«Βρισκόμαστε κι ἐμεῖς στήν κατάπικρη ἔρημο τῆς Μερράν. Στό τόπο δηλαδή τοῦ πόνου. Ποιός, λοιπόν, Μωϋσῆς ὑπάρχει καί γιά μᾶς πού νά προσπέσουμε στά πόδια του καί νά τοῦ ἐξομολογηθοῦμε τό καημό καί τή δυστυχία μας; Ποιός εἶναι ὁ μεσίτης πού θά παρακαλέσει καί γιά μᾶς τόν Κύριο; Μέ ποιό τρόπο θά μπορέσουμε κι ἐμεῖς νά γλυκάνουμε τό πικρό φαρμάκι ποὺ ποτιζόμαστε; Ποῦ θά βρεθεῖ καί γιά μᾶς, ὅπως τότε γιά τούς Ἑβραίους, μιὰ χώρα δροσόλουστη καί κατάρρυτη σάν τήν Αἰλείμ, πού νά μᾶς παρηγορήσει καί νά μᾶς ξεκουράσει; Διψοῦν οἱ Χριστιανοί στή ζωή μας αὐτή τά γλυκύτατα νάματα τοῦ θείου λόγου, μά δέν βρίσκουνε τρεχούμενες πηγές γιά νά πιοῦνε καί νά σωθοῦνε. Ὅπου καί νά πᾶνε, ὅπου καί νά γυρίσουνε τά μάτια τους, βλέπουν μπροστά τους αὐτή τή Μερρὰν καί τά πικρά νερά της νά κυλοῦνε.
Σάββατο 16 Μαΐου 2015
Όταν οι φονιάδες του NATO βαράνε το ζουρνά για να χορεύει ο Κοτζιάς…
Ασφαλώς οι περισσότεροι θα θυμούνται αυτό που είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας, πριν τις εκλογές, αναφερόμενος στη στάση μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των αγορών:
«Εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί θα χορεύουνε, δεν θα παίζουνε αυτοί το ζουρνά και εμείς θα χορεύουμε».
Ως προς αυτό, ας κάνουμε λίγο υπομονή μέχρι το φινάλε του τραγικού χορού στον οποίο έχει οδηγήσει εκείνη η φοβερή στρατηγική «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή»
«Εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί θα χορεύουνε, δεν θα παίζουνε αυτοί το ζουρνά και εμείς θα χορεύουμε».
Ως προς αυτό, ας κάνουμε λίγο υπομονή μέχρι το φινάλε του τραγικού χορού στον οποίο έχει οδηγήσει εκείνη η φοβερή στρατηγική «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)