Πολιτικοί. Πραγματικοί εξουσιαστές ή αναλώσιμα πιόνια του συστήματος;

Παλιότερα, ο εξουσιαστής είχε ταυτόχρονα ο ίδιος και οικονομική δύναμη. Ασκούσε δηλαδή εξουσία στο προσκήνιο και γνώριζες που ακριβώς απέβλεπε η άσκηση της εξουσίας του. Οι συγκρουσιακές διαδικασίες ήταν πιο καθαρές και πιο ειλικρινείς.

Μετά την εμφάνιση όμως του κοινοβουλευτισμού αυτό άλλαξε. Η οικονομική δύναμη (οικονομικό σύστημα) διαχωρίστηκε από την πολιτική εξουσία (πολιτικό σύστημα), η οποία ονομάστηκε κοινοβουλευτική «δημοκρατία», με μόνη τη συμμετοχή του λαού στην επιλογή, μέσω της ψήφου, μεταξύ των πολιτικών υποψηφίων που προεπιλέγει και προβάλει το οικονομικό σύστημα. Η άσκηση πλέον της εξουσίας παραπλανά για τους πραγματικούς της στόχους. Οι συγκρουσιακές διαδικασίες είναι ανειλικρινείς, άστοχες και μάταιες.

Το πραγματικό σχήμα σήμερα έχει ως εξής: Από το ένα μέρος είναι η οικονομική δύναμη συγκεντρωμένη στα χέρια λίγων (οικονομική ολιγαρχία) και από το άλλο ένας απόλυτα εξαρτημένος από την οικονομική ολιγαρχία λαός. Κυρίως μέσω των τραπεζών και του χρήματος. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια διεθνής ένωση των οικονομικών ολιγαρχιών των διαφόρων εθνικών κρατών, καταργώντας στην ουσία εθνικά σύνορα και εθνικές κυριαρχίες (παγκοσμιοποίηση).

Μεταξύ λαού και ολιγαρχίας υπάρχει πάντα μια υποφώσκουσα αντιπαλότητα. Το οικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί το εξής τέχνασμα: Μέσω της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, καταφέρνει να στρέφει την προσοχή του λαού αποκλειστικά πάνω στους πολιτικούς, οι οποίοι όμως, στην ουσία είναι πιόνια του οικονομικού συστήματος.

Σαν σε μια παρτίδα σκάκι, ο λαός προσπαθεί να εξοντώσει τα πιόνια, προκειμένου να πάρει την παρτίδα. Όμως το κόλπο εδώ είναι ότι τα πιόνια δεν είναι περιορισμένα, όπως στο σκάκι, αλλά άπειρα. Το οικονομικό σύστημα ρίχνει συνεχώς στη μάχη αναλώσιμα πιόνια και αυτή η παρτίδα δεν τελειώνει ποτέ. Εμείς νομίζουμε ότι με το να αλλάξουμε τα πολιτικά πρόσωπα με την ψήφο μας, θα πάρουμε την παρτίδα, αλλά μονίμως είμαστε καταδικασμένοι, σε μια ατέρμονη προσπάθεια. Αυτό είναι το σύστημα.

ΥΓ1. Αντίθετα, στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, δεν υπήρχε σύστημα εγκλωβισμού του λαού και εκτόνωσή του, μέσω αναλώσιμων επαγγελματιών πολιτικών, σε μια ατέρμονη προσπάθεια, αλλά ο ίδιος ο λαός που κυριαρχικά αποφάσιζε.

ΥΓ2. Εκείνο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η αλλαγή του πολιτεύματος, ώστε να απαγκιστρωθεί το πολιτικό σύστημα από τον έλεγχο της οικονομικής ολιγαρχίας και να περάσει στον έλεγχο του λαού.

hassapis-peter.blogspot.gr