 |
| Πανοραμική άποψη της πόλης-κράτους του Βατικανού. |
Επιστολή Ιωάννη Π. Πύρλα, όπως βρέθηκε στο αρχείο Διγενόπουλου, και η οποία χρονολογείται στις 20/8/1845. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Βασιλείου Χρ. Σκολαρίκου «Δημοτική, Πολιτική και Οικονομική Πορεία της Δημητσάνας και της Γορτυνίας την περίοδο 1800-1945 μέσα από ανέκδοτες επιστολές και έγγραφα». Εκδότης Τάκης Ιωάννου Γκιώνης, σελ. 372
Η επικρατούσα σχολή της Ιστορίας αλλά και της Κοινωνιολογίας αποφάνθηκε ότι τα στερεότυπα αποτελούν μέγα εμπόδιο για την ανάπτυξη, την εξέλιξη και την διδασκαλία των επιστημών. Οι οπαδοί της κυρίαρχης ιδεολογίας συνιστούν την θραύση και το ξεπέρασμά τους. Οι εισηγητές της αναίρεσης των στερεοτύπων είναι πεπεισμένοι πως τα σύνολα μπορούν να περάσουν σε μια ανώτερη κατάσταση από την υπάρχουσα, αν κατά κάποιον τρόπο, κατορθώσουν να ξεπεράσουν τις εμπειρίες τους – ειδικά τις αρνητικές. Όσοι δεν το πιστεύουν αλλά το επιδιώκουν απλά πληρώνονται καλά γι' αυτή την άχαρη εργασία.
Η συστηματική και άνευ όρων και φραγμών πολεμική στα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις αρνητικές εμπειρίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά η θεολογία της ανιστορικότητας. Η επέλαση της λήθης πραγματοποιείται με αιχμή του δόρατος μια νεφελώδη αντίληψη περί «καλοσύνης». Τα στερεότυπα είναι «κακά». Η αοριστία είναι «καλή». Η ιδεολογία της αυτοκρατορίας (των ΗΠΑ εν προκειμένω) προϋποθέτει την αφαίρεση της ιστορικής μνήμης από τους υποτελείς υπηκόους ούτως ώστε στη συνέχεια να μπορεί να οικοδομηθεί με άνεση χρόνου και ελάχιστα μέσα το νέο συλλογικό «εγώ» του μαζανθρώπου. Τα στερεότυπα δεν βοηθούν στον συγκεκριμένο σχεδιασμό και αποτελούν στόχο της κριτικής των ακούσιων ή εκούσιων υπηρετών της μονοκρατορίας της Αμερικής – τουλάχιστον του τμήματος της ελίτ τούτης της υπερδύναμης, που σχεδιάζει το παγκόσμιο «αύριο». Το παιδί πρέπει να αγαπήσει την πρίζα και να δοκιμάζει πάντοτε να βάζει το καρφί μέσα της διότι οφείλει να ξεχάσει, να καταργήσει, να εκμηδενίσει το στερεότυπο της ηλεκτροπληξίας.
Έθνος ανάδελφον
Ένα από τα στερεότυπα, το οποίο πάντοτε χρωματίζει τις αφηγήσεις και τα συναισθήματα των παλαιοτέρων γενεών, είναι ο ανθελληνισμός της Δύσης. Η βουλιμία των Φράγκων, η μοχθηρία των Παπικών και η βαναυσότητα των Τευτόνων σε βάρος των φυσικών φορέων της ελληνικότητας. Είτε στην αρχαιότητα είτε στα χρόνια του Βυζαντίου είτε στην περίοδο του Οθωμανικού ζόφου αλλά και του νεώτερου ελληνικού κράτους, ήταν εμπεδωμένη η αντίληψη ότι υπάρχει από την πλευρά της Δύσης ένας φθονερός θαυμασμός για τον Ελληνισμό αλλά και ένα ασίγαστο, εωσφορικό μίσος για τους Έλληνες.
Για την προαναφερθείσα πτυχή της ελληνικής Ιστορίας υπάρχουν αμάχητα τεκμήρια. Διάσπαρτα στον χρόνο και στους τόπους όπου έζησε, ζει, μαρτύρησε και βασανίζεται το Γένος μας. Από την Άλωση του 1204 μέχρι την αιματηρή περιήγηση του Αλάριχου στην Ελλάδα κι από τα χρόνια που αλώνιζαν τα Ες Ες μέχρι την περίοδο της λεηλασίας του πλούτου μας από τους γκρίζους τροϊκάνους, τα στερεότυπα επιβεβαιώνονται ένα προς ένα. Η στοιχειώδης σοβαρότητα από την πλευρά των μελετητών θα επέβαλε την αποδοχή των γεγονότων. Όμως, σύμφωνα με την «καλοσύνη» που έχει επιβάλλει η πολεμική μηχανή της δυτικοκρατίας, οι Έλληνες φταίνε. Όχι οι δεσμώτες τους. Όπως έφταιγαν οι νεκροί μας στην Ιταλία, που θάβονταν εν κρυπτώ, τη νύχτα, χωρίς θρησκευτική τελετή και μακριά από την πόλη, επειδή ήταν Έλληνες και ο Πάπας τους μισούσε και ήθελε να ιδιοποιηθεί τις περιουσίες των εκκλησιών μας.
Ο άνθρωπος που έγραψε αυτή την επιστολή δεν είχε προλάβει να διαβάσει τους ιστορικούς και τους κοινωνιολόγους της εποχής μας. Γι' αυτό απλά έγραψε ό,τι άκουγαν τα αυτιά του και όσα έβλεπαν τα μάτια του. Γι' αυτό τον πίστεψε ο παραλήπτης της επιστολής. Γι' αυτό το στερεότυπο μιας Δύσης που μας βδελύσσεται δύσκολα θα θρυμματιστεί από τους κήρυκες των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών και των δημοκρατιών των πιστωτών. Γι' αυτούς οι Έλληνες είναι «οι μικρότεροι των ανθρώπων».
adiavroxoi.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου