Εδώ καράβια χάνονται, αλλά, παραδόξως, όσο σκασμένος ήμουν το 2008, και όσο έξω φρενών ήμουν τον Απριλομάη του 2010, τόσο τώρα με έχει πιάσει μία παθητική αμηχανία με τα τεκταινόμενα γύρω από το "Ελληνικό Πρόβλημα". Θεωρώ απίθανη ντροπή, έως "προδοσία" τους χειρισμούς της Φωτισμένης Ηγεσίας μας, τα ψέματα, τα λεφτά που υπάρχουν, τα μνημόνια, και τις λοιπές αρλούμπες.
Η Πράσινη Παπάρα είναι μικρό μόνο υποσύνολο της απίθανα εξευτελιστικής κοροϊδίας που υφιστάμεθα σαν λαός, ή χώρα, ή έθνος. Με την διαφορά ότι την Πράσινη Παπάρα την σερβίρουν οι προωθητές της σε όλο τον Δυτικό κόσμο, και κυρίως όπου υπάρχουν Σοσιαλιστές. (Και τονίζω τον "Δυτικό κόσμο" γιατί οι Ρώσοι χλευάζουν, οι Κινέζοι ψάχνουν και αυτοί για εξαγωγές σε κορόϊδα, και οι εγκέφαλοι που προωθούν την Πράσινη Απάτη φυσικά ψάχνουν για πελάτες σε χώρες με ...λεφτά. Χώρες χωρίς λεφτά δεν ενδιαφέρουν).