Η ιδεολογία των Ατλάντιων

Ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Εμβέρ Χότζα, ο Νικολάε Τσαουσέσκου, ο Βόιτσεκ Γιαρουζέλσκι, ο Φιντέλ Κάστρο είναι ονόματα που προκαλούν ρίγη ανατριχίλας στο άκουσμά τους. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι, που «ευτύχησαν» να ζήσουν υπό την... αιγίδα τούτων των «άγιων» μορφών, αποπειράθηκαν πολλάκις να αποδράσουν από τους σοσιαλιστικούς παραδείσους. Μάλλον θα έφταιγαν οι πολλές αμερικανικές ταινίες που έβλεπαν και είχαν πειστεί ότι περνούσαν άσχημα. Ισως και να ευθυνόταν η λάθος στάση που είχαν επιλέξει να τηρήσουν απέναντι στη «λαϊκή» εξουσία. Οντως είναι λάθος να στέκεσαι μπροστά στις κάννες των Αρχών «ασφαλείας» αντί να είσαι εσύ εκείνος που κρατάει το όπλο και πατάει τη σκανδάλη. Ακόμα μεγαλύτερο λάθος είναι να διαλέγεις τον ρόλο του ανακρινόμενου αντί να προτιμήσεις το «λειτούργημα» του ανακριτή.

Ωστόσο, άλλοι θεωρούν ότι ακόμα μεγαλύτερο λάθος είναι να υπερασπίζεσαι υποθέσεις χαμένες, εγκλήματα κραυγαλέα και καταστάσεις εξωφρενικές. Σαν να είσαι Ατλάντιος και να αποπειράσαι να πείσεις επιζήσαντες συμπατριώτες σου να ξανακάνετε το πείραμα που έστειλε τη χαμένη ήπειρο στον πάτο. Το τελευταίο φαντάζει απίθανο σε όλες τις χώρες του κόσμου - πλην Ελλάδος.

Πολ Ποτ

Εδώ, η ιδεολογία των Ατλάντιων πουλάει ακόμα σαν το ζεστό ψωμί, παρόλο που αποτελεί μια χαρά αιτία για να πεις το ψωμί ψωμάκι. Η συντριπτική πλειονότητα των διαμορφωτών άποψης θα προτιμούσε να ορκιστεί στο κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο ότι γουστάρει τον Πολ Ποτ (και τις μεθόδους του) παρά ότι έχει ίχνη συμπάθειας για τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο. Ο αριστερισμός και οποιαδήποτε έξαλλη εκδοχή του θεωρείται αυτονοήτως υπερασπίσιμη από όλους όσοι βοήθησαν την τρόικα να κατσικωθεί στην Ελλάδα. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό σε μια χώρα όπου το τρίπτυχο «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» αντιμετωπίζεται σκωπτικά από αυτούς που καλούνται να το υπερασπιστούν.

Οι επιτήδειοι οκνηροί, που βγάζουν σπυράκια μόνο με την ιδέα ότι κάποτε μπορεί να υποχρεωθούν να εργαστούν, τα έχουν καταφέρει πολύ καλά στην εξυπηρέτηση του προσωπικού συμφέροντός τους. Το χόμπι του ανθελληνισμού το έχουν καταστήσει επάγγελμα και ο χρόνος τους περνάει ευχάριστα με τις διεθνιστικές δραστηριότητές τους. Προσοχή: Διεθνισμός εν Ελλάδι σημαίνει να μιλάς υπέρ όλων των εθνικισμών του κόσμου - πλην του ελληνικού.

Και η αντίπερα (της Αριστεράς) όχθη παρακολουθεί άπραγη τα τεκταινόμενα...

Παναγιώτης Λιάκος

dimokratianews.gr