Η ταπείνωση αρχή της αφύπνισης του προσώπου

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μερικές φορές ζηλεύω τα ζώα. Είναι η ζωή μας σκυλίσια; Υποφέρουν από την πείνα, από το κρύο ή τη ζέστη. Η Χαναναία με τον πόνο για την άρρωστη θυγατέρα της ένιωθε πιο δυστυχισμένη από τους αδέσποτους σκύλους στην πόλη.

Δεν είναι όμως η ίδια δυστυχία του ανθρώπου με αυτή των ζώων.
Ο άνθρωπος μπορεί να χαίρεται μέσα στον πόνο του. Μέσα απ΄ τον πόνο ευλογεί τη ζωή, όταν πιστεύει. Πονάει γιατί δεν είναι όπως θέλει ο Θεός να είναι. Έχει ταυτιστεί με την υπερηφάνειά του. Χωρίς την υπερηφάνεια δεν είναι τίποτα.

Αρχίζει να έχει επίγνωση του προσώπου του, όταν νιώθει πως πως όλα είναι του Θεού, πως η καρδιά του είναι ναός του Θεού, πως η υπερηφάνεια δεν έχει θέση στην καρδιά του, γιατι είναι προορισμένη για το Θεό. Γίνεται ταπεινός. Καταλαβαίνει το νόημα που έχουν τα λόγια , ΤΑ ΣΑ ΕΚ ΤΩΝ ΣΩΝ, στη Θεία Λειτουργία, βιώνει ότι δεν είναι τίποτα χωρίς το Θεό, όλα είναι σκύβαλα, για να μετάσχει στο θάνατο του Ιησού και για να χαρεί την ανάστασή του μαζί με το Χριστό.

moschoblog.blogspot.gr