Στο «παζάρι» των υπουργείων κρίνεται η τύχη της χώρας

Άρχισαν οι διαρροές (στοχευμένες προφανώς από τους άμεσα ενδιαφερομένους) σχετικά με το τι και για ποιους συζητούν τα κόμματα (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜ.ΑΡ.) στην προσπάθειά τους να σχηματίσουν μία κυβέρνηση ικανή να βάλει θετικό πρόσημο στην πορεία της χώρας.

Ονόματα πηγαίνουν κι έρχονται και η αίσθηση που μένει, είναι δυστυχώς, τραγική. Κι αυτό επειδή διαπιστώνουμε πως η προτεραιότητα της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι προς την κατεύθυνση της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, αφού ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ φαίνεται πως επιβάλουν τα δικά τους πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά, όπως του υπουργείου Εσωτερικών και Προστασίας του Πολίτη.

Είναι άραγε κριτήριο η γνώση της γραφειοκρατίας για να αντιμετωπισθεί το τέρας αυτό; Μήπως το τέρας μπορεί πλέον να αντιμετωπισθεί με την μέθοδο του «αποκεφαλισμού» εκείνων που συμβάλουν στην διαιώνισή του; Από την άλλη, το υπουργείο Εσωτερικών δεν είναι αυτό που καλείται να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης σε συνεργασία με άλλα υπουργεία, όπως το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη; Δηλαδή, ο προτεινόμενος από την ΔΗΜ.ΑΡ. θα βρεθεί αντιμέτωπος με το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης και θα επιχειρήσει να το πατάξει, με ιδεοληψίες τύπου Ρεπούση;

Από την άλλη, η λαθρομετανάστευση, η εγκληματικότητα και άλλα πλείστα δεινά που μαστίζουν την Ελληνική οικονομία και κοινωνία, θα αντιμετωπιστούν επαρκώς από τον προτεινόμενο (από το ΠΑΣΟΚ) υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Οικονόμου; Είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεπί αυτό από έναν άνθρωπο του φαιδρού Παπανδρεϊκού κομματικού σωλήνα, ο οποίος μεταχειριζόμενος την μέθοδο γνωστών συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ έφτασε να γίνει από αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., υπουργός Προ.Πο; Ο άνθρωπος που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει εν υπηρεσία το έγκλημα και την λαθρομετανάστευση, θα μπορέσει επαρκώς να λειτουργήσει προς την κατεύθυνση εξολόθρευσης του προβλήματος, όντας υπουργός μίας συγκυβέρνησης;

Ας είμαστε, λοιπόν, λίγο σοβαροί. Η επιλογή των προσώπων που προωθούνται, εάν τελικά οριστικοποιηθεί, μάλλον θα τοποθετήσει αρνητικό πρόσημο με την εκκίνηση της υπουργοποίησής τους. Το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι η υπέρβαση όλων των συγκυβερνώντων και η προσπάθειά τους στην εύρεση και τοποθέτηση ανθρώπων με πραγματικές ικανότητες και όχι μόνο με κομματικά προσόντα. Αν δεν μπορούν να συγκλίνουν στα αυτονόητα, διακρίνουμε από τώρα την παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά. Μία αποτυχία που θα την πληρώσει ακριβά (ας ρωτήσει τον Βενιζέλο και τον Παπανδρέου σχετικά) ο ίδιος ο Σαμαράς και η παράταξή του, αλλά –δυστυχώς- θα την πληρώσει ακόμη ακριβότερα ο Ελληνικός λαός.

Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, αλλά κυρίως εκείνων που σήμερα συνδιαλέγονται την επιλογή προσώπων για υπουργοποίηση, θα πρέπει να είναι στραμμένα στο εθνικό και κοινωνικό συμφέρον, έχοντας πάρα πολύ σοβαρά υπόψη τους πως δεν τους έχει δοθεί καμία λευκή επιταγή για την διαχείριση - διακυβέρνηση της χώρας, όσο μικρή ή μεγάλη διάρκεια μπορεί να έχει αυτή.

Κωνσταντίνος