Το συμβόλαιο θανάτου των συζύγων

Όταν, πάλι, ένας άνδρας και μια γυναίκα παντρεύονται, υπογράφουν συχνά ένα συμβόλαιο, με το οποίο ρυθμίζουν από πριν την τύχη της περιουσίας τους σε περίπτωση θανάτου του ενός ή του άλλου: «Αν ο σύζυγος πεθάνει πριν από τη σύζυγο, θα γίνει τούτο. Αν η σύζυγος πεθάνει πριν από το σύζυγο, θα γίνει τούτο και τούτο».

Καλά-καλά δεν γνωρίστηκαν ακόμα, καλά-καλά τη ζωή τους δεν άρχισαν, και το θάνατο σκέφτονται.

Το σχέδιό τους είναι απλό…

Η χώρα αδιαμφισβήτητα διέρχεται την μεγαλύτερη -μετά την εθνική ήττα και καταστροφή της Σμύρνης- περίοδο. Για πολλούς και διάφορους λόγους, οι οποίοι εμπίπτουν κυρίως στην βαριά ασθενούσα και απολύτως ανεπαρκή πολιτική σκηνή, η Ελλάδα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα και στοχοθετήθηκε αρχικά οικονομικά, ενώ στη συνέχεια –και πάλι λόγω παντελούς έλλειψης εθνικής ευθύνης των «διασωστών» της- άρχισε να κατακρημνίζεται σε όλους τους κρατικούς τομείς, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνθήκες κοινωνικής καταρράκωσης, ενώ έχουν αρχίσει να γίνονται ορατά –δια γυμνού οφθαλμού- τα τελευταία όρια, αυτά της απόλυτης φτώχειας και της πείνας…

Το βαθύ ΠΑΣΟΚ συμβουλεύει τον Αλέξη

Η φωτογραφία είναι από την πρόσφατη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ η οποία επιχείρησε να δώσει στον ελληνικό λαό κάτι νέο, φρέσκο, που θα φέρει την ανατροπή στην ελληνική κοινωνία.
Ένα κόμμα που θα είναι απαλλαγμένο από τα βάρη και τις αμαρτίες του παρελθόντος και του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος. Μπράβο, λοιπόν στον Αλέξη Τσίπρα που θέλει να πλασάρεται έτσι, όμως, η αλήθεια δεν είναι αυτή των επικοινωνιολόγων που θέλουν να φτιάξουν ένα ακόμη προφίλ σωτήρα. Και η φωτογραφία το αποδεικνύει.

Το "αποθανατείν"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Όταν πριν χρόνια συγκέντρωσα το υλικό για το πρώτο βιβλίο μου, μια συλλογή δοκιμίων, και το παρέδωσα στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων των Φίλων, ο συγγραφέας Κώστας Τσιρόπουλος μου είπε, να το αποθανατίσω. Δεν μου εξήγησε τί σημαίνει "αποθανατώ", αλλά σχεδόν το ήξερα.

Ούτε κι εγώ αγαπούσα τις εξηγήσεις και τις επιστημονικές απαντήσεις. Το πρότυπό μου στο γράψιμο το αναζητούσα στις πηγές, στην Αγία Γραφή και στα έργα των Αγίων.

Αγαπούσα και αγαπώ την Αγία Γραφή γιατί δεν αναλύει, δεν εξηγεί, δεν δίνει ορισμούς και δεν κάνει στατιστική. Όλες αυτές οι μέθοδοι ανήκουν στην επιστήμη κι εγώ δεν αγάπησα ποτέ την επιστήμη και τον επιστημονικό τρόπο του σκέπτεσθαι.

Ο ΓΑΠ με φουστάνια

Μαζεύτηκαν οι Φριτς και οι Μπρουνχλίντε, οι Ματίας και οι Γκέρτρουντ της Δεξιάς στο Ανόβερο. Αποστολή τους ήταν να αποφανθούν ποια Ανγκελα Μέρκελ είναι η καλύτερη για να ηγηθεί του κόμματός τους. Η Ανγκελα ή η Μέρκελ; Τα υπόλοιπα ούτε που τα σκέφτηκαν: άκυρα, λευκά ψηφοδέλτια δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας τους. Οι Τεύτονες στα διλήμματα παίρνουν θέση. Κακή ώρα όπως στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οσοι κυκλοφορούσαν άνετοι, ελεύθεροι και ωραίοι στους δρόμους του Ράιχ και πολεμούσαν για να επεκτείνουν τη σκιά από το κολοβό μουστάκι του Αδόλφου, γούσταραν ναζισμό μέχρι τα μπούνια. Οσοι δεν ήταν φίλοι του σπορ των γενοκτονιών έβλεπαν τον ουρανό ριγέ - πίσω από τα κάγκελα του Αουσβιτς και του Νταχάου. Οι πιο τυχεροί από τους αντιναζιστές την είχαν κοπανήσει στο εξωτερικό. Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν στη Γερμανία. Οι επιλογές που σου δίνουν δεν είναι πολλές. Στον Μεγάλο Πόλεμο, οι πρόγονοι των δανειστών μας, αν βρίσκονταν στο τσακίρ κέφι, σε έβαζαν να διαλέξεις. Πώς προτιμάς να πεθάνεις; Με σφαίρα στο κούτελο, κρεμάλα ή θάλαμο αερίων; Μιλάμε για παροχές.

Ήλθε το τέλος του Ελληνισμού;

Μετὰ τὴν Φραγκικὴν καὶ Ὀθωμανικὴν Ἅλωσιν διερχόμεθα τὴν Τρίτην Ἅλωσιν, ἡ ὁποία ἴσως ἀποδειχθῆ καὶ τελεσίδικος

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

ΤΟ 1983 μία ἐπιφυλλίδα τοῦ διακεκριμένου Διανοουμένου, Καθηγητῆ Χρήστου Γιανναρᾶ, στὴν ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» προκάλεσε τὸν κύκλο τῶν Εὐρωπαϊστῶν μας, αἰφνιδιάζοντας συνάμα καὶ τὴν ὑπνώττουσα ἀστοχριστιανικὴ συνείδηση τῶν συντηρητικῶν «ἐθνικιστῶν» Χριστιανῶν.

Ὁ τίτλος ἦταν: «Finis Graeciae;» (Τὸ τέλος τῆς Ἑλλάδος;). Προκλήθηκε θόρυβος καὶ ἔντονες ἀντιδράσεις. Γιατί; Τὸ 1981 εἶχε ὑπογραφεῖ ἡ ἔνταξή μας στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη καὶ δὲν εἶχαν ἀκόμη κοπάσει οἱ πανηγυρισμοὶ τῶν πάντα ἀνυποψίαστων εὐρωπαϊστῶν μας.