Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ο πόλεμος εναντίον του Κάρβουνου

Η προπαγάνδα, δεν καθορίζει την πολιτική, την ακολουθεί, την εξυπηρετεί. Η προπαγάνδα για την «Κλιματική Αλλαγή» δεν καθορίζει την Πολιτική, η πολιτική καθορίζει την «Κλιματική Αλλαγή».

Αυτό που τόσο καιρό φαίνεται σαν «πόλεμος εναντίον του κάρβουνου» είναι ένα φαινόμενο που αν κοιτάξει κανείς έχει κοινούς παρονομαστές που είναι η συμπτώσεις, ή Κεντρικός Σχεδιασμός.

Έναυσμα για αυτή την ανάρτηση, που είναι αντί μετάφρασης, είναι ένα άρθρο από ιστοσελίδα που εδώ και καιρό γράφει για τις πτυχές, προέλευση, και εντελώς πεζές, οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες του Οικοφασισμού. Ο Οικοφασισμός είναι ένα βασικό ιδεολογικό έρεισμα αυτού του νεφελώδους όρου, της «Νέας Τάξης».

Γιατί φοβόμαστε ή δεν θέλουμε το κάρβουνο; Αυτή είναι μία απορία, που η απάντησή της είναι:

(1) κάπου στα περιβαλλοντικά κινήματα που όμως
(2) συντονίζονται από την Γερμανία, με ισχυρά παραρτήματα κυρίως σε ΗΠΑ και Αυστραλία.
(3) Τα κινήματα αυτά είναι εργαλεία «εξωτερικής» και οικονομικής πολιτικής για τους Γερμανούς και
(4) εργαλεία εδραίωσης συγκριτικών πλεονεκτημάτων και προστασίας από ανταγωνισμό ορισμένων μεγάλων εταιριών.
(5) Έχει υπάρξει σαφής, κεντρική και συντονισμένη αρχική Γερμανική χρηματοδότηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που είναι «πράσινες» και αποπληρώνεται από αυξημένο κόστος ενέργειας, που δεν είναι παρά ανελαστικός φόρος.
(6) Η Γερμανία έχει εξάγει των νόμο EEG για τις ταρίφες που είναι μείζον εργαλείο στην επιβολή αυτού του φόρου και σε υποτελείς της χώρες (που έγιναν υποτελείς, ή με μίζες, όπως στην Ελλάδα, ή με Πράσινα κινήματα όπως σε Αμερική και Αυστραλία
(7) Η Γερμανία έχει σαφές όφελος σε απασχόληση και εξαγωγές από αυτή την άσκηση,
(8) υπάρχουν συγκλίνοντα συμφέροντα από τυχαίες η επιλεγμένες ή φαινομενικά ετερόκλητες ομάδες,
(9) συμπεριλαμβανομένης της λεγόμενης τάξης των γαιοκτημόνων σε Γερμανία και Αγγλία, και
(10) χρονικά, ενώ διάφορα συστατικά από τα παραπάνω σαφώς προϋπήρχαν του 1990, κάπως όλα έγιναν παγκόσμια πράξη όταν τέλειωσε ο Ψυχρός Πόλεμος, επανενώθηκαν οι Γερμανίες, υποχώρησαν οι ΗΠΑ από την Ευρώπη, και έγινε η Διάσκεψη του Ρίο για την Σωτηρία της Γης, λίγο μετά την «ανακάλυψη» του Ανρθωπογενούς Φαινομένου του Θερμοκηπίου από τον Bert Bolin το 1985 που έγινε μεταξύ 1985 και 1987 ακρογωνιαίος λίθος της έκτοτε Γερμανικής πολιτικής.

Τώρα όλα αυτά είναι ή τυχαία, ή έχει άλλα αόρατα χέρια από πίσω, ή έτσι δουλεύει ο …μερκαντιλισμός, ή δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι,

(Α) παρά την φιλολογία, η Γερμανία εξακολουθεί και ηλεκτροδοτείται από κάρβουνο και πυρηνικά (και μετά την Φουκουσίμα, αυξάνει την ηλεκτροδότηση από εισαγόμενο κάρβουνο,
(Β) ο κόσμος όλος και ειδικά οι αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας ηλεκτροδοτούνται από κάρβουνο, και αυτό τους δίνει συγκριτικό οικονομικό και εξαγωγικό πλεονέκτημα, που γίνεται σημαντικό όσο αποκτούν γνλωση και τεχνολογία
(Γ) υπάρχει κηρυγμένος πόλεμος εναντίον του κάρβουνου στις ΗΠΑ – ειπώθηκε αυτή η έκφραση -- που, εάν ήμουν Αμερικάνος, θα έλεγα είναι πόλεμος κατά της οικονομικής ανταγωνιστικότητας της χώρας μου, και που έχει περίεργους συμμάχους τους φιλο-ευρωπαϊζοντες Δημοκρατικούς, τα κατάλοιπα δήθεν αριστερών, τους οικολόγους, και μερικές μεγάλες ηλεκτροπαραγωγικές εταιρίες,
(Δ) η Πρασινάδα συζητιέται σαν εργαλείο δασμών σε εισαγωγές από Κίνα και η Κίνα απάντησε με ένα σωρό βασικά άχρηστα Πράσινα έργα, και, και, και…

Όλα τα παραπάνω ακούγονται βαρετά, ή συνομωσιολογικά, αν βάλω και συνδέσμους θα γίνουν ανυπόφορα κουραστικά. Θα αναφέρω δηλώσεις δύο γνωστών σε εμάς προσώπων:

Η μία δήλωση ήταν της Μπιρμπίλη. Στην καλή Πράσινη χαρά που έκλεινε μια παλιά λιγνιτική μονάδα, ή λίγο πριν, ή λίγο μετά, είχε πει ότι δεν φτάνει να είσαι υπέρ των ΑΠΕ, πρέπει να είσαι και κατά του λιγνίτη. Επιφανειακά αυτό δείχνει ότι, εάν καταλάβαινε τι έλεγε, δούλευε είτε για εισαγωγείς αερίου, είτε για αυτούς που θέλουν το κλείσιμο της Ελληνικής Βιομηχανίας από το 1985, περίπου, με ότι αυτό συνεπάγεται για την αυτάρκεια, την απασχόληση και την εθνική μας ύπαρξη.

Η άλλη ήταν της Μέρκελ. Σε πρόσφατη κριτική Γερμανών βιομηχάνων, καταναλωτών και μελών του ίδιου της του κόμματος κατά της Πράσινης τρέλας στην Γερμανία, απάντησε σαφώς ότι η Γερμανία πρέπει να είναι το πράσινο παράδειγμα, και ότι αυτό βοηθάει τις εξαγωγές. Οι Γερμανοί έστησαν μία εξαγωγική μηχανή, που βασίζεται στην Πλανητική Σωτηρία, εξάγει που απασχολεί περί τα 400.000 άτομα και που κατά δήλωσή τους μπορεί να γίνει 1.000.000 άτομα (στην Γερμανία). Αν οι παγκόσμιοι ανταγωνιστές της Γερμανίες βάλουν και αυτοί το Πράσινο handicap, τις Πράσινες χειροπέδες, η Γερμανία που το έχει σχεδιάσει και εξάγει την πράσινη σωτηρία θα είναι μόνιμα, και εύκολα η κερδισμένη (θα εξάγει, θα απασχολεί, θα εισπράττει… Και άσε τους άλλους να παιδεύονται και να τσακώνονται μεταξύ τους...)


Και θα τελειώσω με μία παρατήρηση για το κάρβουνο. Το κάρβουνο είναι «βρώμικο» επειδή τα ιχνοστοιχεία που είχαν οι οργανισμοί που το έφτιαξαν ήταν «βρώμικα». Εμείς είμαστε «βρώμικοι». Το πετρέλαιο είναι καθαρό επειδή διυλίζεται και καταναλώνουμε τα προϊόντα του. Το αέριο είναι καθαρό, επειδή τα «βρώμικα» στοιχεία, μένουν στα στερεά και στα υγρά, μέσα στην Γη. Τα «βρώμικα» μαζεύονται, και ελέγχονται απόλυτα, και φτηνά, με φίλτρα, τεχνολογία και διαχείριση από την δεκαετία του 1960 και 1970. Όλα λοιπόν εξαρτώνται από το τι κάνει το CO2 και το H2O που είναι τα άλλα, μη «βρώμικα» προϊόντα της καύσης... Ας τα βαφτίσουμε βρώμικα, και φτάσαμε.

Πάμε λοιπόν στην πρώτη πρόταση αυτής της ανάρτησης, που είναι σε μετάφραση: Η προπαγάνδα δεν καθορίζει την πολιτική, την ακολουθεί, την εξυπηρετεί. Η προπαγάνδα για την «Κλιματική Αλλαγή» δεν καθορίζει την Πολιτική, η πολιτική καθορίζει την «Κλιματική Αλλαγή».

Αν ήθελα να δώσω «πιασάρικο» τίτλο σε αυτή την ανάρτηση, θα έγραφα ότι ο πόλεμος εναντίον του Κάρβουνου είναι η εκδίκηση της Γερμανίας εναντίον αυτών που κέρδισαν τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τον Ψυχρό Πόλεμο, άλλα παίζουν, γιατί η Ρωσία έχει υπάρξει και εχθρός, και πάροχος πρώτων υλών, και σωτηρία κατά το τέλος του Α’ Π.Π., και καλή δικαιολογία για την μεταπολεμική ανοικοδόμηση και επανένωση. Κι αν φαίνεται μπερδεμένο, πολύ απλοϊκά, θυμηθείτε ότι και λίγο πριν από τον Α' και λίγο πριν από τον Β' Π.Π, η Γερμανία είχε φίλους και είχε καλλιεργήσει φίλους και στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Αυτή είναι απλή εξήγηση της σύγχυσης και της απουσίας απλού «καλού» και «κακού». Κάναμε «κακό» το κάρβουνο, και καθαρίσαμε.

Μα δεν σας κάνει και εντύπωση, ότι με όλη την πράσινη φυσιολατρία, δεν μας θέλουν στις εξοχές; Σε πόλεις μας θέλουν για να μας καθαρίζουν, και να πουλάνε ενεργειακές μπογιές, εισαγόμενες ντομάτες και να μας ανακυκλώνουν τα νερά, και να πουλάνε φίλτρα... Είχε ποτέ η Ελληνική επαρχία τέτοιες ανάγκες πριν το 1940;

Ο (Γερμανικός) σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα
Νέα Τάξη; Ποιά Νέα Τάξη;
Οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις στην σύγχρονη Γερμανία

Αυτό, δηλαδή το "ποιός φούστης με ενοχλεί", είναι ένα θέμα που με παιδεύει αρκετά, και έχω μαζέψει ένα σωρό σχετικές αναρτήσεις, αν χαζέψετε στις ετικέτες κάτω δεξιά, θα δείτε το Γερμανικό Πράσινο Πλάνο, ή την Νέα Τάξη, ή την Πράσινη Πυραμίδα... Όποιος και να με ενοχλεί, μην ξεχνάτε, η πολιτική καθορίζει την προπαγάνδα, και όχι το αντίστροφο. Ποιός καθορίζει την πολιτική; Ο καθένας για πάρτη του και λυκοφιλίες κατά περίπτωση...

archaeopteryxgr.blogspot.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου