Σύγκρουση πολιτισμών!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Έτσι, λοιπόν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάθε δεσποτική εξουσία,
ακόμη και η πιο δικαιολογημένη και μετριοπαθής: κλουβί της ψυχής
και κοινό σε όλους δεσμωτήριο".
Διονυσίου Λογγίνου, Περί Ύψους

Όταν οι Γερμανοί οπισθοχωρούσαν και έφευγαν από την Ελλάδα σκότωναν, λήστευαν, έκαιγαν τα σπίτια. Ο κόσμος κατέφευγε στα βουνά για να γλυτώσει.

Θυμάμαι τον παππού μου, που άφησε τις πόρτες του σπιτιού του ορθάνοιχτες. Ο παππούς μου δεν ήξερε το χαρακτήρα των Γερμανών, ήξερε το χαρακτήρα το δικό του!

Από τον χαρακτήρα του παππού μου Αγγελάκη πήρα κι εγώ τις πρώτες αρχές, πάνω στις οποίες προσπάθησα και προσπαθώ ακόμη να ζήσω. Όταν κάποιο περιστατικό αντιβαίνει στις αρχές που έλαβα από τον παππού μου, λειτουργεί ο συνειρμός που ανασύρει στη μνήμη μου τα τραυματικά γεγονότα της παιδικής μου ηλικίας, σαν αυτά με τους Γερμανούς. Ξαναζώ τους φόβους μου σαν να συμβαίνουν αυτή τη στιγμή.

Χθες κάποιος άνθρωπος φέρθηκε με σκληρότητα στο συνάνθρωπό του. Χάλασε αμέσως το κέφι μου. Ξανάζησα πάλι τις σκηνές της φρίκης με τους Γερμανούς. Τα θλιβερά γεγονότα συνδέονται το ένα με το άλλο.

Θα σχηματίζαμε καλύτερη εικόνα για την σημερινή κρίση, αν την εξετάζαμε από την άποψη του πολιτισμού. Από την άποψη του πολιτισμού σήμερα, όπως και πάντοτε η ένταση στον κόσμο είναι στην πραγματικότητα σύγκρουση πολιτισμών.

Τώρα ξέρω τί συζητήθηκε στη σύνοδο της Χαλκηδόνας, είπε ο Γιάννης Τσαρούχης. Τώρα ξέρω τι σημαίνει να είναι κανείς ορθόδοξος ή καθολικός ή προτεστάντης ή εβραίος ή μουσουλμάνος.

Είναι αδύνατο χωρίς να εγκαταλείψει ένας κόσμος την βουλησιαρχία του να πιστέψει στη θεότητα του Ιησού. Για τον κόσμο αυτόν ο Ιησούς είναι μόνο άνθρωπος, που συμφέρει να χαθεί για να σωθεί ο λαός, ακριβέστερον ειπείν, για να σωθούν οι άρχοντες του λαού.

Ο μονοφυσιτισμός δεν δέχεται ότι ο Ιησούς είναι ο Θεάνθρωπος που ανέβασε την ανθρωπότητα, τον νέο Αδάμ, στο ύψος της θεότητας. Δύο είναι οι μεγαλύτερες εντολές του Χριστού, αγάπα τον Θεό σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Δεν συγχωρείται να χαθεί κανένας άνθρωπος για οποιοδήποτε σκοπό. Κανένας άνθρωπος δεν είναι μέσον.

Τώρα έχουμε πάλι στην πατρίδα μας ξενική κατοχή. Οι Έλληνες εξουδενώνονται για να αρπάξει τον εθνικό πλούτο τους η νέα αποικιοκρατία. Είμαστε αυτόν τον καιρό αποικία κατ΄ ουσίαν των Γερμανών, ενός κράτους, που αυτή τη στιγμή αφήνει να υπάρχουν ακόμα στη χώρα του, 7,5 εκατομμύρια αναλφάβητοι!

Κάθε άλλη σκέψη περιττεύει!

Στη Θεσσαλονίκη, στην παραλία, συνάντησα πριν χρόνια, ένα γέρο με ασκητική εμφάνιση. Φτωχά ρούχα, γενειάδα, που τον έκανε να μοιάζει ως κάποιος δια Χριστόν σαλός. Καθόταν μόνος στο παγκάκι και ατένιζε τη θάλασσα. Κάθισα δίπλα του χωρίς να αισθάνομαι την παρόρμηση να πιάσω κουβέντα. Τα λόγια μερικές φορές είναι βεβήλωση. Μου έφτανε ότι δεν ενοχλήθηκε που δε ζήτησα την άδειά του να καθίσω δίπλα του. Ύστερα από λίγη ώρα τον παρεκάλεσα αν είναι ευλογημένο να πει κάποιο λόγο Θεού:

- Να μην τρως κρέας, είπε.
Ακολούθησε σιωπή. Δεν υπήρχε καμιά βιασύνη.
- Είσαι παντρεμένος; ρώτησε.
- Είμαι.
- Να προσεύχεσαι κρυφά, είπε.

Αυτή τη συμβουλή μου έδωσε πριν πολλά χρόνια ο καλός αυτός δια Χριστόν σαλός. Δεν προσπάθησε να γίνει πειστικός. Έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβαινα ακόμα κι αν έκανα προετοιμασία είκοσι χρόνων. Ο Θεός δίνει δύναμη όταν είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε το δρόμο Του.

Τί σήμαιναν τα λόγια του να προσεύχομαι κρυφά; Ίσως ήθελε να πει να μην δείχνω στη γυναίκα μου καλύτερος από αυτό που πραγματικά είμαι. Αυτό δεν το μαθαίνεις όσους γάμους κι αν κάνεις, Ο Ίγκμαρ Μπέργκμαν έκαμε πέντε γάμους, και στις αυτοβιογραφικές σκηνές δείχνει ότι δεν ξέρει πώς να ζει.

Η χαρά της ελευθερίας ακούγεται παράξενα! Τόσο έχουμε συνηθίσει στην κατάσταση ανελευθερίας που μας επέβαλε ο εχθρός στον πρωτόγνωρο οικονομικό πόλεμο που μας κάνει! Ανεμπόδιστα δηλητηριάζει την ψυχή μας με την προπαγάνδα του φόβου! Μήπως δεν μπορούμε πια να διακρίνουμε την ελευθερία απ΄τη δουλεία; Μήπως δεν ξέρουμε τί είναι αυτή η πίκρα ως θάνατος κι αυτός ο φόβος του θανάτου; Δεν νιώσαμε ποτέ τη χαρά της ελευθερίας; Μήπως δεν έχουμε πια τη δύναμη να θαυμάζουμε;

moschoblog.blogspot.gr