Σε ανύποπτο χρόνο και μέσα σε μια νύχτα, ο Δημήτριος , από Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου βρέθηκε στον πατριαρχικό Θρόνο, χωρίς καν να το επιδιώξει, χωρίς καν να το σκεφθεί και χωρίς καν ακόμη να το γνωρίζει, εκ των προτέρων. Όταν η εξέλιξη των πραγμάτων έβαινε προς αδιέξοδο, oι Μητροπολίτες, που είχαν το βάρος της χηρείας του Οικουμενικού Θρόνου, με την φώτιση και του Αγίου Πνεύματος, απεφάσισαν να εκλέξουν τον από Ίμβρου και Τενέδου Δημήτριο στον Πατριαρχικό Θρόνο. Μετά από όλα τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την εκλογή, είναι έντονη η αίσθηση ότι το να γίνει κάποιος Οικουμενικός Πατριάρχης δεν είναι ζήτημα ψήφων ή επιρροής, αλλά θέλημα Θεού. Έτσι και ο Πατριάρχης Δημήτριος πού χαρακτηρίστηκε σαν “ λίγος” από τον προκάτοχο του πατριάρχη Αθηναγόρα, και πολλά χρόνια παρέμενε εφημέριος στον Ναό των Δώδεκα Αποστόλων, κατέλαβε το αξίωμα αυτό, διότι έτσι το ήθελε ο Θεός. Πραγματικά πόση απέραντη διαφορά των κριτηρίων των ανθρώπων, - των μεγάλων, τι ειρωνεία !, και εκείνων Του Θεού.
Κι ο Δημήτριος αναλαμβάνει καθήκοντα σ’ ένα περιβάλλον του οποίου το κλίμα δεν είχε γνωρίσει ποτέ και με του οποίου τις υπηρεσίες δεν είχε ασχοληθεί, αφού δεν είχε υπηρετήσει στην πατριαρχική αυλή.
Ο τότε Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Βλάχος, νύν Μητροπολίτης Ναυπάκτου, χαρακτηριστικά σκιαγραφεί τον Πατριάρχη Δημήτριο: «... Πέρα από το μαρτύριο και τη μαρτυρία του Γένους και της Παραδόσεως, ο Πατριάρχης Δημήτριος έχει και το δικό του μαρτύριο και μαρτυρία. Ασκεί μια δική του επιρροή και επίδραση. Απλός, ταπεινός, καταδεχτικός, ευαίσθητος, κυριαρχεί και καταπλήσσει. Δεν επιδιώκει να κάνει ρητορεία και να δημιουργήσει κατάπληξη. Όμως αυτό γίνεται χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Και εκεί φαίνεται το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου. Να μεταδίδει μηνύματα χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια να μεταδώσει. Ήταν κοινή διαπίστωση... ότι ο Πατριάρχης Δημήτριος είναι τρομερά ευαίσθητος. Τον διακρίνει αυτή η ευαισθησία που είναι στοιχείο αληθινότητος και γενικά στοιχείο ζωής. Αυτή την ευαισθησία έπιασαν όλοι, μικρά παιδιά και μεγάλοι στην ηλικία, ανάλογα με το δικό τους τρόπο. Μεγάλη εύνοια του Θεού που έχουμε τέτοιο ταπεινό, απλό και ευαίσθητο Πατριάρχη. Είναι αυτό που χρειαζόμαστε και εμείς. Ο Πατριάρχης Δημήτριος είναι τιμή και καύχημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας».
ΥΓ Με τα παραπάνω σκιαγραφώ και τονίζω αποκλειστικά την προσωπικότητα του Πατριάρχη Δημητρίου, ο οποίος συνεργάστικε αρμονικά και επικοδομητικά σε όλα τα θέματα της Ορθοδόξου εκκλησίας. Δεν αναφέρομαι στίς ενστάνσεις καί διαφορές του Οικουμενικού Θρόνου με τίς άλλες εκκλησίες, και ειδικά την Ελλαδική,ή την χρησιμότητα τού Θεολογικού Διαλόγου των εκκλησιών, σαν μη ειδικός, αν και σαν απλός Ελληνας αλλά καί Ορθόδοξος, έχω τίς αντιρήσεις μου…..
http://press-gr.blogspot.com/2010/10/blog-post_6242.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου