Το αντίδοτο σ΄ αυτόν που παίζει το πολιτικό παιχνίδι της τρέλας είναι η αποχή. Τα πολιτικά κόμματα αν θέλουν να μην έχουν συμμετοχή στο πολιτικό παιχνίδι της τρέλας πρέπει όχι μόνο να παραιτηθούν αλλά και να μη συμμετάσχουν σε εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι αφήνεις μοναχό του αυτόν που το παίζει τρελός.
Το παιχνίδι της τρέλας είναι το παιχνίδι στο οποίο αυτός που το παίζει υποκρίνεται ότι είναι ο μόνος δυνατός, ότι είναι ο σωτήρας και τί μπορεί κανείς να περιμένει από τον μόνο δυνατό; Από τον μόνο δυνατό μπορεί να περιμένει κανείς τα πάντα. Γι΄ αυτό οι συμπαίκτες του στην ερώτηση του παίχτη, "τί περιμένετε από τον μόνο δυνατό;" απαντούν, "περιμένουμε τα πάντα."
Στο παιχνίδι της τρέλας ο παίχτης παριστάνει όπως είπαμε τον μόνο δυνατό, τον σωτήρα. "Τί περιμένετε από τον μόνο δυνατό, από το σωτήρα;" ρωτάει τους συμπαίχτες του. Και η απάντηση των συμπαιχτών του είναι γνωστή: "Περιμένουμε τα πάντα." Η απάντηση όμως αυτών που δεν είναι στη συμπαιγνία είναι το αντίδοτο που αφαιρεί τη δύναμη του τρελού. "Εμείς δεν περιμένουμε τίποτε από σένα. Εσύ τί περιμένεις από τον εαυτό σου;"
Αυτή πρέπει να είναι και η απάντηση των πολιτικών κομμάτων, αντί να συμμετέχουν και να νομιμοποιούν την εξουσία όταν αυτή ασκείται καταχρηστικά. Σήμερα όλα τα πολιτικά κόμματα είναι συμπαίχτες στο πολιτικό παιχνίδι της τρέλας. Αντί να παραιτηθούν και να μη συμμετάσχουν στις εκλογές αποτελούν μέρος μιας το λιγότερο τρελής συμπαιγνίας.
Το αντίδοτο στο παιχνίδι της τρέλας είναι η μη συμπαιγνία, η αποχή. Η απάντηση αυτών που δεν θέλουν να συμμετέχουν στο παιχνίδι της τρέλας είναι, "δεν περιμένουμε τίποτα από σένα. Εσύ τί περιμένεις από τον εαυτό σου;" Η αποχή από το παιχνίδι της τρέλας αποκαλύπτει την υποκρισία του παίχτη, που τα μαζεύει και φεύγει νύχτα,για να πάει εκεί από όπου ήρθε.
Δεν συμμετέχεις με κανένα τρόπο στο παιχνίδι της τρέλας. Στη συμπαιγνία υπάρχουν χίλιες δυο δικαιολογίες για να καλυφθούν οι υποκριτές, για τις απολαβές που έχουν από τη συμπαιγνία τους με αυτόν που το παίζει "σωτήρας" ή "τρελός" ή "ανόητος". Μια τέτοια δικαιολογία των πονηρών είναι η δικαιολογία ότι ο παίχτης είναι στ΄ αλήθεια ο μόνος δυνατός.
Τα πολιτικά κόμματα στη χώρα μας δυστυχώς είναι συμπαίκτες στο πολιτικό παιχνίδι της τρέλας, παρόλο που και ο λιγότερο ενημερωμένος Έλληνας γνωρίζει ότι παίζονται παιχνίδια της τρέλας στην πλάτη του έως τότε που καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του και θα δώσει λόγο των πράξεών του. Σε καμιά άλλη ίσως εποχή δεν υπήρξαν τόσοι πολλοί παίχτες του παιχνιδιού της τρέλας, οι οποίοι ούτε το Θεό φοβούνται, ούτε τους ανθρώπους σέβονται.
Σημείωση:
Ο αναγνώστης που θέλει να μελετήσει το παιχνίδι της τρέλας μπορεί να διαβάσει
το βιβλίο του Αμερικανού ψυχολόγου και ψυχιάτρου Έρικ Μπέρν, Τα τρελά, τρελά, τρελά παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι.
http://moschoblog.blogspot.com/2011/09/blog-post_4474.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου