Η άνοδος της μετοχής του Χρ. Λαζαρίδη

του Κλεομένη Κωνσταντίνου

Διάβασα σήμερα στο ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ ένα πολύ κολακευτικό για τον Χρ. Λαζαρίδη άρθρο-ρεπορτάζ, γραμμένο από τον πάντα πρόθυμο και ικανό για τέτοιες προβολές ανθρώπων της πολιτικής κ. Ραβανό Άρη. Σ’ αυτό μαθαίνουμε λοιπόν ότι «Την ώρα που κάποια άλλα άστρα «τρεμοσβήνουν», το δικό του κερδίζει έδαφος», κι αυτό γιατί ο κ. Α. Σαμαράς του έχει πλήρη εμπιστοσύνη, θεωρώντας μάλιστα «πολύτιμη την παρουσία του στο πρωθυπουργικό επιτελείο».

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμφισβητήσουμε την εκτίμηση του προέδρου της κυβέρνησης και της ΝΔ. προς το πρόσωπο του συμβούλου του και βουλευτή της Ν.Δ. κ. Χρύσανθου Λαζαρίδη.

Μαθαίνουμε επίσης ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς «δίνοντας έμφαση στην ενδυνάμωση του πολιτικού περιεχομένου στην επικοινωνιακή στρατηγική, όρισε ως γενικό «καθοδηγητή» τον κ. Λαζαρίδη» ο οποίος έτσι «αναλαμβάνει μια ακόμα αποστολή στο εσωτερικό του συστήματος εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου και θα έχει τη βασική ευθύνη για τη χάραξη της επικοινωνιακής στρατηγικής της κυβέρνησης, ενώ μια φορά την εβδομάδα θα συναντάται με το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο, για να συζητούνται οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν». Μια από τις πρώτες συναντήσεις του ήταν αυτή με τον γνωστό δικηγόρο – από την υπόθεση Οτσαλάν – Φαήλο Κρανιδιώτη. Με τον οποίο τον συνδέει πολυετής φιλία – υπήρξανε και οι δυο μέλη του «Δίκτυου 21» - «Παρά τις κατά καιρούς διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά και μια απόσταση για ένα μεγάλο διάστημα», η συνάντηση τους «ήταν σε θερμό κλίμα, αφού και οι δυο αποτελούν πρόσωπα αφοσιωμένα στον κ. Σαμαρά από την εποχή των δύσκολων χρόνων, ενώ ταυτίζονται και ιδεολογικά».

Η ανάθεση στον κ. Χρ. Λαζαρίδη της χάραξης της επικοινωνιακής πολιτικής της Ν.Δ. δεν είναι καθόλου, μα καθόλου τυχαία. Όπως επίσης και η συνεργασία του με τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη.

ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β’ Πανελλαδική – Συνέντευξη τύπου, 1978
(απ αριστερά 3ος και 4ος Γ.Μηλιός, Χρ. Λαζαρίδης)

Ο κ. Λαζαρίδης ως γνωστόν, υπήρξε διακεκριμένο στέλεχος του αντιδικτατορικού κινήματος, μέσα στις γραμμές της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος [μια και οι δυνάμεις της ανανέωσης και του ευρωκομμουνισμού αποφάσισαν το «Βελεστιλνής», όπως υπέγραφε ο Ρήγας, να το ανανεώσουν στο πιο πολιτισμένο και «ευρωπαϊκό» Φεραίος] μαζί με τον «σύντροφο» Γιάννη Μηλιό και άλλους. Ήρθε δηλαδή σε επαφή με τις ιδέες της αριστεράς – έστω μέσω αυτού πολιτικού χώρου. Από την άποψη αυτή γνωρίζει πολλές από τις «αδυναμίες» αυτής της αριστεράς και μπορεί να τις αξιοποιήσει κατάλληλα εναντίον της, τώρα που βρίσκεται σε άλλο, αντίθετο στρατόπεδο. Όπως, άλλωστε, έχει συμβεί με τον κ. Θ. Πάγκαλο, που από την Κ.Ε. του ΚΚΕ και τη συμμετοχή του στην 12η Ολομέλεια της ΚΕ του το 1968, βρέθηκε στη συνέχεια στο ΠΑΣΟΚ για να καταλήξει σφοδρός πολέμιος όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και κάθε αριστερής σκέψης και πολιτικής. Επέστρεψε έτσι στις «ρίζες» - ο παππούς του υπήρξε κι αυτός σφοδρός αντικομμουνιστής, συνελήφθη ως δωσίλογος και απαλλάχτηκε ακριβώς από το μετεμφυλιακό κράτος ως αναγνώριση των υπηρεσιών του προς το «αντικομμουνιστικό» στρατόπεδο, συμπεριλαμβανομένου και του ναζιστικού.

Αυτή τη θητεία στην αριστερά, την εξοικείωση με τις ιδέες της, τις συνήθειες και τις πρακτικές της, νεαρών μελών άλλης τάξης – αστικής ή μικροαστικής – που στη συνέχεια επιστρέφουν σε αυτήν στρέφοντος τις «αριστερές γνώσεις» τους εναντίον της, την έχει επισημάνει ο Γκράμσι. Και φυσικά την αξιοποιεί πάντοτε το αστικό σύστημα. Αυτό επιχειρεί να κάνει, τώρα, πιο συστηματικά η ΝΔ. με τον Χρ. Λαζαρίδη – όπως έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ με τον Πάγκαλο, τον Ανδρουλάκη, την Δαμανάκη κλπ.

Τι θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί συστηματικότερα ο Χρ. Λαζαρίδης και ο φίλος του Φαήλος Κρανιδιώτης. Ας το δούμε λιγάκι πιο «κοντά»:

Πρώτον θα εντείνουν την προσπάθεια να κατασκευάσουν έναν «εσωτερικό εχθρό». Κι αυτός δεν θα είναι άλλος από την «εσωτερική τρομοκρατία». Παντού θα βλέπουνε, θα χαρακτηρίζουνε – και ίσως και πρακτικά – «τρομοκράτες». Όποιος διαφωνεί με τις πολιτικές τους, θα χαρακτηρίζεται «τρομοκράτης». Η αλήθεια είναι ότι στον «υπαρκτό» σοσιαλισμό – ιδιαίτερα επί Στάλιν – όσοι διαφωνούσανε ή πράκτορες του εχθρού ήτανε ή ψυχοπαθείς. Για τους πρώτους τα γκούλαγκ για τους δεύτερους τα ψυχιατρεία. Να, λοιπόν, μια «τεχνογνωσία» έτοιμη προς χρήση για λογαριασμό των μνημονιακών δυνάμεων και πολιτικών. Άλλωστε το ΚΚΕ ακόμα και τώρα, όσους τολμήσουν να διαφωνήσουν με τις θέσεις του, την πολιτική κλπ και πολύ περισσότερο να το εγκαταλείψουν, τους στολίζει ανάλογα με διάφορους μειωτικούς χαρακτηρισμούς: οπορτουνιστής, σπασμένος κλπ κλπ. Δεν μπορεί να τους φυλακίσει.

Το δεύτερο που θα αξιοποιήσουν θα είναι τα εθνικά θέματα, στα οποία έχουν εντρυφήσει ιδιαίτερα στους κύκλους του «Δικτύου 21». Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά – και ο Φαήλος Κρανιδιώτης ήδη το έχει χρησιμοποιήσει στην αρθρογραφία του – ότι η «μεταμοντέρνα» αριστερά όταν ακούει για τέτοια ζητήματα «βγάζει καντήλες», σεληνιάζεται. Δεν τα αποκαλεί άλλωστε «εθνικά» θέματα αλλά «τα λεγόμενα εθνικά». Μάλλον γιατί υπάρχει «το λεγόμενο έθνος», το «λεγόμενο Κυπριακό», το λεγόμενο Αιγαίο, Θράκη κλπ. Σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να περιμένει η «αριστερά» μας να βογκήξει σύντομα. Βουλευτές και στελέχη άλλωστε του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν χάνουν ευκαιρία να λένε και από μια «κοτσάνα», δίνοντας την ευκαιρία στη Ν.Δ. – κι από κοντά η Χρυσή Αυγή – να εκδιπλώνει επίθεση στο κόμμα τους. Είναι γνωστές και νωπές οι περιπτώσεις με το Γιάννη Μηλιό, το Νάσο Θεοδωρίδη και τη Σίσσυ Βωβού για το κυπριακό, την 28η Οκτωβρίου και τη γενοκτονία των Ποντίων ή της κ. Γαϊτάνη για το Σκοπιανό.

Βέβαια μέχρι τώρα η ΝΔ δεν αξιοποιεί αυτές τις ευκαιρίες συστηματικά, δεν επιμένει, όσο θα μπορούσε και θα ανέμενε κάποιος. Δεν είναι κατάλληλοι γι αυτό ούτε ο κ. Κεφαλογιάννης ούτε πολύ περισσότερο ο Δένδιας. Η Χρυσή Αυγή απομονώνεται πολύ εύκολα. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν απαντάει ποτέ του άμεσα αλλά ξεφεύγει με το γνωστό: έχετε θράσος να μιλάτε εσείς που υπογράψατε το Μνημόνιο κι έχετε φέρει σε αδιέξοδο το λαό. «Τι έχεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω». Λες και τα εθνικά προβλήματα δεν υπάρχουν, δεν αφορούν και δεν θα επηρεάσουν τη ζωή όλων μας. Η τακτική της στρουθοκαμήλου. Σε αυτό το σημείο μάλλον θα ασκηθεί μεγαλύτερη και πιο συστηματική πίεση στη μεταμοντέρνα αριστερά.

Τρίτο ζήτημα στο οποίο θα πιέσουν είναι αυτό της μετανάστευσης και των μεταναστών. Η Ν.Δ δεν μπορεί να αφήσει να το μονοπωλεί η Χρυσή Αυγή και από την άλλη η αριστερά να περιορίζεται σε μισόλογα και υπεκφυγές, για θέματα που απασχολούν μεγάλο τμήμα του λαού και μάλιστα σε εργατικές και λαϊκές γειτονιές. Μια ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών και στην άνοδο της Χρυσής Αυγής ακριβώς σε λαϊκές γειτονιές – Α’ και Β’ Πειραιά, Αθήνα κλπ δείχνει ότι υπάρχει έδαφος για αντεπίθεση της Ν.Δ και διεκδίκηση των ψήφων της. Με αντιφασιστική συνθηματολογία και εκδηλώσεις δεν αντιμετωπίζονται αυτά τα φαινόμενα, όπως κακώς νομίζει η μεταμοντέρνα αριστερά μας.

Αν ο Χρύσανθος Λαζαρίδης μαζί με τους συνεργάτες που θα επιλέξει καταφέρει ένα τέτοιο διπλό χτύπημα στην μεταμοντέρνα – κυρίως – αριστερά και στη Χρυσή Αυγή, προς όφελος πάντοτε της Ν.Δ., τότε πράγματι η εμπιστοσύνη που του έχει ο Αντ. Σαμαράς θα επιβεβαιωθεί πανηγυρικά.

Προς το παρόν, η μεταμοντέρνα αριστερά μας – δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ – δεν φαίνεται ικανή να απαντήσει αποτελεσματικά. Οι κύκλοι που κυριαρχούν – και το ιστορικό της – δεν αφήνουν πολλές ελπίδες για κάτι τέτοιο. Όπως φαίνεται κι ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν έχει τον ανάλογο ιδεολογικο-πολιτικό «εξοπλισμό» για να χαράξει άλλη πορεία. Μεταξύ Βερολίνου-Ν.Υ και ονείρων για εξουσία, είναι πάρα πολύ δύσκολο να καταλάβει τέτοιες προετοιμασίες του αντίπαλου στρατοπέδου.

istrilatis.blogspot.gr