Επειδή οι νεκροί μας ζουν κι έχουν πλήρη διαύγεια γι΄ αυτό νιώθουμε καθήκον να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς. Επειδή υπάρχουν τα πνεύματα των νεκρών μας γι΄ αυτό νιώθουμε καθήκον να τιμάμε και να σεβόμαστε τα σώματά τους. Ακόμα και η ποινική νομοθεσία προστατεύει το σεβασμό των σωμάτων των νεκρών μας. Έχει θεσπίσει ιδιώνυμο έγκλημα το έγκλημα της προσβολής του νεκρού σώματος. Οι ναζί πρόσβαλαν τα σώματα των θυμάτων τους! Με αυτόν τον τρόπο έδειχναν ότι δε διαφέρουν από τα ζώα τα ανόητα.
Τα ζώα δεν τιμούν τα σώματα των νεκρών τους γιατί τα ζώα δεν έχουν πνευματική αντίληψη. Ο άνθρωπος επίσης ο οποίος δεν ανέπτυξε την πνευματική του αντίληψή διαθέτει μόνο την αισθητή αντίληψη που διαθέτουν και τα ζώα. Τα ζώα ενδιαφέρονται για τους δικούς τους όσο είναι εν τη ζωή. Όταν πεθαίνουν δεν νιώθουν τίποτε για το νεκρό σώμα. Αυτό εννοεί η Αγία Γραφή όταν λέει για τον άνθρωπο αυτόν ότι έγινε όμοιος με τα ζώα: Δε νιώθει τίποτε για τους νεκρούς του. "Εξομοιώθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις. Παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι."
Ο άνθρωπος που δεν ανέπτυξε την πνευματική του αίσθηση θεωρεί τον εαυτό του εξελιγμένο που δεν νιώθει τιμή και σεβασμό για τα σώματα των νεκρών του, ενώ είναι πιο ανεξέλεγκτος κι απ΄ τον αρχέγονο άνθρωπο που αισθανόταν τιμή και σεβασμό για τα σώματα των νεκρών του. Δεν έχει αναπτύξει την πνευματική του αντίληψη γι΄ αυτό και δεν νιώθει το καθήκον να προσεύχεται για τους νεκρούς του,ούτε νιώθει τιμή και σεβασμό για τα σώματα των νεκρών του. Συνήθως οι άνθρωποι που ανήκουν στην κατηγορία αυτή είναι υπέρ της καύσης των σωμάτων των νεκρών, ενώ κανένας πιστός άνθρωπος δεν διανοείται να εξαφανίσει τα σώματα των αγαπημένων του νεκρών με τη φωτιά που είναι η έσχατη εξουθένωση του σώματος με το να γίνεται στάχτη και σκόνη. Ανάλογη είναι η στάση τους για τη ζωή: "Έτσι είναι αυτή η ζωή, καπνός που φεύγει, στάχτη που μένει... Φάγωμεν και πίομεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν."
Ο άνθρωπος δεν έχει μόνο αισθητή αντίληψη των πραγμάτων, αλλά και πνευματική αντίληψη. Επειδή υπάρχει το πνευματικό έχουμε την αντίστοιχη αντίληψη για το πνευματικό, την πνευματική αντίληψη. Δεν θεωρούμε ανύπαρκτο ό,τι δεν γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις.Αυτός είναι ο λόγος που έχουν μεγάλη σημασία για μας τα ονόματα. Κι αυτός είναι ο λόγος που τα ολοκληρωτικά καθεστώτα επιβάλλουν την ομοιομορφία στα θύματά τους για να τα εξοντώσουν ηθικά. Οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως φέρουν αριθμούς αντί ονόματα!
Το όνομα του ανθρώπου μένει στη μνήμη εκείνων που τον αγαπούν, όπως και η μορφή του. Κανένας δεν μπορεί να θυμάται με αγάπη έναν αριθμό.
Ο αριθμός είναι γενικός, ενώ όταν αγαπάμε κάτι αυτό γίνεται για μας μοναδικό, όπως μοναδικό είναι το όνομα ενός αγαπημένου ανθρώπου. Το ότι αγαπάμε τους νεκρούς μας σημαίνει ότι οι νεκροί μας είναι μοναδικοί για μας.Ο θάνατος του σώματος δεν αφαιρεί την μοναδικότητα των αγαπημένων μας. Ο νους είναι το όργανο με το οποίο αντιλαμβανόμαστε τους νεκρούς μας που ζουν στον πνευματικό κόσμο, στον οποίο θα μεταβούμε κι εμείς με τη σειρά μας και θα τους συναντήσουμε.
Μα πώς μπορεί να ζουν και να έχουν πλήρη διαύγεια οι νεκροί μας μετά το σωματικό τους θάνατο, αφού ο εγκέφαλός του ανθρώπου καταστρέφεται με το σωματικό του θάνατο; Η απορία αυτή ευσταθεί, αν ο εγκέφαλος είναι το όργανο που δημιουργεί τις σκέψεις και την πνευματική αντίληψη γενικά. Αλλά ο εγκέφαλος δεν δημιουργεί τις σκέψεις, αλλά τις συλλαμβάνει όπως και τα άλλα αισθητήρια όργανα του σώματος. Δε δημιουργεί ο εγκέφαλος τις σκέψεις. Ο εγκέφαλος συλλαμβάνει και συγκρατεί τις σκέψεις. Ο εγκέφαλος είναι όργανο της ψυχής, όπως όλα τα αισθητήρια όργανα. Οι νεκροί ζουν και έχουν πλήρη διαύγεια γι΄ αυτό και οι ζώντες αντιλαμβανόμαστε πνευματικά την ύπαρξή τους. Γιατί θα είχαμε πνευματική αντίληψη, αν δεν υπήρχαν πνεύματα; Γιατί θα είχαμε μάτια αν δεν υπήρχε φως;
Επειδή οι νεκροί μας ζουν και έχουν πλήρη διαύγεια γι΄ αυτό νιώθουμε καθήκον να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς! Γι΄ αυτό νιώθουμε επίσης την ανάγκη να απονέμουμε τιμή και σεβασμό στα σώματά τους, όσοι από εμάς εκτός από την αισθητή αντίληψη έχουμε ανεπτυγμένη και την πνευματική μας αντίληψη.
http://moschoblog.blogspot.com/2012/01/blog-post_13.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου