Οι μεγαλύτερες δημιουργίες στον τομέα του Πνεύματος έγιναν στη μοναξιά!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι Έλληνες έπεσαν θύματα μιας πολύχρονης, επίμονης, με όλα τα δυνατά μέσα πλύσης εγκεφάλου. Με αυτήν υπέβαλαν την ιδέα στην ψυχή του Έλληνα, ότι μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Μόνος του είναι ένα τίποτα. Μόνο ως ομάδα έχει αξία. Με αυτόν τον τρόπο εξουδένωσαν την ενεργητικότητά του.

Κάτι ανάλογο έκαναν στις ομάδες. Τίς υπέβαλαν την ιδέα του κομματισμού, ότι αν μια ομάδα δεν κατευθύνεται από το κόμμα, δεν μπορεί να κάνει τίποτα ως ομάδα. Με αυτόν τον τρόπο εξουδένωσαν επίσης την ενεργητικότητα της ομάδος.

Τώρα οι Έλληνες, ούτε ως άτομα, ούτε ως σύνολο μπορούν να κάνουν τίποτε, επειδή η πλύση εγκεφάλου κατέστρεψε την ενεργητικότητά τους. Είναι ψυχικά παράλυτοι. Η παραλυσία τους ύστερα από την πλύση του εγκεφάλου που τους έγινε μοιάζει με την παραλυσία του φόβου. Ο φόβος μετατρέπει τον άνθρωπο σε πέτρα, τον ακινητοποιεί. Ο μύθος της Μέδουσας είναι ο μύθος του φόβου.
Οι Ισπανοί ονομάζουν το φόβο από το όνομα της Μέδουσας (Miedo).

Ένα τέταρτο κακό προστέθηκε στους τρεις παραπάνω καταλυτικούς τρόπους για την ενεργητικότητα και την ενότητα των Ελλήνων, το κακό του εύκολου πλουτισμού με την χορήγηση δανείων για το παραμικρό από τις τράπεζες.

Αν μελετήσει κανείς τις παραδόσεις του Ελληνικού λαού, θα δει ότι οι Έλληνες γνώριζαν ως λαός, ότι ο εύκολος πλουτισμός ακινητοποιεί, όπως ακινητοποιεί η πλύση εγκεφάλου, ο κομματισμός στην εξουσία και ο φόβος.

Και τα τέσσερα αυτά δεινά μαζί, χωρίς συνειδητοποίηση, μια που η Εκπαίδευση βρίσκεται στα χέρια αυτών που εφάρμοσαν τις παραπάνω μεθόδους εξανδραποδισμού των Ελλήνων.

Τί μπορούμε να κάνουμε; Το πρώτο και σπουδαιότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι η προσευχή για τη θεραπεία των Ελλήνων από την παθητικότητα η οποία τους επιβλήθηκε με τις παραπάνω μεθόδους. Με την προσευχή θα συνειδητοποιήσει καθένας από μας αυτά τα δυο σημαντικά πράγματα: Πρώτον ότι όσο δεν έχει καθένας από μας καθαρό μυαλό και καθαρή καρδιά, εμποδίζει τον ελληνικό λαό να κατανοήσει ως σύνολο την κατάσταση ανελευθερίας η οποία του επιβλήθηκε. Και Δεύτερον, ότι ο καθένας από εμάς δίνει λόγο στο Θεό για τις ενέργειές του και τις παραλείψεις του. Αυτό σημαίνει ότι κατανοεί ότι η ιδέα που του υπεβλήθη ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε μόνος του είναι ψεύτικη. Ότι ο άνθρωπος είναι δυνατός γιατί είναι δυνατός Αυτός που τον αγαπάει.

Ο δυτικός κόσμος περιμένει από τον άνθρωπο. Δεν θέλει να εποικοδομεί με θεμέλιο αυτό που υπάρχει, τον Ιησού Χριστό. Δεν λατρεύει το Θεό, αλλά τη δύναμη χωρίς ηθικά όρια. Δεν τον ενδιαφέρει τί είναι δίκαιο! Τον ενδιαφέρει αυτό που θέλει. Η βουλησιαρχία του ανταποκρίνεται στην ιδιοσυγκρασία των λαών της Δύσης.

Ήδη η Δύση είναι ένας κόσμος που βρίσκεται στη δύση του. Οι κοινωνίες τους δεν έχουν ανανεωτική δύναμη γιατί δεν εμβαθύνουν στη σοφία του παρελθόντος.

Εμείς οι ορθόδοξοι περιμένουμε από το Θεό.

http://lagouvardospot.blogspot.com/2012/02/blog-post_08.html