Έχετε παρατηρήσει, παραδείγματος χάριν, τι γίνεται με τις ‘νέες’ σύνθετες λέξεις που έχουν εισχωρήσει στο λεξιλόγιό μας και έχουν ως δεύτερο συνθετικό το «-φοβία»; Εισχώρησαν βέβαια, τρόπος του λέγειν. Γιατί οπωσδήποτε δεν εισήλθαν από μόνες τους. Ούτε τις δημιούργησε ο λαός μας. Ούτε γεννήθηκαν μέσα από κάποιες καταστάσεις ή κάτω από κάποιες ειδικές συνθήκες. Στην ουσία, μας τις επέβαλλαν.
«Ξενοφοβία», «Ισλαμοφοβία», «Ομοφοβία».
Λέξεις που φαίνονται ελληνικές, και που ακόμα και οι ξένοι τις χρησιμοποιούν έτσι (‘xenophobia’, ‘homophobia’, ‘islamophobia’) αλλά δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα! Μάλιστα οι Έλληνες ουδέποτε τις εφηύραν, ουδέποτε τις χρησιμοποίησαν, ουδέποτε τις γνώριζαν. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Λέξεις οι οποίες, επίσης έχουν ένα αρνητικό πρόσημο. Κάτι που δεν συμβαίνει όμως, με όλες τις «-φοβίες». Έτσι ενώ τα άτομα π.χ. με «αγοραφοβία» ή «ανθρωποφοβία» αντιμετωπίζονται με συμπάθεια, την ίδια ώρα εκείνος που θα χαρακτηρισθεί ότι έχει «ξενοφοβία» είναι ένας επικίνδυνος, οπισθοδρομικός, κακός και μοχθηρός άνθρωπος που του αξίζει η απαξίωση, η περιθωριοποίηση, αλλά και η επιτίμηση, ακόμα και η τιμωρία. Και βέβαια, η αλήθεια είναι ότι στην ουσία ως «ξενοφοβικός» στιγματίζεται ο άνθρωπος εκείνος, ο γηγενής, ο ντόπιος, που δυσανασχετεί και αντιδρά στο φαινόμενο της εισβολής ανεξέλεγκτου αριθμού παράνομων μεταναστών, που «εν μία νυκτί», κατέλαβαν αυθαίρετα τον δικό του τόπο, τον άλλαξαν (προς το χειρότερο), τον υποβάθμισαν, και τον ίδιο τον εξοβέλισαν, τον περιθωριοποίησαν, τον τρόμαξαν και τον κατέστησαν έναν ανυπεράσπιστο, διωκόμενο, φοβισμένο και τρομαγμένο άνθρωπο, ΞΕΝΟ μέσα σε ένα ανομοιογενές αλλοπρόσαλλο πλήθος. Στην πραγματικότητα, είναι εκείνος που έχει το αίσθημα ότι είναι πλέον μέλος μιας μειονότητας. Και όμως εάν δυσανασχετήσει και διαμαρτυρηθεί για αυτήν την κατάσταση, είναι ένας «ξενοφοβικός».
Αλήθεια, δεν σας προκαλεί απορία πως όλα τα «κακά» με τις λέξεις που τελειώνουν σε «-φοβία» έχουν στόχο έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου. Τον γηγενή δυτικό μέσο πολίτη που αγαπάει τον τόπο του, τον λαό του, την ιστορία του, την κουλτούρα και τις παραδόσεις του λαού του. Με λίγα λόγια τον ‘ανησυχούντα’ χριστιανό Ευρωπαίο. (Κατά αυτούς "συντηρητικό" και σίγουρα "μη πολιτικά ορθό").
Δεν σας κάνει εντύπωση πως τόσοι αιώνες διωγμών χριστιανών στις χώρες του Ισλάμ, αλλά και στις χώρες που κατέκτησε το Ισλάμ, από την αρχή που πρόβαλε το σπαθί του «προφήτη» μέχρι σήμερα και δεν βρέθηκε ένας λεξιπλάστης να μας πει την λέξη «χριστιανοφοβία»; Την ακούσατε ποτέ; Ποταμοί αίματος, παιδομαζώματα, αποκεφαλισμοί, λιθοβολισμοί, διωγμοί πιστών και εμπρησμοί εκκλησιών, χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα (!) και δεν του ήρθε κάποιου η «έμπνευση» να πει ότι στις χώρες αυτές υπάρχει «χριστιανοφοβία». Ότι οι άνθρωποι εκεί είναι «χριστιανοφοβικοί». Όταν όμως μετά την εισβολή εκατομμυρίων μουσουλμάνων στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, βρεθεί κάποιος Ευρωπαίος να διαμαρτυρηθεί που δεν αντέχει άλλο να βλέπει τζαμιά να υψώνονται σε κάθε γειτονιά, χιλιάδες μουσουλμάνους να καταλαμβάνουν τις πλατείες και τους δρόμους στρώνοντας τα χαλιά τους για να λατρεύσουν τον Αλλάχ τους, τα παιδιά του να είναι υποχρεωμένα να μάθουν για το Ισλάμ και τον μουσουλμάνο γείτονα να τον μηνύει γιατί έψησε χοιρινές μπριτζόλες και τον πρόσβαλε (!), τότε είναι «ισλαμοφοβικός»! Πόσο γρήγορα την έφτιαξαν την λέξη! Πόσο γρήγορα την πάσαραν! Πόσο γρήγορα την επέβαλλαν! Αυτός που σφάζει χριστιανούς ΔΕΝ είναι «χριστιανοφοβικός». Δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Εκείνος που θέλει να συνεχίσει να ζει όπως ζούσε μέσα στον τόπο του και δεν μπορεί να βλέπει να μετατρέπεται η χώρα του σε ένα ισλαμικό κράτος, είναι «ισλαμοφοβικός»! Είδατε το newspeak;
Ακούσατε ποτέ για «Ελληνοφοβία»; Ακούσατε για «εαυτοφοβία»; Πως λέγεται εκείνος που αντιπαθεί τους Έλληνες; Άγνωστον. Πως λέγεται ο Έλληνας που αντιπαθεί την Ελλάδα; Που γράφει στους τοίχους «Ελλάδα σκάσε!» και καίει ελληνικές σημαίες; Άγνωστον! Ή πιθανόν, «αντιεξουσιαστής»… (Σιγά μην στενοχωρήθηκε η εξουσία από το κάψιμο της ελληνικής σημαίας). Πως λέγεται ο Έλληνας που διαμαρτύρεται για την εγκληματικότητα των αλλοδαπών; «Ξενοφοβικός».
Υπάρχει ένα ΣΧΕΔΙΟ. Θέλουν να μας επανα-προγραμματίσουν, να διαμορφώσουν την σκέψη μας, έτσι ώστε να σκεφτόμαστε όπως εκείνοι θέλουν. Και να μιλάμε όπως εκείνοι θέλουν, υποταγμένοι στην ιδεολογική τους εξουσία. Να φοβόμαστε να μιλήσουμε για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και τον κίνδυνο της εθνολογικής αλλοίωσης μην και στιγματιστούμε ως «ξενοφοβικοί» (και «ρατσιστές»). Να φοβόμαστε να μιλήσουμε για την εκ νέου υποταγή μας στους μωαμεθανούς, (μέσω δήθεν πολυπολιτισμικότητας) μήπως και μας στιγματίσουν ως «ισλαμοφοβικούς». Να μην τολμήσουμε να πούμε ότι δεν αποδεχόμαστε την ομοφυλοφιλία ως κάτι «εντελώς φυσιολογικό», (έως και ‘trendy’), ούτε αναγνωρίζουμε κανένα «γάμο» μεταξύ δύο ανδρών ή δύο γυναικών, μήπως και μας πούνε «ομοφοβικούς». Και έτσι να ακολουθήσουμε σιωπηλά το υπόλοιπο κοπάδι και να αφεθούμε «ήσυχα», χωρίς γνώμη, χωρίς σκέψη, χωρίς μνήμη, χωρίς ταυτότητα, στα επιδέξια χέρια της παγκόσμιας ελίτ που αγωνιά να μας πολτοποιήσει και να μας κάνει μια ευκολοχειραγώγητη ανθρωπομάζα.
Ας δούμε λίγο την λέξη «ομοφοβία», που κατασκευάστηκε από φιλο-ομοφυλόφιλους ερευνητές, μόλις την δεκαετία του ‘70 (οι ομοφυλόφιλοι σαφώς δεν εμφανίστηκαν τότε, ούτε οι αντιδράσεις στον τρόπο ζωής τους) και εμφανίστηκε επίσημα για πρώτη φορά στο πορνοπεριοδικό ‘Screw’, του Αμερικανοεβραίου μεγιστάνα του πορνό, Al Goldstein, το 1969 (βλ. εδώ και εδώ).
Δανείζομαι κάποιες σκέψεις που μεταφέρει στο blog του ο καθολικός Paul Anthony Melanson.
Η λέξη «ομοφοβία» κατασκευάστηκε και χρησιμοποιείται από τους ομοφυλόφιλους ακτιβιστές παγκοσμίως, ως ένα σημασιολογικό όπλο στον πολιτιστικό πόλεμο. Ο Arthur Evans, συν-ιδρυτής της ‘Gay Activist Alliance’ (‘Συμμαχίας Gay Ακτιβισττών’ ή GAA), εξηγεί πώς το ομοφυλοφιλικό κίνημα χρησιμοποίησε την λέξη ‘ομοφοβία’ για να χαρακτηρίσει την αντίθεσή τους:
"Για καλή μας τύχη, ο George Weinberg, ένας ‘straight’ ψυχολόγος ο οποίος από καιρό ήταν φίλος της κοινότητάς μας, συμμετείχε τακτικά στις συνεδριάσεις της GAA. Παρακολουθώντας με γοητεία την τακτική «zap» που χρησιμοποιούσαμε (‘zap’ είναι μια μορφή πολιτικής άμεσης δράσης που τέθηκε σε χρήση στη δεκαετία του 1970 στις ΗΠΑ από ομοφυλόφιλους ακτιβιστές. Ήταν μια τραχιά δημόσια διαμαρτυρία που είχε στόχο να φέρουν σε δύσκολη θέση ένα δημόσιο πρόσωπο, επιζητώντας την προσοχή του κοινού σε ζητήματα σχετικά με τα δικαιώματα της κοινότητάς τους) και τις αντιδράσεις των μέσων ενημέρωσης, μας έφερε τη λέξη για την οποία αγωνιζόμασταν - «ομοφοβία», που σημαίνει το παράλογο φόβο για την αγάπη κάποιου προς το ίδιο φύλο .... Η εφεύρεση της λέξη «ομοφοβία» είναι ένα παράδειγμα του πώς η θεωρία μπορεί να έχει τις ρίζες της στην πράξη. Η λέξη δεν προέρχεται από μια πολυθρόνα ακαδημαϊκής παρακολούθησης του κινήματός μας από απόσταση .... Αλλά, προήλθε από την προσωπική αλληλεπίδραση μεταξύ των ενεργών, σκεπτόμενων ανθρώπων οι οποίοι αναγνώρισαν μια κοινή αξία:. το μετασχηματισμό της κοινωνίας προς το καλύτερο". (Arthur Evans, "The Logic of Homophobia," δες εδώ).
Ο George Weinberg χαρακτήρισε έτσι την ηθική αντίθεση στην ομοφυλοφιλία ως μια «φοβία»: "Ποτέ δεν θα θεωρούσα έναν ασθενή υγιή, παρά μόνο εάν είχε νικήσει τις προκαταλήψεις του εναντίον της ομοφυλοφιλίας" (Απόσπασμα από τον Jack Nichols, στο "George Weinberg, Ph.D - Badpuppy's February Interview," δείτε εδώ).
Για τον ομοφυλόφιλο ακτιβιστή, η ηθική αντίθεση στην ομοφυλοφιλία είναι μια «φοβία». Ακόμη και μια ψυχική ασθένεια. (Η κονκάρδα κάτω την ονομάζει "κοινωνική ασθένεια"). Η χρήση της λέξης «ομοφοβία» όμως, ως ένα σημασιολογικό όπλο φαίνεται ότι αρχίζει και ακούγεται και από χριστιανικές φωνές, ένδειξη ότι το newspeak δουλεύει καλά…. Έτσι πρόσφατα, η επίσημη εφημερίδα της Καθολικής Επισκοπής του Worcester της Μασαχουσέτης (Catholic Free Press). Σε άρθρο με τίτλο "How are we doing in this life", η Diane Boover γράφει, "... ο ρατσισμός, ο “ταξισμος”, (“classism” = oι ταξικές διακρίσεις), ο σεξισμός, η ομοφοβία και όλα δείχνουν την τάση μας ως ανθρώπινα όντα να μειώσουμε τον άλλον για λόγους που καθένας κρίνει δικαιολογημένες».
Ορίστε λοιπόν. Όσοι από εσάς είστε αντίθετοι ηθικά με την ομοφυλοφιλία έχετε «ομοφοβία», και προσπαθείτε να «μειώσετε τον άλλον». Οπωσδήποτε είστε ένα «ομοφοβικός», συνώνυμος του «ρατσιστή». Αν και η Καθολική Σύνοδος για το Δόγμα της Πίστης, αναφέρει άλλα σε οδηγία της το 1992 σχετικά «με την απάντηση στις νομοθετικές προτάσεις για τη μεταχείριση χωρίς διακρίσεις των ομοφυλόφιλων»: «ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν αποτελεί μια ποιότητα συγκρίσιμη με τη φυλή, την εθνοτική προέλευση, κ.λπ. σε σχέση με την εξάλειψη των διακρίσεων. Σε αντίθεση με αυτά, ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός αποτελεί μια αντικειμενική διαταραχή και προκαλεί ηθική ανησυχία."
Και αλλού: «Το να συμπεριληφθεί ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός μεταξύ των εκτιμήσεων βάσει των οποίων είναι παράνομη η διάκριση μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο να θεωρηθεί η ομοφυλοφιλία ως μια θετική πηγή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για παράδειγμα, όσον αφορά στις λεγόμενες ‘θετική δράση’ ή προνομιακή μεταχείριση για σε πρακτικές πρόσληψης σε θέσεις εργασίας (σχ. ΚΟ: στις ΗΠΑ υποχρεούται ο εργοδότης να προσλαμβάνει άτομα από "μειονότητες", άσχετα αν είναι ικανά ή όχι, χάριν «ισότητας». Με την ίδια λογική θα υποχρεούται να προσλαμβάνει ομοφυλόφιλους. Οπότε περνάμε σε φάση κραυγαλέας ανισότητας εις βάρος των ετεροφυλόφιλων! Ή μπορεί να φτάσουμε στο σημείο κάποιος να δηλώνει "ομοφυλόφιλος" προκειμένου να βρει δουλειά!). Αυτό είναι ακόμη πιο καταστροφικό, δεδομένου ότι δεν υπάρχει δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία, το οποίο ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αποτελέσει βάση για δικαστικές διεκδικήσεις. Το πέρασμα από την αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας ως παράγοντα βάσει της οποίας είναι παράνομο να γίνονται διακρίσεις μπορεί εύκολα να οδηγήσει, αν όχι αυτόματα, στη νομοθετική προστασία και την προώθηση της ομοφυλοφιλίας».
Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου