Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Αναθεώρηση Προσωπικού Συντάγματος

Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε ποτέ διότι ζούμε την εποχή των μαχών. Των προσωπικών μαχών. Η απότομη αλλαγή της ζωής μας και των συνήθειών μας μάς έκανε καταρχάς να ψάχνουμε να βρούμε τον φταίχτη. Τον βρήκαμε στα πρόσωπα των πολιτικών καρικατούρων που αιώνες κυβερνούσαν ζωές σαν τις δικές μας. Οργιστήκαμε μαζί τους. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να τους κόψουμε τα λαρύγγια και να κρεμάσουμε τα κουφάρια τους ανάποδα στην πλατεία Συντάγματος.

Μετά όμως ξαφνικά είδαμε ότι η καθολική οργή άρχισε να διασπάται εντέχνως από το ίδιο το σύστημα σε κόμματα αναχώματα τραβεστί αριστεράς, σε κόμματα παρακρατικά, σε κόμματα νοικοκυραίων δεξιών και σε ανένταχτους που τα δίνουν όλα να γίνουν ένα ποσοστό καλό σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με την ελπίδα συμμετοχής σε έναν πολιτικό συνασπισμό. Και εκεί άρχισε να ξεφουσκώνει η οργή για το πολιτικό σύστημα και άρχισε η οργή για τον παλαμακιστή του κάθε κακομοίρη που θέλει να σε κυβερνήσει χωρίς να ξέρει πώς, αλλά δεν τον ενδιαφέρει και πολύ διότι όπως πάντα τον τρόπο διακυβέρνησης θα τον πάρει έτοιμο σε χαρτί από το ανάλογο διεθνές σύστημα που θα τον χρηματοδοτήσει.

Οι Αμερικανοί και των Μηλίων τα πάθη

«Κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».
Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου»,
βιβλίο Ε΄, 89-90, μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ιδού ένα κομμάτι της Ιστορίας των θεοβάδιστων Αθηνών που θα θέλαμε να μην υπήρχε. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, στο 16ο έτος του φριχτού σπαραγμού που έσβησε τη θαυμαστή φλόγα της κλασικής εποχής, οι Αθηναίοι εκστρατεύουν σε μια αποικία των Λακεδαιμονίων. Τη Μήλο, η οποία επιθυμεί να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Οι αρχιμάστορες του διαλόγου και εφευρέτες της δημοκρατίας και της θεατροκρατίας, σ' αυτό τον διάλογο με τους Μηλίους προδίδουν την πεμπτουσία του αθηναϊκού πολιτισμού.

Μαρία Ρεπούση: Επιδοτούμενες εμμονές…

Η έξαλλη κυρία, Μαρία Ρεπούση, μαζί με τις εθνομηδενιστικές της εμμονές, έχει και την ψύχωση της ναρκισσιστικής αυθάδειας: Θέλει να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα και να ασχολούνται οι πάντες μαζί της.
Ο μαζοχισμός σ’ αυτήν τη διαβόητη κυρία είναι η υπέρτατη ηδονή…
Νιώθει ψυχωτική αυτοϊκανοποίση όταν την βρίζει όλη η Ελλάδα: Έτσι μόνο ζει και υπάρχει…

Ωστόσο υπάρχει και το πολιτικό υπόβαθρο αυτών των ψυχωτικών εμμονών: Το υπόβαθρο του «επαγγελματία» που επιδοτείται αδρά για να προβάλλει υστερικά (αλλά και προβοκατόρικα) τα ποικίλα «αξιώματα» του πλανητικού φασισμού.

Όταν το κακό θριαμβεύει παθαίνει πανωλεθρία!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Όταν το κακό ετοιμάζεται να γιορτάσει το θρίαμβό του, παθαίνει πανωλεθρία!

Κάποιος αγόρασε τόσα πολλά έπιπλα που δεν χωρούσε να μπει στο διαμέρισμά του και νοίκιασε άλλο διαμέρισμα για να μένει.

Ένας έμπορος πάλι, γέμισε το μαγαζί του εμπόρευμα και αυτός έμενε στην πόρτα και εμπορευόταν μόνο ό,τι βρισκόταν κοντά στην πόρτα.

Αυτό θα πάθει και η ιδιωτικοποίηση. Θα τα ιδιωτικοποιήσει όλα για να αναγκαστεί να τα εθνικοποιήσει.