Γιατί, θα μου πεί κάποιος, να αγωνιστούμε και να παλαίψουμε για πράγματα που ήδη έχουν χαθεί.
Τι θα καταφέρουμε μια χούφτα άνθρωποι με το να κατέβουμε στους δρόμους.
Τι θα πετύχουμε π.χ. με το να αρνηθούμε να παραλάβουμε τις κάρτες-χειροπέδες.
Μπάς και θα αλλάξει τίποτα;
Πράγματι αν σήμερα, που όλα έχουν αναποδογυρίσει και κάθε τι που μέχρι χτές θεωρούσαμε σταθερό και αμετάβλητο έγινε άμμος και έπεσε στα λασπόνερα της "Νέας Τάξης Πραγμάτων", σκεφτούμε το αύριο έχοντας στο μυαλό μας το πως θα διαχειριστούμε τα προσωπικά μας κεκτημένα ή τη μίζερη επιβίωσή μας σε ένα ζοφερό και δυστυχισμένο περιβάλλον, τότε σίγουρα κάθε αντίσταση στη "νέα πραγματικότητα" θα φαίνεται ανώφελη και κάθε έκφραση αντίρρησης ηλίθια και αναχρονιστική.
Ξέρω ότι αυτές οι σκέψεις βρίσκονται ήδη στο μυαλό αρκετών συμπολιτών μου, ξέρω επίσης ότι οι πιο ευαίσθητοι έχουν πέσει σε βαθειά κατάθλιψη και βασανίζονται, ενώ κάποιοι άλλοι προσπαθούν να αντλήσουν ψήγματα αισιοδοξίας απο τα ταξίματα και τις υποσχέσεις των ντόπιων ή των ξένων διαχειριστών της εξουσίας.
Έτσι κι αλλιώς η απραγία ή ο στρουθοκαμηλισμός δεν οδηγούν πουθενά και αργά ή γρήγορα αυτό που είναι να γίνει θα γίνει.
Αν όμως επιλέξουμε τον Ορθόδοξο αγώνα και την αντίσταση τότε αμέσως όλα μέσα μας θα αλλάξουν. Αυτά που μέχρι χθές μας φαίνονταν ανούσια, βαρειά, καταθλιπτικά, αδιέξοδα κλπ, θα αποκτήσουν άλλη διάσταση και ο νούς μας θα τα διαχειριστεί όπως πρέπει.
Αν π.χ μέχρι τώρα δεν είχε ιδιαίτερη σημασία η στέρηση του αυτεξούσιου, αυτό συνέβαινε διότι η εκκοσμίκευση της ζωής μας και το κυνήγι του θησαυρού, μας έδιναν την ψευδαίσθηση της ελεύθερης δήθεν επιλογής και της αυτάρκειας. Ακριβώς αυτός ήταν και ο πυρήνας της πολύχρονης "παιδαγωγίας" μας στα δόγματα της "Νέας Εποχής", ώστε να αποκτήσουμε σιγά - σιγά την πεποίθηση πως όλα πάνε καλά και ότι οι "απο μηχανής θεοί" θα διορθώσουν κάθε τι στραβό και "ξέταιρο".
Εκπαιδευτήκαμε με λίγα λόγια να χρησιμοποιούμε παντού και πάντα κάθε λέξη που είχε σαν πρώτο συνθετικό τον όρο"αυτο-".
Αυτοδικαίωση, αυτορύθμιση, αυτοματισμός, αυτοθέωση, αυτοϊκανοποίηση και πάμε λέγοντας.
Εύκολη ζωή δηλαδή χωρίς πολλά "γιατί" και "πως" αφού όλα είχαν μπεί στο καζάνι της νεο-εποχήτικης οντολογίας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς το "νανούρισμα" τέλειωσε και ήρθε η ώρα ο κοιμισμένος και εφησυχασμένος να σηκωθεί ή αν το επιθυμεί να αναστηθεί.
Μέσα σε τόσο μικρό διάστημα συνέβησαν τόσα πολλά, που μας πείθουν ότι δεν πρόκειται απλώς για το πέρασμα σε μια άλλη ιστορικά εποχή αλλά για το πέρασμα στη "Νέα Εποχή" και την έλευση του ...μεσσία της.
Αν λοιπόν δεχτούμε όλα αυτά τα σημεία ως ενδείξεις ότι ζούμε στους "έσχατους χρόνους", τότε έχουμε έναν λόγο παραπάνω να πάψουμε να είμαστε ξαπλωμένοι στην κοπριά και να σηκωθούμε, να πλυθούμε και να βγούμε με σηκωμένα τα μανίκια στους δρόμους για να παλαίψουμε για το δίκιο, την ελευθερία και το αυτεξούσιο, ομολογώντας και με αυτόν τον τρόπο την πίστη μας στον Αναστάντα Χριστό.
Τότε ο αγώνας και η αντίσταση θα είναι πράξεις που θα επαναφέρουν το είναι μας εκεί που έπρεπε να βρίσκεται και με την βοήθεια του Θεού θα είναι αποτελεσματικός και σωτηριώδης τόσο σε συλλογικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Δεν θα υπάρχει αγωνία για το μέλλον της μιας ή της άλλης ιδεολογίας ή του ενός ή του άλλου συστήματος, αλλά η ελπίδα ότι η αντίρρηση και η εξ αυτής επιλογή για αντίσταση (εφ΄ όσον εναντιώνονται στο άδικο και γίνονται για χάρη της διατήρησης της εικόνας του Θεού στο πρόσωπο του ανθρώπου) θα έχουν σίγουρα προοπτική και αποτέλεσμα.
Δεν είναι οι εξουσίες παντοδύναμες, ούτε έχουν οι εξουσιαστές τη χάρη του "αθάνατου" ώστε να μην είναι, υπο τους όρους που προαναφέραμε, δυνατή η ανατροπή τους και η αναίρεση των δαιμονοειδών αποφάσεών τους.
Συνεπώς είναι πια μονόδρομος ο αγώνας, η ομολογία πίστεως και αν χρειαστεί και το μαρτύριο, για να συνεχίσει ο κόσμος να ζεί με ανθρώπινο πρόσωπο, για να μην γίνει η γή μια παγκόσμια φυλακή, για να μην καταντήσουμε να ζούμε σαν μελλοθάνατοι εκλιπαρώντας για ένα πιάτο φαϊ.
Δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι σε αυτό το αγωνιστικό κάλεσμα νομίζοντας ότι με το να γίνουμε συνδιαχειριστές της πολιτικό-οικονομικής κατάρρευσης θα εξασφαλίσουμε και μία ανεκτή έστω επιβίωση.
Αυτό το νέο σύστημα που ήδη έχει σχηματοποιηθεί και που όπου νάναι, αν το επιτρέψει ο Θεός, θα έχει τον απόλυτο έλεγχο των πάντων, δεν πρόκειται να δείξει οίκτο σε κανέναν, ούτε ακόμα και σε εκείνους που προετοίμασαν σαν άλλοι "πρόδρομοι" το ...έδαφος, ούτε ακόμα και σε αυτούς που "ψυχή τε και σώματι" το υπηρετούν.
klassikoperiptosi.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου