Ο γέροντας και τ’ άλογο – Τι είναι καλό και τι κακό;

Κάποτε ζούσε σ’ ένα χωριό κάποιος φτωχός γέροντας, ο οποίος είχε ένα όμορφο άλογο που τον βοηθούσε στις γεωργικές του ασχολίες και το οποίο ήταν τόσο όμορφο και δυνατό, ώστε ήταν γνωστό σε όλη τη γύρω περιοχή.

Κάποια μέρα, ένας πρίγκιπας που εντυπωσιάστηκε από τη φήμη και το παρουσιαστικό του αλόγου, θέλησε να το αγοράσει, προσφέροντας στον γέροντα ένα υπέρογκο ποσό. Αυτός, όμως, αρνήθηκε να πουλήσει το αγαπημένο του άλογο, µε το οποίο είχε δεθεί τόσα χρόνια, και επέστρεψε στο χωριό του.

- “Μα καλά είσαι ανόητος;” ρωτούσαν οι συγχωριανοί του. “Πούλα το άλογο για το καλό σου, θα πιάσεις πολλά χρήματα και θα είσαι ευτυχισμένος!”

Άννα δεν είναι η βροχή...

 

...που σου χαράκωσε το βλέμμα.
(Γιάννης Καλαμίτσης)

«η ώρα ήλθεν, ω άνδρες έλληνες»

Του Δημήτρη Νατσιού
«επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου» Πραξ. κη’, 24

«Θέλομεν την κατάργησιν της βουλευτικής φεουδαρχίας, η οποία ζει και υφίσταται λεηλατούσα και διαρπάζουσα τα δημόσια. Θέλομεν διοίκησιν όχι κλεφτοκοτάδων, λαφυραγωγών του Ταμείου, τυραννικήν των πολιτών. Θέλομεν τα χρήματα του λαού να μη διαρπάζωνται από τας ατίμους, συμμορίας των κομμάτων και των Αυλών. Θέλομεν να είμεθα ο πρώτος λαός της Ανατολής και να φέρομεν υπερήφανα το τιμημένο όνομά μας. Αυτά δεν γίνονται με τις κοπριές των κομμάτων της ατιμίας και της φαυλότητος. Θέλομεν άνδρας, θέλομεν πατριώτας, θέλομεν τιμήν και χαρακτήρα» (Τ.Βουρνά, «Γουδί», σελ. 59, Αθήνα 1957).
Αν αλλάζαμε κάπως, γραμματικοσυντακτικώς, το κείμενο και στη θέση της λέξης «Αυλών», βάζαμε «οικογενειών», θα είχε κανείς την εντύπωση ότι γράφτηκε στις μέρες μας.

Είναι όμως του 1909, δημοσιεύτηκε στην τότε εφ. «Χρόνος» από τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο», ο οποίος «ευθύνεται» γιά την Επανάσταση στο Γουδί.

Bίντεο ντοκουμέντο: Τα γεγονότα που οδήγησαν στην έσχατη προδοσία

ΞΕΧΑΣΑΜΕ; ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΠΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ

Γιατί οι πολιτικοί της παρακμής πολεμούν την πίστη στο Χριστό;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

1. Οι πολιτικοί που έφεραν τη χώρα σ΄αυτήν την στασιμότητα και την παρακμή πρέπει να φύγουν. Η Ελλάδα για να βγει απ΄την στασιμότητα πρέπει να πιστέψει σε πρόσωπα τα οποία να είναι άξια της εμπιστοσύνης της και να μην έχουν την παραμικρή σχέση με την πολιτική όλο αυτό χρονικό διάστημα από το 1975 και μετά.

2. Οι πολιτικοί αυτής της χρονικής περιόδου μετέτρεψαν την κατάχρηση της εμπιστοσύνης των πολιτών σε άθλημα! Αφού εξασφάλισαν την ατιμωρησία τους συγκέντρωσαν γύρω τους σωρεία μικρών ανθρώπων οι οποίοι κατέλαβαν δημόσια αξιώματα με κομματικά κριτήρια.

Tον είδε κανείς ;

Διερωτάται ο Μιχάλης Ιγνατίου: Συγνώμη που ρωτώ, αλλά είμαι και μακρυά... Εμφανίστηκε δημόσια ο πρωθυπουργός; Εκανε καμία δήλωση; Τον είδε κανείς;
Και εμείς το ίδιο ρωτάμε Μιχάλη μου...

Τι κοινό έχουν αυτοί οι δύο λεβέντες;

Εδώ καράβια χάνονται, αλλά, παραδόξως, όσο σκασμένος ήμουν το 2008, και όσο έξω φρενών ήμουν τον Απριλομάη του 2010, τόσο τώρα με έχει πιάσει μία παθητική αμηχανία με τα τεκταινόμενα γύρω από το "Ελληνικό Πρόβλημα". Θεωρώ απίθανη ντροπή, έως "προδοσία" τους χειρισμούς της Φωτισμένης Ηγεσίας μας, τα ψέματα, τα λεφτά που υπάρχουν, τα μνημόνια, και τις λοιπές αρλούμπες.

Η Πράσινη Παπάρα είναι μικρό μόνο υποσύνολο της απίθανα εξευτελιστικής κοροϊδίας που υφιστάμεθα σαν λαός, ή χώρα, ή έθνος. Με την διαφορά ότι την Πράσινη Παπάρα την σερβίρουν οι προωθητές της σε όλο τον Δυτικό κόσμο, και κυρίως όπου υπάρχουν Σοσιαλιστές. (Και τονίζω τον "Δυτικό κόσμο" γιατί οι Ρώσοι χλευάζουν, οι Κινέζοι ψάχνουν και αυτοί για εξαγωγές σε κορόϊδα, και οι εγκέφαλοι που προωθούν την Πράσινη Απάτη φυσικά ψάχνουν για πελάτες σε χώρες με ...λεφτά. Χώρες χωρίς λεφτά δεν ενδιαφέρουν).