Τα μέτρα του ιού τα παίρνω προσωπικά, σαν να στρέφονται αποκλειστικά εναντίον μου, ενώ είναι εναντίον όλων.
Εξηγούμαι: Καθεμιά προσωπικότητα έχει τα χαρίσματά της. Το χαμόγελο όμως είναι χάρισμα του Θεού, σε όλους. Δεν υπάρχει κανείς να μην είναι πιο όμορφος όταν χαμογελάει γιατί και οι άνθρωποι, ως ζώα, έχουμε κάτι από την μοχθηρία του ζώου. Αν δεν είχαμε το γέλιο και το χαμόγελο, δεν θα διαφέραμε σε τίποτε από τα ζώα. Το φίμωτρο σκοτώνει το γέλιο και το χαμόγελο.
Είναι βέβαιο ότι η ιστορία θα το καταγράψει ως "χαμογελο-απαγόρευση", όπως έκανε με την απαγόρευση των ποτών στην Αμερική, η οποία έμεινε στην ιστορία ως "ποτο-απαγόρευση", ώσπου να εξαφανιστεί και να μην μείνει τίποτε από αυτό, πέραν της κακίας του.
