Φαντάσου, αυτόν που σου έφαγε τα λεφτά, που σου υποθήκευσε το μέλλον, που σε χρέωσε έως τα δίσέγγονά σου, κρυμμένο πίσω από την κουρτίνα του σπιτιού του. Να κοιτά το πλήθος κάτω από το σπίτι του. Να έρχεται επιτέλους πρόσωπο με πρόσωπο με σένα. Όχι έξω από τη βουλή, από το υπουργείο. Έξω από το σπίτι του. Η δύναμη του νέου κινήματος των εξωποrtistas, διαδίδεται καθημερινά. Είναι πλέον πόλεμος επί συγκεκριμένου. Face to face, χωρίς την ασφάλεια ενός κυβερνητικού κτιρίου. Το σπίτι τους, η ασφάλειά τους, η γειτονιά τους, πρέπει να γίνει τόσο δημόσιος χώρος, όσο η απροκάλυπτη άνεση με την οποία μας δουλεύουν. Δεν ξέρουν μόνοι αυτοί πού μένουμε, με ποιον κάνουμε παρέα και τι είμαστε. Η πρόσβαση είναι αμοιβαία.
