Μια χαρά χαιρεκακία

Μια μικρή εξομολόγηση για αρχή: το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και σασπένς στις βραδιές των εκλογών, για τον ειλικρινώς υμέτερο και άλλους ομοίους, υπάρχει, προκαλείται και αντλείται από τα ρεπορτάζ στα στρατόπεδα των ηττημένων. Είναι ομολογουμένως μέγας ηδονισμός να βλέπεις διάφορες μουτσούνες που σε ταλαιπωρούν επί χρόνια να έχουν φάει μεγαλοπρεπέστατο σφόλι και να κείτονται κατηφείς και ανέμπνευστοι στο πολιτικό καναβάτσο. Ανυπόκριτη χαρά φουσκώνει τα στήθη σου όταν αντικρίζεις τους πεπτωκότες αρλεκίνους να προσπαθούν να βρουν λέξεις για να περιγράψουν ευπρεπώς τα αυτονόητα. Ετι δε προκαλεί ευφορία το θέαμα μερίδας γκαγκαούζων οπαδίσκων, κρανιοκέφαλων κομματόσκυλων να περιφέρουν άτονα τα ράκη της ανύπαρκτης ιδεολογίας τους (σημαίες, πανό κ.λπ.) στα εκλογικά κέντρα. Οι ηττημένοι, όχι βέβαια όλοι αλλά όσοι αξίζουν να ηττώνται ακόμα και στην μπιρίμπα, είναι οι απτές αποδείξεις ότι πάντα υπάρχει λόγος για να χαρείς μια εκλογική βραδιά - αρκεί να μην παθιάζεσαι (κυριολεκτικά) με το τίποτα. Διά τούτο και για πολύ περισσότερους λόγους είναι κυριολεκτικά θείο δώρο η επικαιρότητα για το ξεφλουδισμένο κόμμα του Ανδρέα που χρωστάει της Μιχαλούς και βαίνει προς το χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Αχνή σκιά

Βαγγέλης εναντίον Γιώργου. ΓΑΠ εναντίον μπούα Βενιζέλου. Απολογισμοί, ταμεία (μαύρα, λευκά, λινά, βαμβακερά και μεταξωτά), κονδύλια μυστικά και φανερά, ταξίδια του Γιώργου σε εξωτικούς προορισμούς και ο εξαφανισμένος Γιώργος Πεταλωτής να υλοποιείται σαν από θαύμα στις οθόνες μας για να πει ότι δεν φταίει ο Παπανδρέου για τις μαύρες τρύπες του ΠΑΣΟΚ. Βάλτε το χέρι στην καρδιά και πείτε: Δεν θα πληρώνατε ακόμα και συνδρομή για να βλέπετε κανάλι που θα προβάλλει νυχθημερόν δίκη Τσοχατζόπουλου και ρεπορτάζ ΠΑΣΟΚ; Δεν είναι το καλύτερο αναλγητικό για τον πόνο που σκορπάει απλόχερα ο κάθε Στουρνάρας; Δεν έχουν γούστο οι υπαινιγμοί του Βενιζέλου για τον Γιώργαρο και η... οργή του πρώην πρωθυπουργού για τις διαρροές του Βαγγέλη; Δεν είναι εκστατική η θέα της αχνής σκιάς από τις χειροπέδες που απλώνεται πάνω στους καρπούς διάφορων πρωταγωνιστών του σύγχρονου τραγέλαφου;

Πολύ ωραία είναι όλα τα παραπάνω και μακάρι να είχαμε και φράγκα να τα απολαύσουμε αμέριμνοι. Ευτυχώς, όταν τελειώσουν αυτά (που είθε να αργήσει τούτη η μέρα), θα διασκεδάζουμε με άλλο ανέκδοτο: λέγεται ανάπτυξη...

Παναγιώτης Λιάκος

dimokratianews.gr