Σου έπεσε το πουγγί σου. Πάρε το μην το βρει κανείς και το χάσεις!

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο αποκληθείς Νικηταράς, ήρωας από τους λίγους της Επαναστάσεως του 1821, πέθανε «στην ψάθα», ως γνωστόν, επαιτών στα σοκάκια του Πειραιά. Η αρμόδια αρχή, μάλιστα, η οποία χορηγούσε τα «πόστα» στους επαίτες είχε ορίσει για τον ήρωα-επαίτη μια θέση κοντά στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε να επαιτεί κάθε Παρασκευή! Ήταν δε τόση η ένδειά του σχεδόν τυφλού πλέον στρατηγού -η Πατρίδα δεν του ειχε χορηγήσει σύνταξη-, ώστε δεν ειχε χρήματα ούτε για να αγοράσει ψωμί για την άρρωστη γυναίκα του -εκείνος μπορούσε να αντέξει περισσότερο την πείνα. Η περιπέτεια του ήρωα έφθασε στ’ αυτιά πρέσβη Μεγάλης Δυνάμεως, ο οποίος ενημέρωσε σχετικά την κυβέρνησή του.
Έτσι κάποια στιγμή, απεσταλμένος της πρεσβείας βρέθηκε στο «πόστο» όπου επαιτούσε ο οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι! «Τί κάνετε, στρατηγέ μου;» ρώτησε ο απεσταλμένος. «Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα!» απάντησε περήφανα ο ήρωας. «Μά, εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στο δρόμο;» επέμεινε ο ξένος, πού είχε εντολή «νά μάθει τί γίνεται». «Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος», αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς. Είδε κι απόειδε ο ξένος και γύρισε να φύγει, χαιρετώντας ευγενικά. Φεύγοντας, όμως, άφησε να του πέσει ένα πουγγί με χρυσές λίρες, ώστε να μην προσβάλει τον πένητα στρατηγό. Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγγί, το ψηλάφισε και φώναξε στον ξενο. «Σου έπεσε το πουγγί σου. Πάρε το μην το βρει κανείς και το χάσεις!».
Μακάρι τέτοια παραδείγματα να γίνουν και σήμερα φωτεινοί οδοδείκτες στη δύσκολη πορεία μας. Έξοδος στα αδιέξοδά μας.

πηγή: Ζήσης Αν. Μπέλος, Δυτικομακεδονικόν Ημερολόγιον, (Γέννηση από το «Ημερολόγιον Κοζάνης») Άμβωνας Πνευματικής – Εθνικής Προσφοράς, Έτος Στ’ – Τόμος 6^ος, 2011 Κοζάνη

vatopaidi.wordpress.com