Δεν κυνηγάμε πράγματα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Το σάββατον δια τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος δια το σάββατον. Ώστε κύριος εστί ο υιός του ανθρώπου και του σαββάτου. Και εισήλθε πάλιν εις την συναγωγήν. και ην εκεί άνθρωπος εξηραμμένην έχων την χείρα. Και παρετήρουν αυτόν ει τοις σάββασιν θεραπεύσει αυτόν, ίνα κατηγορήσωσιν αυτόν. Και λέγει τω ανθρώπω τω εξηραμμένην έχοντι την χείρα. Έγειραι εις το μέσον. Και λέγει αυτοίς. Έξεστι τοις σάββασιν αγαθοποιήσαι ή κακοποιήσαι; Ψυχήν σώσαι ή αποκτείναι; Οι δε εσιώπων. Και περιβλεψάμενος αυτούς μετ΄ οργής, συλλυπούμενος επί τη πωρώσει της καρδίας αυτών, λέγει τω ανθρώπω. Έκτεινον την χείρα σου. Και εξέτεινε, και αποκατεστάθη η χείρ αυτού, ως η άλλη." (Μαρκ.β΄,23'γ΄,2)

(Το σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για το σάββατο. Ώστε ο Υιός του Ανθρώπου εξουσιάζει και το σάββατο. Ο Ιησούς εισήλθε πάλι στη συναγωγή. Εκεί ήταν ένας άνθρωπος με παράλυτο χέρι. κι όλοι πρόσεχαν να δουν αν θα τον θεραπεύσει την ημέρα του σαββάτου, για να τον κατηγορήσουν. Λέει τότε στον άνθρωπο με το παράλυτο χέρι. Σήκω κι έλα εδώ στη μέση. Επιτρέπει ο νόμος τους ρωτάει να κάνει το σάββατο κανείς καλό ή να να κάνει κακό; Να σώσει μια ζωή ή να την αφήσει να χαθεί; Αυτοί σιωπούσαν. Κι αφού έριξε σ΄ όλους μια ματιά με οργή, λυπημένος για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: Τέντωσε το χέρι σου. Εκείνος το τέντωσε κι έγινε καλά το χέρι του σαν το άλλο.)

Δεν κυνηγάμε πράγματα. Ό,τι μας δίνει ο Θεός το δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη. Ο Άλαν Γουάτς είναι αυτός που συνέβαλε ίσως πιο πολύ από όλους στη διάδοση του διαλογισμού στην Αμερική. Σ΄ ένα βιβλίο του γράφει "γιατί να ζητάμε απ΄ το Θεό πράγματα που ξέρει ότι έχομε ανάγκη;". Για την ίδια ιδέα ο Αϊστάϊν έγραψε το βιβλίο με τον τίτλο "Να μη λές στο Θεό τί νά κάνει". Οι Ανατολικές θρησκείες από τις οποίες επηρεάστηκαν κι οι δυο είναι δαιμονικές θρησκείες. Χρησιμοποιούν τη μαγεία ως μέθοδο αυτοτελείωσης και αυτοθέωσης.

Στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους. Μονολογούν ακόμα κι όταν βρίσκονται μαζί με άλλους. Αντιλαμβάνονται ότι το ουσιώδες δεν είναι να κυνηγάς πράγματα. Αυτό λέει το τραγούδι που ακούγεται στην αριστουργηματική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα με τίτλο "Ουζαλά Ντερσού", στην οποία ο ιδιοφυής σκηνοθέτης εξυμνεί τη φιλία:

"Στα νησιά ο κυνηγός
όλη μέρα κυνηγάει.
Ευτυχία δεν έχει
και τον εαυτό του βρίζει.
Τί να κάνει;
Πώς να ζει και να υπηρετεί;
Να μην ξεχάσει να είναι εύθυμος."

Στους δέκα ανθρώπους που συναντώ την ημέρα και ανταλλάσσουμε μερικές κουβέντες και οι δέκα μιλούν για επαφή, για επικοινωνία. Μια φορά ερχόταν απέναντί μου ένας νεαρός, που έδειχνε με το παρουσιαστικό του,πως το τελευταίο πράγμα που τον ενδιέφερε ήταν η ώρα. Οπωσδήποτε δεν ήταν "μπίζνεσμαν". Όταν πλησιάσαμε ο ένας τον άλλον, ο νεαρός με ρώτησε με σεβασμό: "Τί ώρα είναι, πάτερ;"

Χθες το πρωί στο καφενείο δεν μιλούσε κανείς, ώσπου ήρθε κάποιο παιδί και κόλλησε ένα αγγελτήριο κηδείας στον απέναντι στύλο της ΔΕΗ. "Ποιον κόλλησαν; Ποιον κόλλησαν;" ρώτησαν όλοι με ενδιαφέρον. Κάποιος πήγε και διάβασε. Ήταν άγνωστος σε όλους. Ηλικία, 77 ετών. "Καλά είναι", είπε κάποιος που καθόταν στο διπλανό τραπέζι. "Εμείς πεθαίνουμε κάθε μέρα."

Δεν κυνηγάμε πράγματα αλλά την ένωση της υπάρξεώς μας καθολοκληρίαν με το Θεό, την αγαθή μερίδα, η οποία δεν θα αφαιρεθεί από μας, ούτε και με το θάνατο.

http://moschoblog.blogspot.com/2011/08/blog-post_09.html