Μια ζωή ολόκληρη με όλα όσα έχω τραβήξει με πείθει ότι η καρδιά του ανθρώπου πλάστηκε απ΄ το Δημιουργό του για το καλό και το αληθινό, πλάστηκε για τον Ίδιον το Θεό. Ο πόθος μας για την ελευθερία είναι πόθος δικός Του. Ο Θεός ζητάει από μας να είμαστε ελεύθεροι. Η Αγία Γραφή λέει ότι κληθήκαμε να ζήσουμε ελεύθεροι.
Με τα χρόνια ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι οι μέρες που πέρασαν δίχως να ετοιμάζεται κανείς να συναντήσει το Θεό πήγαν χαμένες. Χάθηκε η ζωή σε μάταια πράγματα. Η καρδιά του ανθρώπου πρέπει να είναι έτοιμη γι΄ αυτό που πλάστηκε,για το καλό και το αληθινό. Δεν έχει άλλη επιθυμία εκτός απ΄ την επιθυμία για το καλό και το αληθινό.
Με την καρδιά έτοιμη ο Δαβίδ δοξολογεί το Θεό στην ωδή ψαλμού 107. "Μέγα επάνω των ουρανών το έλεός σου και έως των νεφελών η αλήθειά σου." H παραβολή των δέκα παρθένων έχει επίσης ως θέμα της την ετοιμασία της συναντήσεως με τον Κύριον Ιησού.
Η συγγραφεύς Τερέζ Μπερτερά γράφει σχετικά με την ετοιμασία: "Πρέπει να γνωρίσει το ίδιο το άτομο τον εαυτό του και μάλιστα να δεχτεί την ευθύνη να γνωρίσει τον εαυτό του καλύτερα από οποιονδηποτε άλλον. Διαφορετικά θα ψάχνει πάντοτε να βρίσκεται στην εξουσία κάποιου άλλου. Μπορεί να τύχει να επαναστατήσει εναντίον αυτών των εξουσιών που ο ίδιος δέχτηκε, θα του είναι όμως αδύνατο να ελευθερωθεί από αυτές."
Ρώτησαν κάποτε το συγγραφέα Άρθουρ Μύλλερ:
- Κύριε Μύλλερ, ο κόσμος δεν γράφει, δεν παίζει μουσική, δε ζωγραφίζει. Πώς δεν τρελαίνεται. Και ο συγγραφέας απάντησε:
- Είναι τρελός.
Πώς να ζεις και να δημιουργείς σ’ ένα κόσμο στον οποίο η δημιουργικότητα καταδιώκεται, σ΄ ένα κόσμο που δε ζητεί από σένα παρά να καταναλώνεις ό,τι έχουν άλλοι σκεφτεί για σένα. Σ΄ένα κόσμο όπου όλα είναι προκαθορισμένα, η ενδυμασία σου, το φαγητό σου, ο ύπνος σου...
Ο άνθρωπος γεννιέται ποιητής, προφήτης, εφευρέτης. Η δημιουργικότητα είναι η ίδια η ελευθερία του να ανακαλύπτει τον εαυτό του στον κόσμο που τον περιβάλλει. Η μεγαλύτερη χαρά του είναι η χαρά της δημιουργίας. Σε ό,τιδήποτε κάνεις με δημιουργικό τρόπο νιώθεις τη χαρά του δημιουργού. Ανακαλύπτεις παντού καινούριους τρόπους να υπάρχεις. Η ζωή μοιάζει με ταξίδι. Τίποτε δεν είναι δοσμένο εκ των προτέρων. Δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η ζωή μπροστά σου.
Έτσι ήταν πριν το "έτοιμο" ισοπεδώσει τα πάντα. Το αίσθημα που νιώθουμε σήμερα είναι ότι πεθαίνουμε κάθε μέρα. Κάθε μέρα οδηγούμαστε ως πρόβατα στη σφαγή.
Το "έτοιμο" άλλαξε ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι πια δημιουργός αλλά μεταπράτης. Κάποιος που μεσολαβεί ανάμεσα στις μηχανές και στον καταναλωτή.
Ο συγγραφέας Κάρλος Φουέντες γράφει για τον βορειοαμερικανικό κόσμο: "O βορειοαμερικανικός κόσμος μας τυφλώνει με τη λάμψη του. Μας εμποδίζει να δούμε τον εαυτό μας,αναγκάζοντάς μας να βλέπουμε μονάχα αυτόν."
Με το ίδιο πνεύμα γράφει ο συγγραφέας Αλαίν ντε Μπενουά τα εξής: "Θα προτιμούσα να βρισκόμουν κάτω απ΄ το ζυγό του Κόκκινου Στρατού, παρά να πρέπει να τρώω χάρμπουργκερ."
"Έτσι σαν ένα πουλί του βάλτου πετάει το πνεύμα. Δεν ξέρει τί είναι μπροστά, τί πίσω, τί είναι πάνω, τί κάτω." λέει ένας στίχος του Ρόμπερτ Λαξ. Η πνευματική ζωή δεν είναι μονοδιάστατη. Δεν υπάρχει πνευματική ζωή όταν όλα είναι προκαθορισμένα.
Η "ετοιμασία" είναι μια λέξη που σχεδόν έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει. Ιδίως οι νεώτεροι που γεννήθηκαν μετά την εισβολή του έτοιμου παντού, δεν ξέρουν τί είναι ετοιμασία, διότι δεν μετείχαν ποτέ σ’ αυτήν. Ο κόσμος γύρω τους (και μέσα τους) είναι ήδη έτοιμος. Τίποτε δε ζητεί τη συμμετοχή τους σε κανενός είδους ετοιμασία.
Ο σημερινός άνθρωπος δεν χρειάζεται να ετοιμαστεί για τίποτε, γιατί όλα είναι ήδη έτοιμα, ακόμα και οι σκέψεις του και τα αισθήματά του!
Η εμποριοκρατία δεν έχει κανένα νόημα ζωής. Το αντίθετο, ευτελίζει τις αξίες της ζωής γι΄ αυτό είναι μισητή από όλους τους λαούς κι από όλα τα έθνη. Είναι ο ολοκληρωτισμός με μία άλλη μορφή. "Πρέπει να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν γράφει ο Πασκάλ Μπρύκνερ στο βιβλίο του "Η μιζέρια του πλούτου", να ξαναδημιουργήσουμε χώρο σ΄ αυτό που δεν είναι εμπορικό: πρόκειται απλούστατα για το ίδιο το νόημα της ζωής μας."
http://moschoblog.blogspot.com/2011/09/blog-post_9368.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου