Αν μετρήσεις τα διδακτορικά, τις καθηγητικές έδρες, τα κολέγια, τις δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, τα βιβλία και τις βαρύγδουπες έρευνες με τα δυσνόητα κείμενα που συνοδεύουν την πολιτική ελίτ της αποικίας του χρέους, που αποκαλείται (για την ώρα) Ελλάς, θα πάθεις τραμπάκουλο, φίλε ψηφοφόρε. Για να μη σου (ξανα)πούμε και το άλλο: ότι ένας από τους ηγεμονεύσαντες, ο υιός Ανδρέα και εγγονός Γεωργίου, ο ΓΑΠ με το όνομα και τη χάρη, είχε ανακηρυχθεί «εις εκ των 100 σημαντικοτέρων στοχαστών του πλανήτη»! Με τόση γνώση, περίσκεψη και αναγνωρισμένα πτυχία από τα πιο κυριλέ και ξακουστά πανεπιστήμια της υδρογείου, θα έπρεπε να δανείζουμε την Ελβετία και να έρχονται κάθε τόσο οι επιτελείς Αμερικανών, Κινέζων και Ρώσων για να λάβουν τα... φώτα μας. Θα έπρεπε να αξιοποιηθούν τα ελληνικά ή ελληνόφωνα ταλέντα για να ξεπεράσει η παγκόσμια κοινότητα τα οικονομικά προβλήματα που την ταλανίζουν. Αντ’ αυτών, οι εκλεγμένοι διδάκτορες και φοροεισπράκτορες της τρόικας έχουν αλλάξει σε εμάς τα φώτα εφαρμόζοντας πολιτικές που θα απέφευγε και ο πλέον σκιτζής μικροπωλητής που χρωστάει της Μιχαλούς.
Χρυσός οδηγός
Πόση επιστημοσύνη χρειάζεται για να επιβάλλεις στους συνταξιούχους να τρέφονται με αέρα (κοπανιστό ή γιαχνί), ακρίδες και μέλι (αν πετύχουν αφύλακτο κάνα μελίσσι); Πόσες ώρες μελέτης των οικονομικών απαιτούνται για να θεσμοθετήσεις το κερατόσημο της ΔΕΗ, που καλούνται να πληρώσουν όσοι έχουν ακόμα και ηλεκτροδοτούμενες υπαίθριες τουαλέτες στον κήπο του εξοχικού τους; Πόσος χρόνος στοχασμού για τη ροή των κεφαλαίων και τον καπιταλισμό πρέπει να συμπληρωθεί για να κατανοήσεις ότι δεν μπορείς να σκορπάς δισεκατομμύρια στα παλούκια του κάθε Καλατράβα;
Είναι ανάγκη να έχεις ντουζίνες διπλωμάτων και παπλωμάτων για να συνειδητοποιήσεις ότι οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας και η Siemens δεν σου έσπρωχνε τον παρά κάτω από το τραπέζι επειδή είσαι ωραίος και μπερκετλής;
Ισως ο λαός μας, αφού απέτυχε παταγωδώς το μοντέλο του τεχνοκρατισμού, να έπρεπε να κάνει ένα πείραμα: να κληρώσει από τον τηλεφωνικό κατάλογο ένα πρόσωπο για να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών. Δύσκολα θα πετύχαινε πιο τουφεκαλεύρη και επικίνδυνο από τον Στουρνάρα. Το πιθανότερο είναι ότι θα διάλεγε μακράν καλύτερο και λογικότερο. Γιατί να μην το κάνουμε; Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα...
Παναγιώτης Λιάκος
dimokratianews.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου