούς της στόχους. Οι συγκρουσιακές διαδικασίες είναι ανειλικρινείς, άστοχες και μάταιες.

Η υπόθεση Καμμένου – Γιαννακόπουλου είναι μόνο η αρχή

Η υπόθεση Καμμένου – Γιαννακόπουλου δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι η προβολή από το μέλλον. Είναι αυτά που θα δούμε σύντομα, όταν οι «αριστεροί προστάτες», δηλαδή οι επιχειρηματίες που στήριξαν τον Τσίπρα και τον έκαναν πρωθυπουργό, θα τον αδειάσουν σιγά – σιγά. Ο φαρμακοβιομήχανος είναι η αρχή. Έπονται και οι άλλοι, όλοι εκείνοι που πόνταραν στο «αριστερό αγόρι» για να κάνουν τις δουλίτσες τους.

Κάπου στη μοιρασιά, κάπου στο ότι ο Αλέξης και η παρέα του αποδεικνύονται ανίκανοι, κάτι οι υπερβολικές υποσχέσεις, σπάνε οι δεσμοί της πρώτης φοράς αριστερά με τους επιχειρηματίες που προεκλογικά και μετεκλογικά έδωσαν στήριξη από συγκεκριμένα media και ανοχή στις ανοησίες που επί 10 μήνες βλέπουμε και ακούμε.

Μήπως μεταξύ άλλων πανηγυρίζουν στο Μαξίμου ότι η Φλώρινα παρέμεινε στην ελληνική επικράτεια;

Απίστευτη φωτογραφία! Σε μια γωνιά ξεχασμένος και αδιάφορος

Εμείς δεν έχουμε Πρωθυπουργό. Εμείς έχουμε στρατηγό. Ποιος Θεμιστοκλής και ποιος Αλκιβιάδης.

Το ’40 στα σχολικά βιβλία Γλώσσας: δειλία, ηττοπάθεια και διασυρμός του Έπους!

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκίς

Όσο παραμένει, στα σχολικά βιβλία, η μαγαρισιά, που ατιμάζει την επέτειο, θα επιμένουμε στην επισήμανσή της. Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε πέρυσι στο περιοδικό «ΑΦΥΠΝΙΣΗ» της ιεράς μονής αγίου Νικοδήμου στο όρος Πάικο του Κιλκίς.

Στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στην Ακαδημία Αθηνών, στις 27 Οκτωβρίου του 1960, ο μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης, μεταξύ των άλλων σπουδαίων ανέφερε και ένα συγκλονιστικό γεγονός, που διαδραματίσθηκε, όχι «στο διάσελο της Ιστορίας» (Βρεττάκος), στις αετοράχες της Πίνδου, αλλά στα μετόπισθεν, όπου απόλεμος πληθυσμός της πατρίδας μας συναγωνιζόταν την ανδρεία των μαχητών. Το μεταφέρω: