Ο κόσμος βγαίνει, ψωνίζει ό,τι μπορεί να ψωνίσει στο σούπερ μάρκετ, χαζογελάει, κουτσομπολεύει, πίνει και κανένα καφεδάκι στον ήλιο, πηγαίνει κανά σινεμαδάκι, Σάββατο βράδυ κανά ποτάκι, όλα από λίγο, μίζερα και τσιφούτικα, αλλά στρωτά.
Σαν να μη συμβαίνει τίποτα...
Ή, σαν να συνήθισε...
Μ' ενοχλεί που βλέπω το βράδυ τηλεοράσεις αναμμένες να βλέπουν Μεγκάλο και Ουράνιο κανάλι. Τον εχθρό στα σπίτια μας;
Μ' ενοχλεί που ακούω να συζητάνε για το τάδε ή το άλλο σίριαλ, για τα μεσημεριανάδικα, για το ποιός αδικήθηκε απ' τους τηλεκυνηγούς ταλέντων.
Μ' ενοχλεί που κάθονται ν' ακούσουν έστω και την φωνή του Περδεντέρη, να δουν την σιχαμένη φάτσα του...
