Ποῖος φταίει;

«…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες.

Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶνε; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες.

Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι.

Λειτουργικότητα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Πικάσο είπε κάτι που θέλει εμβάθυνση για να γίνει πλήρως κατανοητό. Είπε, πως τα πράγματα μπορούν να υπάρχουν, αν τους βρούμε μια λειτουργικότητα.

Η έννοια της λειτουργικότητας φαίνεται ότι είναι καρπός της εποχής. Την ξανάκουσα από το στόμα του φίλου Θανάση και θυμήθηκα τα λόγια του Πικάσο.

Σύμφωνα με τον Πικάσο δεν έχει σημασία πως είναι κάτι, αλλά το ότι είναι κάτι. Είναι ιδέα του διαφωτισμού, και ξεκινάει από τη Γαλλική Επανάσταση, κατά την οποία πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας κοινωνικό σύνολο, επιθυμεί ως σύνολο να μη στηρίζει τη ζωή του στο ήθος.

Η ωμότητα του Στέφανου Μάνου

Στέφανος Μάνος:
«Τι κρίμα που δεν είμαι πια βουλευτής, θα μπορούσα να διεκδικήσω υπουργείο με μόνο αντάλλαγμα να ψηφίσω τον κ. Δήμα...».
Ο Στέφανος Μάνος, ως καθαρόαιμος ιδεολογικός απολογητής του νεοφιλελευθερισμού (μαζί με τον Ανδριανόπουλο) δεν μασάει τα λόγια του. Με την ωμότητα της νεοφιλελεύθερης απολογητικής του γελοιοποιεί το θλιβερό ανδρείκελο-Πρωθυπουργό…

Εκεί που όλα τα δημοσιογραφικά πορνεία, σε διατεταγμένη υπηρεσία, εναγωνίως, προσπαθούν να εμφανίσουν την ελεεινότητα Σαμαρά, σαν «αλλαγή πλεύσης» και σαν πρόταση «συναινετική» («συναίνεση»: η ανταλλαγή ψήφου με υπουργικό θώκο!!!), έρχεται ο Στέφανος Μάνος, με μια ατάκα και τους γελοιοποιεί όλους: Πρωθυπουργό, κυβερνητική συμμορία, πολιτική και δημοσιογραφική αλητεία…

Μας φταίνε οι πολιτικοί, αλλά ξεχνάμε τα πραγματικά αφεντικά της κοινωνίας.

Το 1% κάποιων Ελλήνων κατέχει το 56,1% του πλούτου της Ελλάδας, σύμφωνα με τη γνωστή έρευνα της Credit Suisse. Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί που αποτελούν την άρχουσα οικονομική ελίτ; Δεν είναι 100-200 άτομα, όπως ίσως θα νόμιζε κάποιος, αλλά είναι 100.000 Έλληνες!!! οι οποίοι προφανώς δεν υπολογίζουν καθόλου τις έννοιες της πατρίδας και του έθνους, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους (και πράγματι είναι) μέρος της διεθνούς οικονομικής ελίτ που ελέγχει την παγκοσμιοποίηση.

Το 10% τώρα κάποιων Ελλήνων, κατέχει το 87% του πλούτου της χώρας. Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί; Είναι 1.000.000 Έλληνες. Όλοι αυτοί, μαζί με τις οικογένειές τους και τους παρατρεχάμενους, καθώς και τους βολεμένους από το σύστημα, ξεπερνούν εύκολα τα 1.500.000 - 2.000.000 Έλληνες.

Δασμοί στην Κινέζικη απάτη, για να προστατεύσουμε την Γερμανική απάτη

bloomberg.com

Μία ασήμαντη ειδησούλα που εμπεριέχει όλο το παραμύθι, όλη την υποκρισία, όλη την απάτη σχετικά με τις λεγόμενες "ανανεώσιμες πηγές ενέργειας" και την πνευματική μαλακία που τις περιτριγυρίζει.

Οι ΑΠΕ προωθούνται σαν σωτηρία από κάποια υποτιθέμενη ανθρωπογενή υπερθέρμανση επειδή δήθεν θα μειώσουν τις εκπομπές CO2 και την εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα. Έτσι δεν μας λένε οι διάφοροι αλήτες που παριστάνουν τους πλασιέ;

Και να που η δήθεν "Ευρώπη" (πες τους καλύτερα "Γερμανοί κατασκευαστές άχρηστων γκάτζετς") θέλουν δασμούς από τις Κινέζικες ΑΠΕ. Δηλαδή να γίνει ακριβότερη η "σωτηρία", ή, για την ακρίβεια, μόνο αυτοί, οι Γερμανοί, να μας σώζουν.

Κορόιδα, φάτε Μέγαρο

Λοιπόν, ακόμα κι όσοι δεν έχουν υπέρταση, σ' αυτό το ξεμάντρωτο φρενοκομείο θα αποκτήσουν. Εκεί που λες ότι δεν γίνεται χαμηλότερα και χειρότερα, οι απίθανοι τύποι στις αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις σού αποδεικνύουν ότι γίνεται. Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Αν προτείνεις σε μερικούς γραβατωμένους μούργους που χειρίζονται τα οικονομικά να δώσουν από ένα γλειφιτζούρι στα νήπια και την πέτσα από το γιαούρτι σε κάθε συνταξιούχο, θα σου πουν με νάζι: «Να μου βρεις τα ισοδύναμα και θα δώσω». Δηλαδή, επειδή τάχα μου και δήθεν και ντεμέκ δεν υπάρχουν λεφτά, εσύ πρέπει να σκαρφιστείς από ποια αδειανή τσέπη θα κλέψει η κυβέρνηση για να βάλει τα κλοπιμαία στην άλλη τσέπη. Κι εσύ την τρως την παπάτζα και μετά σου ρίχνουν την επόμενη. Και δεν θα βρεθείς ποτέ σε θέση να υποπτευτείς πόσο σε έχουν ληστέψει, αν δεν προσέξεις μερικές λεπτομέρειες. Οταν λέμε «λεπτομέρειες», εννοούμε τα δισ. ευρώ που σκορπίζουν δεξιά κι αριστερά αυτοί που σου λένε για τα ισοδύναμα. Λοιπόν, όπως τα πολλά λόγια, έτσι και η κρατικοδίαιτη μουσική είναι φτώχεια. Μεγάλη φτώχεια. Ισα με 420.000.000 ευρώ!